Είναι πασιφανές ότι η διεθνής του κεφαλαίου ετοιμάζεται να επέμβει στη Λιβύη, υλοποιώντας για άλλη μια φορά το δόγμα της "ανθρωπιστικής επέμβασης".
Η Ιταλία που είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθεί σαν ορμητήριο, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας, των βάσεων του Νατο που υπάρχουν στη χώρα αλλά και των ιδιαίτερων συμφερόντων της, αίρει σύμφωνο μη-επίθεσης που είχε υπογράψει με το καθεστώς Καντάφι.
Σίγουρα υπάρχει το στοιχείο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, καθώς δρυός πεσούσης πας ανήρ ...πετρελαιεύεται, αλλά το σημαντικό στοιχείο εδώ είναι άλλο. Όπως έχει συμβεί ξανά στην ιστορία όταν η αστική τάξη ενός κράτους απειλείται από το προλεταριάτο, υποδέχεται μετά βαίων και κλάδων, στην πράξη την "ξένη εισβολή", παρά το τι λέει προς τα έξω. Το έργο αυτό παίζεται από το 19ο αιώνα και εκσυγχρονίζεται συνεχώς από τότε. [Ιdymedia].
