Η Μελίνα Κανακαρίδη έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη θεατρική σκηνή σε ηλικία οκτώ ετών. Γεννημένη το 1968 στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι σήμερα μια από τις πιο γνωστές τηλεοπτικές ηθοποιούς από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το σίριαλ που την έκανε διάσημη ήταν το «Ρrovidence», αλλά εκεί που απογειώθηκε ήταν στον ρόλο της Stella Βonasera στη σειρά «CSΙ Νέα Υόρκη», για την οποία ήταν και υποψήφια για βραβείο Εmmy και η οποία προβάλλεται στη χώρα μας από τον Σκάι. Εχει επίσης εμφανιστεί στον κινηματογράφο στην ταινία «15 λεπτά» στο πλευρό του Ρόμπερτ Ντε Νίρο.Παρά το γεγονός ότι είναι μια διάσημη ηθοποιός, είναι μια γλυκύτατη γυναίκα που σε κερδίζει με τη ζεστασιά της. Δηλώνει επίσης υπερήφανη για την ελληνική της καταγωγή.
- Τι σας φέρνει στην Ελλάδα;
«Είμαι στην Ελλάδα επειδή το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας επέλεξε να με τιμήσει με το βραβείο Ελληνικής Κληρονομιάς. Είμαι ενθουσιασμένη και τρομερά συγκινημένη επειδή είναι η πρώτη φορά που βραβεύομαι όχι για κάτι που έχω κάνει, αλλά γι΄ αυτό που είμαι».
- Νιώθετε Αμερικανίδα ή Ελληνίδα;
«Τίποτε δεν συγκρίνεται με το να είσαι Ελληνοαμερικανίδα. Κάθε φορά που ρωτούσα τους γονείς μου “είμαι Ελληνίδα ή Αμερικανίδα” μου απαντούσαν: “Είσαι Ελληνοαμερικανίδα, γεγονός που σε κάνει καλύτερη Αμερικανίδα”. Συμφωνώ απολύτως με αυτή την άποψη. Είμαι υπερήφανη για την ελληνική καταγωγή μου. Για αυτό και δεν άλλαξα ποτέ το όνομά μου».
- Παρακολουθείτε τις εξελίξεις στην Ελλάδα;
«Ναι, και πιστεύω ότι όσο κι αν είναι δύσκολοι καιροί για την Ελλάδα, είναι ταυτοχρόνως και μια μεγάλη στιγμή. Στις δυσκολίες της ζωής δείχνουμε την πραγματική μας αξία. Είναι επίσης μια ευκαιρία να αναπτυχθούμε και να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα και να συνεχίσουμε στο μέλλον απαλλαγμένοι από τα λάθη του παρελθόντος, δίνοντας στη νέα γενιά την ευκαιρία να ονειρευτεί ξανά ένα καλύτερο αύριο».
- Ερχεστε συχνά στη χώρα μας;
«Βέβαια. Προσπαθώ να επισκέπτομαι την Ελλάδα τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο. Ειδικά τώρα που οι κόρες μου- οκτώ και δέκα ετών- μεγαλώνουν, αισθάνομαι ότι είναι πολύ σημαντικό και για μένα και για τον σύζυγό μου να τους μάθουμε από πού προέρχονται και να τους διδάξουμε την ελληνική κουλτούρα. Να τις κάνουμε να καταλάβουν τι είναι αυτό που τις κάνει ξεχωριστές. Η χώρα όπου ζούμε, οι ΗΠΑ, είναι μια υπέροχη χώρα, αλλά μερικές φορές θεωρώ ότι οι Αμερικανοί είναι αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Θα ήθελα τα παιδιά μου να μεγαλώσουν και να αποκτήσουν μια καλύτερη ιδέα του κόσμου και ειδικά της ελληνικής κληρονομιάς τους».
- Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
«Δεν νομίζω ότι ήταν κάτι που αποφάσισα. Ηταν κάτι που υπήρχε μέσα μου. Οταν ήμουν μικρό κορίτσι μου άρεσε να παίζω σε θεατρικά στο σχολείο ή να χορεύω και να τραγουδώ. Ο πατέρας μου ήθελε πιο πολύ να σπουδάσω και μου έλεγε: “Οσο παίρνεις καλούς βαθμούς στο σχολείο, μπορείς να ασχολείσαι και με την ηθοποιία. Τέλειωσε πρώτα το κολέγιο και μετά αποφασίζεις”. Και αυτό έκανα».
- Είστε διάσημη σε μια χώρα όπου η φήμη σχεδόν θεοποιείται. Πώς διαχειρίζεστε αυτή την πλευρά του επαγγέλματός σας;
«Προσπαθώ να μην αφήνω να παίρνουν τα μυαλά μου αέρα και επίσης να διαχωρίζω αυτό που κάνω από αυτό που είμαι. Αν δεν το κάνεις αυτό είσαι χαμένος. Προσπαθώ επίσης να κρατήσω την οικογένειά μου όσο γίνεται πιο ξεχωριστά από τη δουλειά μου. Στην ιδιωτική μου ζωή είμαι μια ευτυχισμένη γυναίκα, παντρεμένη με έναν υπέροχο Ελληνοαμερικανό, τον Παντελή Κωνσταντινίδη, που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να παραμείνω προσγειωμένη».
- Εχετε εργαστεί στο θέατρο,στο σινεμά και στην τηλεόραση. Πού είναι η καρδιά σας;
«Νομίζω στο θέατρο. Αν και τα λατρεύω και τα τρία, ως ηθοποιός είμαι καλύτερα στο θέατρο. Στην τηλεόραση και στο σινεμά παίζεις για την κάμερα. Δεν έχεις αυτή την ανταπόκριση από το κοινό που έχεις στο θέατρο».
- Θα θέλατε να παίζετε πιο συχνά στο θέατρο;
«Εννοείται. Οταν όμως πρωταγωνιστείς σε ένα τηλεοπτικό σίριαλ δεν έχεις και πολύ ελεύθερο χρόνο. Και μην ξεχνάτε ότι μια ταινία έπειτα από μερικούς μήνες τελειώνει, αλλά ένα σίριαλ συνεχίζεται όσο έχει απήχηση και τηλεθέαση, και είναι πραγματικά σκληρή δουλειά».
- Ποιες είναι οι ιδιαίτερες δυσκολίες της τηλεόρασης;
«Το γεγονός ότι τα περισσότερα πλάνα είναι κοντινά και πρέπει να είσαι πιο συγκρατημένος. Στο θέατρο μπορείς να αφεθείς να κάνεις μεγάλες χειρονομίες, αλλά στην τηλεόραση πρέπει να είσαι πιο μαζεμένος, πιο υποτονικός, αλλιώς βγαίνεις στην οθόνη σαν καρικατούρα. Πάντως είναι εθιστικό να δουλεύεις εμπρός στην κάμερα».
- Τον τελευταίο καιρό ασχολείστε και με τη συγγραφή σεναρίων και με τη σκηνοθεσία σε μερικά από τα επεισόδια του «CSΙ»...
«Ναι, και μάλιστα μου άρεσε ιδιαίτερα ένα επεισόδιο που έγραψα και το οποίο είχε και ελληνικές αναφορές. Μου άρεσε που καθόμουν στο σπίτι μου και εργαζόμουν στον υπολογιστή μου, αφήνοντας τη φαντασία μου να ταξιδεύει και να δημιουργεί ήρωες και καταστάσεις. Το διασκέδασα αφάνταστα. Είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι στην τηλεόραση βασιλιάς είναι ο σεναριογράφος. Οταν υποδύεσαι ουσιαστικά παίζεις με τη φαντασία κάποιου άλλου, αλλά όταν γράφεις ένα σενάριο είναι η δική σου φαντασία που γεννάει όλες αυτές τις ιδέες».
- Ασχολείστε επίσης και με πολλούς φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αν δεν κάνω λάθος έχετε κάνει πολλά πράγματα για τα παιδιά με ΑΙDS.
«Το πιο σημαντικό πράγμα όταν είσαι επιτυχημένος σε αυτό που κάνεις είναι να βοηθάς με όποιον τρόπο μπορείς αυτούς που είναι λιγότερο τυχεροί. Και μόνο το γεγονός ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται να ακούσουν αυτό που έχω να πω μου δημιουργεί μια αίσθηση ευθύνης. Για εμένα αυτός ο σκοπός, να βοηθάω όσο πιο πολύ μπορώ τα παιδιά με ΑΙDS, είναι αυτό που με κάνει περισσότερο υπερήφανη από όλα τα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου».
- Ποια ήταν η στιγμή που θεωρήσατε ότι είχατε εκπληρώσει το όνειρό σας;
«Δεν θεωρώ ότι έχω ζήσει αυτή τη στιγμή ακόμα. Νομίζω ότι ακόμα ονειρεύομαι. Δεν θέλω να ακούγομαι αχάριστη. Είμαι τόσο τυχερή που μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ, αλλά νομίζω ότι έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου για να πω ότι εκπλήρωσα τα όνειρά μου. Πάντως δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που εμφανίστηκα σε θεατρική σκηνή ως επαγγελματίας ηθοποιός. Σκεφτόμουν ενθουσιασμένη: “Θεέ μου, κάνω αυτό που λατρεύω και με πληρώνουν και από πάνω”. (γέλια) Καμιά φορά νιώθω ότι θα ξυπνήσω από ένα όνειρο και φοβάμαι ότι όλα θα εξαφανιστούν. Είναι καλό να έχεις έναν μικρό φόβο μέσα σου. Σε βοηθάει να διατηρείς σώας τας φρένας σε έναν κόσμο τόσο παράλογο όσο το Χόλιγουντ».
- Ενα από τα όνειρά σας που θα θέλατε κάποτε να κάνετε πραγματικότητα;
«Να παίξω κάποια στιγμή στο Ηρώδειο. Πιστεύω ότι θα είναι μια συγκλονιστική εμπειρία. Την πρώτη φορά που είδα μια παράσταση στο θέατρο αυτό άρχισα να κλαίω από συγκίνηση» [tovima.gr].
