ΟΛΗ Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ
Τα ξημερώματα της Τετάρτης 27 Ιουνίου επιτεθήκαμε με παγιδευμένο όχημα στα κεντρικά γραφεία της Microsoft. Εισβάλαμε από την κεντρική είσοδο και πυροδοτήσαμε το παγιδευμένο βαν στο εσωτερικό του κτηρίου, φιλοδωρώντας το με 150 λίτρα βενζίνης. Καθ' όλη τη διάρκεια της επιχείρησης εξασφαλίσαμε ότι κανένας δεν θα διατρέξει οποιοδήποτε κίνδυνο ενώ αντίθετα με τους ισχυρισμούς διαφόρων δημοσιευμάτων δεν χρησιμοποιήσαμε όπλα για την ακινητοποίηση του προσωπικού. Ήταν μια πράξη πολέμου, ενάντια στις ύπουλες σιωπές και στην γενικευμένη αιχμαλωσία που παράγει ο σύγχρονος κόσμος.
“Εγκλωβισμένοι στην
κοινωνία-φυλακή...”
Μεγαλώνοντας και σπαταλώντας τον χρόνο και το κάθε λεπτό της ζωής μας στη μεγάλη φυλακή, στην πόλη που πνίγει στο άγχος και το στρες εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι τρελό, αντιφατικό που άνθρωποι συνωστίσθηκαν σα ζόμπι ο ένας πάνω στον άλλο μέσα σε γιγάντιες πόλεις. Στα εργοστάσια, στις δουλειές τους, στο τεχνητό πράσινο, μπροστά απ’ τις τηλεοράσεις, στις ουρές στα ταμεία ανεργίας. Στα πρέπει και στους εκβιασμούς.
Οι ρυθμοί εδώ είναι εξοντωτικοί, τα διλήμματα πιο εκβιαστικά από ποτέ, τα ψυχοφάρμακα στο ράφι και τα αντικαταθλιπτικά γιατρεύουν κάθε ασθενή του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Ψυχιατρεία, ψυχολόγοι και ψυχίατροι, φυλακές· μα μήπως δεν είναι και τα σιχαμένα κλουβιά-διαμερίσματα των ανθρωποφάγων πολυκατοικιών που με το δικό τους τρόπο φυλακίζουν το ανθρώπινο συναίσθημα, τη ζωντάνια και την ενεργητικότητα;
Μήπως δεν είναι οι πολύβουες λεωφόροι, οι ήχοι απ’ τα συνεχή κορναρίσματα αυτών που βιάζονται, βιάζονται να κερδίσουν έστω και ένα λεπτό για να φτάσουν πιο γρήγορα στην εργασία τους, στη σχολή τους, στο σημαντικό ραντεβού τους;
Μήπως δεν είναι φυλακή όλο αυτό γύρω σου;
Μήπως δεν είναι κάγκελα οι αναστολές και οι φόβοι, δεν είναι ένα ψυχρό λευκό κελί ο αποτρόπαιος ατομισμός που κλείνει τα μάτια και δεν ακούει;
Μήπως δεν είναι ένας δεσμοφύλακας κι ο καριόλης ο χρόνος που επιβάλλεται πάνω στη ζωή με το πιο βίαιο τρόπο; Το πρόγραμμα, τα ωράρια , τα διαλείμματα που τεμαχίζουν το βίωμα και το εξημερώνουν;
Μήπως χειροπέδες δεν αποτελούν κι προσωπικοί εγωισμοί του καθενός μας, η εγωπάθεια και η αυτό-ανάδειξη; Όσοι πουλάνε μούρη για να καλύψουν τις αδυναμίες τους, να σκεπάσουν έστω και πρόσκαιρα τη φτήνια του καταπιεσμένου εαυτού τους.
Κανείς εδώ δεν είναι ελεύθερος. Ψευδαισθήσεις ελευθερίας ναρκώνουν τους πάντες. Μια ματιά γύρω αρκεί, για όποιον δεν εθελοτυφλεί για να αντιληφθεί ορατές και αόρατες χειροπέδες.
Είναι αλήθεια, ο σύγχρονος κόσμος τα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό : έχει εγκαθιδρυθεί στα μυαλά των υπηκόων, στις καρδιές όλων των σκλάβων. Γεγονός που μας κάνει να παραλληλίζουμε το υπάρχον οικοδόμημα μ’ ένα καράβι το οποίο χωρίς καπετάνιο και αρχηγικό πλήρωμα συνεχίζει τη ρότα του ομαλά, χωρίς προβλήματα χάρις τους καλά αλλοτριωμένους ναύτες του.
Εντός και εκτός των τειχών, κοινωνίες παράλληλες, κόσμοι τόσο ίδιοι που φαινομενικά φαντάζουν τόσο μακρινοί.
“...Αιχμάλωτοι στις φυλακές
της κοινωνίας – Γκρεμίζοντας τα τείχη”
Το χτύπημα οργανώθηκε ως επείγουσα δράση αλληλεγγύης στην αντάρτισσα Όλγα Οικονομίδου. Η Όλγα τη στιγμή που πραγματοποιήθηκε η επίθεση στη Microsoft συμπλήρωνε 54 μέρες στην απομόνωση εξαιτίας της αμετανόητης άρνησής της να δεχτεί τον εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να δράσουμε στην κρίσιμες συνθήκες του προηγούμενου διαστήματος:
-Της νικηφόρας απεργίας πείνας του αναρχικού επαναστάτη Ράμι Συριανού που επίσης υποβλήθηκε στο βασανιστήριο της απομόνωσης λόγω της ίδιας στάσης του απέναντι στο σωματικό έλεγχο
-Της απεργίας πείνας των αναρχικών συντρόφων Κώστα Σακκά, Αλέξανδρου Μητρούσια και Γιώργου Καραγιαννίδη που απαιτούσαν την άμεση αποφυλάκιση της συντρόφισσάς τους Στέλλας Αντωνίου λόγω προβλημάτων υγείας καθώς και την άρση των κατηγοριών που τους βαραίνουν.
-Της νικηφόρας κυκλικής απεργίας πείνας των μελών της Επαναστατικής Οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και του αναρχικού Θεόφιλου Μαυρόπουλου που πραγματοποιήθηκε καθώς τα μέλη της Παναγιώτης Αργυρού και Γεράσιμος Τσάκαλος αρνήθηκαν να μεταχθούν στη φυλακή του Δομοκού όπου ο θρασύδειλος αρχιφύλακας Κλιάρης και τα τσιράκια του επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν τους συντρόφους επίσης γιατί αρνήθηκαν το σωματικό έλεγχο.
Η επιλογή του στόχου ήταν φαινομενικά άσχετη με τους δικαστικούς θεσμούς και την καταστολή, όμως ξέρουμε ότι ο αγώνας είναι κοινός και στοχεύει παντού, όπως και ενιαίο είναι το σύστημα τους και δονείται ολόκληρο απ’ τους μικρούς και μεγάλους κραδασμούς της δράσης μας. Θεωρούμε ότι η κατασταλτική επίθεση που συνεχώς δέχονται οι ενεργοί επαναστάτες δεν πρέπει να προσανατολίζει τη δράση αποκλειστικά στη καταστολή αλλά να γίνεται αφορμή για τη διεύρυνση του φάσματος των επιθέσεων μας και του επαναστατικού λόγου.
Και στις δύο πλευρές του τείχους άνθρωποι που πάνε κόντρα στη φυλακή , που δε σκύβουν το κεφάλι. Όσο ψηλό και αν είναι το τείχος που μας χωρίζει,είτε απ’ τη μία πλευρά είτε απ’ την άλλη πάντα θα επικοινωνούμε με τα αδέρφια μας απ’ την απέναντι.
ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ-ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ.
Στέλνουμε τη δύναμη σε όλους τους μαχητές έγκλειστους εντός των κολαστηρίων. Δύναμη σε όλους τους αιχμάλωτους επαναστάτες.
“Τα αποκαΐδια μιας
πολυεθνικής”
Το κτίριο της Microsoft λοιπόν επιλέχθηκε γιατί είναι μία απ’ τις ισχυρότερες εταιρίες του κλάδου των υπολογιστών, αυτών των θαυμάσιων και τρομακτικών μηχανών που ξεκίνησαν με στόχο να υποκαταστήσουν την ανθρώπινη νόηση και πλέον σηκώνουν τον καπιταλισμό στις πλάτες τους. Το λογισμικό που αναπτύσσει τρέχει στη συντριπτική πλειοψηφία των υπολογιστών είτε για να αποβλακώνονται οι πιτσιρικάδες στα βιντεοπαιχνίδια είτε για να δώσει πνοή στους υπολογιστές κρατών, εφοριών, στρατών και καπιταλιστικών εταιριών. Στόχο για εμάς αποτελεί κάθε εταιρία που συμμετέχει στο τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα ανεξαρτήτως της συμβολής της.
Και για να μη ξεχνιόμαστε, τα κεφάλαια που συσσώρευσε ο ιδρυτής της Microsoft, Bill Gates, τώρα αποφάσισε να τα επενδύσει στην πυρηνική ενέργεια –για παράδειγμα προέβη στη χρηματοδότηση της κατασκευής νέου και πολλά υποσχόμενου πυρηνικού αντιδραστήρα και μάλιστα μετά τα γεγονότα της Φουκοσίμα. Επενδύει επίσης στα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, μία σύγχρονη απειλή για την ανθρώπινη υγεία και φύση, πουλώντας ελπίδα αλλά χαρίζοντας θάνατο -ένα παράδειγμα από τα πολλά: χιλιάδες αγρότες αυτοκτόνησαν εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας των προϊόντων της Monsanto, σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα καταναλώνοντας τα. Στα φάρμακα, στα εμβόλια και στις “παρεμβάσεις” του στον γενετικό κώδικα με σκοπό την στήριξη των αρρωστημένων του ιδεών για την μείωση του πληθυσμού μέσω της αύξησης της υπογεννητικότητας και της αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου. Και όλα αυτά φυσικά με την βιτρίνα της καταπολέμησης της παγκόσμιας πείνας, της φιλανθρωπίας, της καλύτερης υγείας, της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου, την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Έτσι και αλλιώς η περιουσία του του δίνει την δυνατότητα να αγοράσει και να πουλήσει όποια εξουσία γουστάρει -ένα απλό παράδειγμα; Η φουσκωμένη χρηματοδότηση των μεγαλύτερων δημοσιογραφικών πρακτορείων στον κόσμο από το ίδρυμα Bill and Melinda Gates με σκοπό την προώθηση των επενδύσεων του. Πολτοποίησε έτσι κάθε επιχείρημα διαχωρισμού αθώας και ένοχης τεχνολογίας στον αστικό κόσμο.
“Θάνατος στο
τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα”
"Δεν υπάρχει κάτι το στραβό με
τη βία ως τέτοια. Σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, αν η βία είναι κάτι καλό ή
κακό εξαρτάται από το πως χρησιμοποιείται και τους σκοπούς που εξυπηρετεί.
Οπότε γιατί οι σύγχρονοι άνθρωποι βλέπουν τη βία σαν κάτι το κατ’ εξοχήν κακό;
Έχουν υποστεί μια τεράστια πλύση εγκεφάλου. Οι σύγχρονες κοινωνίες
χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους προπαγάνδας ώστε να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους
να τρομοκρατούνται και να φρίττουν μπροστά στη βία επειδή το τεχνοβιομηχανικό
σύστημα έχει ανάγκη από έναν πληθυσμό καθυποταγμένο, φοβισμένο, υπάκουο, δειλό,
έναν πληθυσμό που δε θα δημιουργεί προβλήματα και δε θα διαταράσσει την ομαλή
λειτουργία του συστήματος. Η εξουσία εξαρτάται άμεσα από την επιβολή της
φυσικής ισχύος. Εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους πως η βία είναι λάθος (εκτός
φυσικά από τη βία που ασκεί το σύστημα μέσω της αστυνομίας ή του στρατού), το
σύστημα διατηρεί το μονοπώλιο της φυσικής ισχύος και έτσι κρατά τους ανθρώπους
ομήρους του." (Τεντ Καζίνσκι)
Η τεχνολογία σήμερα εκφράζει τη δύναμη του ψευδοβιώματος με την ταυτόχρονη συνεχή επιδίωξη για την πραγμάτωση του ανέφικτου. Με τη δίδυμη αδερφή της την επιστήμη έχοντας θέσει την αναζήτηση της γνώσης στην υπηρεσία της κυριαρχίας είναι οι πιο ακριβοπληρωμένες πόρνες της εξουσίας -η τέχνη σίγουρα τις ζηλεύει. Όλες αυτές οι εταιρίες του τεχνοβιομηχανικού συμπλέγματος είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Έχοντας τον ρόλο του δημιουργού και του διαχειριστή του σύγχρονου κόσμου αναθέτουν στην εξουσία την διάθεση και χρήση των προϊόντων τους με κοινό σκοπό την επιβολή του ολοκληρωτικού ελέγχου, την διατήρηση των ισορροπιών αλλά και των αντιφάσεων και φυσικά το κέρδος. Δεν ξέρουμε λοιπόν αν το προϊόν είναι αθώο, χρήσιμο ή ευεργετικό, η διάθεση του όμως έχει σίγουρα σαφή και ξεκάθαρη στόχευση. Και έχουν στοχεύσει με μεγάλη ακρίβεια. Από ολόκληρες ζωές ζώων βουτηγμένες στο βασανιστήριο για τα πειραματόζωα στα εργαστήρια, μέχρι τις πυρηνικές επιθέσεις και δοκιμές, από την υποκλοπή των προτιμήσεων του ανθρώπου- καταναλωτή και την πώληση τους σε πολυεθνικές, μέχρι την υποκλοπή προσωπικών δεδομένων για την σκιαγράφηση των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών και την πώληση τους σε μυστικές υπηρεσίες, από τη συνεχή υποδούλωση του ατόμου στην τεχνολογική φυλακή μέχρι την καταστροφή του πλανήτη...
Η πληροφορική, η πρακτική εφαρμογή των μαθηματικών, έχει πλέον την δυνατότητα προσομοίωσης της πραγματικότητας μέσα σε ένα εικονικό περιβάλλον. Η στέρηση συναισθημάτων και απολαύσεων, η αποξένωση και η αλλοτρίωση, η κενότητα και η ματαιότητα της ύπαρξης μπορούν πια να πνιγούν μέσα στις ψευδαισθήσεις που μηχανές παράγουν. Την στιγμή που πληκτρογραφώ αυτό το κείμενο δίπλα μου δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας είναι κολλημένοι σε μία οθόνη, προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους μέσα από ένα παιχνίδι, κάποιοι μάλιστα ζούνε μέσα από αυτό. Αναζητούν την προσωπική επαφή, την φιλία και την ερωτική γνωριμία μέσα σε ένα site κοινωνικής δικτύωσης. Και όλο αυτό σε μια μόνο γωνιά του πλανήτη, και τις γωνιές αυτές τις αυξάνουμε εμείς καθημερινά με γεωμετρική πρόοδο. Αν τώρα ελέγχουν τα συναισθήματα και την κοινωνικότητα μας, αν τώρα κατευθύνουν την διάθεση και την σκέψη μας, πόσο μακριά είναι ο καιρός που θα ελέγχουν ολοκληρωτικά και τις αισθήσεις μας; Πόσο μακριά είναι ο καιρός που θα νομίζουμε ότι βλέπουμε ένα όμορφο τοπίο, θα μυρίζουμε ένα λουλούδι, θα ακούμε τα κύματα της θάλασσας ή θα αγγίζουμε τον/την σύντροφό μας αλλά πίσω από όλα αυτά θα κρύβεται ένα ψηφιακό κατασκεύασμα και ο κώδικας ενός καλογραμμένου προγράμματος; Δεν πρέπει να χάσουμε τον χρόνο μας περιμένοντας μια απάντηση...
...Ξεκινώντας από τα εργαλεία και τις μηχανές, την ανάπτυξη της πολεοδομίας, τη βιοτεχνολογία, τη νανοτεχνολογία, αλλά και τις κοινωνιολογικές τεχνικές, όπως η προπαγάνδα και ο έλεγχος της ψυχολογίας...
Χάπια που αλλάζουν διάθεση, αγοραπωλησίες εικονικών αντικειμένων, ηλεκτρονικοί υπολογιστές ενσωματωμένοι μέσα μας να ελέγχουν την υγεία μας και να χορηγούν την κατάλληλη θεραπεία και στρατιωτικά ρομπότ που εκπαιδεύονται σε τακτικές μάχης. Μηχανές που διαβάζουν τη σκέψη, εμφυτεύματα τσιπ σε εγκεφάλους ζώων και ανθρώπων, έλεγχος των συναισθημάτων μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, είναι κατευθύνσεις έρευνας, όχι σε κάποια ανήλιαγα μπουντρούμια μυστικών υπηρεσιών, αλλά στα ηλιόλουστα εργαστήρια των ερευνητικών κέντρων, των πανεπιστημίων και των εργαστηρίων των τεχνολογικών πολυεθνικών κολοσσών. Ένα εντυπωσιακό και τρομακτικό ταυτόχρονα μέλλον πλησιάζει με ταχύτητα το παρόν.
Χιλιάδες μυαλά έχουν πουληθεί και σκέφτονται για λογαριασμό της εξουσίας. Για να γίνει η καθεστηκυία τάξη ισχυρότερη. Με πρόσχημα τα οφέλη της ιατρικής, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, την προστασία του περιβάλλοντος και εκμεταλλευόμενοι την φυσική τάση του ανθρώπου για γνώση δημιουργούν την τεχνολογία της καθυπόταξης μέσω του ελέγχου της σκέψης, τα ισχυρά τους έξυπνα όπλα, τόσο για να ανθούν οι οικονομίες τους μέσα από σφαγές όσο και για να χτυπήσουν όσους αντιστέκονται καθιστώντας το επαναστατικό όραμα ακόμα πιο μακρινό. Όσο μας θυμώνει άλλο τόσο μας θλίβει η θυσία της ροπής του ανθρώπου στην εξέλιξη και δημιουργίας, στον βωμό της κυριαρχίας και της επιβολής. Δεν οραματιζόμαστε ένα κόσμο που ο καθένας πρέπει να πιάσει ένα γκασμά για να δουλέψει την γη, ούτε επιδιώκουμε να γυρίσουμε χίλια χρόνια πίσω, πράγμα έτσι και αλλιώς ανέφικτο. Επιθυμούμε την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του ατόμου στο απόλυτο μέσα σε ένα κόσμο που η γνώση και η εμπειρία θα υπάρχουν ελεύθερα και δεν θα είναι προνόμιο μιας εξουσιαστικής κλίκας και εργαλείο μιας οικονομικής στρατηγικής. Σε ένα κόσμο χωρίς αφεντικά και δούλους, χωρίς ειδικούς και ανειδίκευτους. Πιστεύουμε ακράδαντα στο μεγαλείο των επιτευγμάτων της ανθρώπινης διανόησης αλλά το δέος μας μετατρέπεται σε απογοήτευση και οργή όταν διαπιστώνουμε πόσο εύκολα η τελευταία ξεγελάστηκε.
Όλος ο σύγχρονος τρόπος ζωής όμως, καταρρέει ολοκληρωτικά χωρίς τις υλικοτεχνικές υποδομές που τρέφουν και συντηρούν το ολοένα επεκτεινόμενο τερατούργημα όπως το ηλεκτρικό ρεύμα ή το πετρέλαιο. Το νήμα της ζωής του λοιπόν παραμένει τόσο ισχυρό που μπορεί να σπείρει το θάνατο με το πάτημα ενός κουμπιού -πυρηνικές κεφαλές- και τόσο ανίσχυρο ώστε να καταρρεύσει πλήρως με χαοτικές συνέπειες στην περίπτωση που αποκοπεί η τροφοδότηση του. Η βασιλεία του τρόμου και της επίπλαστης ευτυχίας εξαρτάται από τη θέση που λαμβάνουμε στις πολεμικές προκλήσεις τις νέας αυτοκρατορίας. Εξέγερση ή υποταγή, άνθρωπος ή υπάνθρωπος, πόλεμος ή αυτοκτονία.
Ο θανατηφόρος πολιτισμός ταυτισμένος με το έκτρωμα της σύγχρονης τεχνολογίας, σίγουρα δεν πρέπει να έχει ένα πολιτισμένο θάνατο. Βαθιά ανάσα ως το τέλος και ξεκινάμε λοιπόν...
“ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ
ΠΑΝΤΑ”
’’Σχεδόν ανεξάρτητος για λίγες ώρες
ακόμα, μετά θα δώσω φωνή στο πυροκροτητή, θα ανακαλύψω τους εχθρούς μου που για
εσάς βρίσκονται σε απόσταση και αφού τους καθαρίσω θα γίνω καταζητούμενος ,
αλλά τώρα που τους ψάχνω εγώ, οι καταζητούμενοι είναι αυτοί.’’
Επανάσταση, κινήματα, προοπτική, λέξεις που έρχονται από μακριά για να θυμίσουν αυτό που ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ή ΕΓΙΝΕ. Λέξεις που τα αόριστα νοήματά τους εξορίζουν την ουσία στη σφαίρα του μακρινού -παρελθοντικού ή μελλοντικού. Σημασία έχει το πως ζει κανείς στο εδώ και στο τώρα. Σημασία έχει η προσπάθεια της κάθε ατομικότητας να νικήσει στο μεγαλύτερο εφικτό την εξουσία μέσα του, δίπλα του, γύρω του.
Όπως έχει γραφτεί πολλές φορές η θεωρία απλά επιβεβαιώνει την πράξη. Κούφια λόγια, θεωρητικές ακροβασίες, φανφαριζέ διακηρύξεις. Στα λόγια όλοι μας νικάμε. Μα όταν έρχεται η στιγμή να δράσουμε για να επισφραγίσουμε τις θεωρητικές μας πρακτικές τότε οι αναστολές εμποδίζουν, οι αναβολές εκτοπίζουν, οι φόβοι κυριεύουν.
Δράση σημαίνει ρήξη. Ρήξη με τον φοβισμένο σου εαυτό, ρήξη με την εκάστοτε κυρίαρχη αξία, ρήξη με την αδράνεια. Απομάκρυνση απ΄ την ως έχει δοσμένη πραγματικότητα. Δράση δεν σημαίνει μόνο ένας εμπρησμός, μια εκτέλεση, μια πορεία. Η δράση ορίζεται ως η προσπάθεια εφαρμογής των αντιλήψεων στη σχέση με τον εαυτό ή με τους άλλους, ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΧΕΣΗ.
Για εμάς η ΑΝΑΡΧΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ. Δεν αρχίζει τη στιγμή που τελειώνει η μισθωτή εργασία ή το φοιτητικό πρόγραμμα ΟΥΤΕ τελειώνει την ώρα κάποιας πορείας, αφισοκόλλησης ή ακόμη και επιθετικής ενέργειας όπου “το έργο επιτελέστηκε”.
Όποιος αγωνίζεται δεν έχει ανάγκη από καμία αυτοανάδειξη, από κανένα προφίλ για να “πουλήσει μούρη”. Ο αναρχικός αγώνας είναι εκ' φύσεως ανιδιοτελής, όχι με μια χριστιανικού τύπου θυματοποιημένη ταπεινοφροσύνη, ΑΛΛΑ ΩΣ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ “ΛΕΕΙ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ”. Ο αγώνας δεν είναι θέμα συζήτησης στα καφενειακά κουτσομπολιά, στα κενά των φοιτητικών/εργασιακών ωρών, στους μουράτους “αναρχο”-γαμιάδες των Εξαρχείων.
Μακριά από ελιτισμούς.
Μακριά απ’ το lifestyle της μαστούρας που έχει μολύνει τους επαναστατικούς κύκλους.
Μακριά από το ψευδοδίλημμα δημόσιο ή αντάρτικο, φετιχισμούς των μέσων και ανούσιες ρήξεις, κοντά στην πολυμορφία του αγώνα και την ενωτικότητα.
Απέναντι από αντιλήψεις που θέλουν το σκοπό να αγιάζει τα μέσα και ως εκ τούτου υποδαυλίζουν συνεργασίες/φιλίες με στόχο επαναστατικά οφέλη.
Απέναντι από ισοπεδωτικές αντιλήψεις που υποτιμούν τους ανθρώπους υποδαυλίζοντας την προοπτική της εξέλιξής τους, εφαρμόζοντας καθολικές νόρμες για να ερμηνεύσουν την υποτακτική στάση της κοινωνίας στο σύνολο της, δεν τσουβαλιάζουμε ανθρώπους σε σκουπιδοσακούλες.
Εξάλλου ‘ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος τη πέτρα’. Όποιος νομίζει και θεωρεί τον εαυτό του αμόλυντο/καθαρό έχει αρρωστήσει χωρίς να το ξέρει...
Ο δικός μας αγώνας “αγωνίζεται” καθημερινά μέσα στα μυαλά όσων σκέφτονται ακόμα. Ζυμώνεται από/με τα άπειρα προσωπικά χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου. Εμπλουτίζεται στο διαφορετικό φάσμα αντιλήψεων μέσα στο κοινωνικό πεδίο. Φτάνει σε αδιέξοδο και αυτοκτονεί στα τείχη των φόβων και της παραίτησης που υψώνονται! Μέχρι κάποιος άλλος να συνεχίσει να παλεύει...
Στην πρώτη γραμμή του αγώνα συναντάμε -έστω και νοητά, ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη που μάχονται με λύσσα για το ακατόρθωτο. Και ανεξαρτήτως πολιτικής ταύτισης σεβόμαστε όλους εκείνους που δίνουν τη ζωή τους γιατί την αγαπάνε και γνωρίζουν πως μία ελεύθερη και επικίνδυνη ζωή αξίζει περισσότερο από μία ζωή σκλάβα πνιγμένη στους συμβιβασμούς με την εξουσία....
...Είναι οι αντάρτες στο Δέλτα του Νίγηρα που μάχονται εναντίον του πολυεθνικού κολοσσού ''shell'' που μολύνει και καταστρέφει τεράστιες εκτάσεις, τα μαχητικά ανατρεπτικά κινήματα που αναπτύσσονται στις ΗΠΑ διεκδικώντας χώρο και χρόνο από τις κρατικές προσταγές της οικονομικής δικτατορίας, η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση, οι ένοπλοι μαχητές της FARC στην Κολομβία, οι καταλήψεις γης στη Βραζιλία που εκκενώνονται βίαια εν' όψει Ολυμπιακών αγώνων, οι εξεγερμένοι στην Αγγλία, οι Αλήτες των γκέτο της Γαλλίας, η συγκρουσιακές απεργίες των ανθρακωρύχων στην Ισπανία καθώς και οι εξεγερμένοι της Αιγύπτου και της Συρίας που παρά τους χιλιάδες νεκρούς και την καταστολή γεμίζουν τους δρόμους και τις πλατείες των πόλεων, συγκρούονται με τα ένστολα γουρούνια και οπλίζονται ενάντια στο καθεστώς....
...Είναι η εξάπλωση της μαχητικής αναρχίας και η πρακτική της εγκαθίδρυση σε όλα τα επίπεδα από τις μολότοφ στο Σαντιάγο μέχρι τους εμπρησμούς στην Αθήνα και την ένοπλη επίθεση στην Ιταλία, είναι η διάδοση του αναρχικού-επαναστατικού λόγου από δεκάδες άγνωστα συντρόφια....
Τα σημεία που μας διαφοροποιούν είναι πολλά. Όπως η κομματική ιεραρχία των ενόπλων κομμάτων. Πέρα όμως από τις επί μέρους επιλογές αναγνωρίζουμε κάτι βαθιά κοινό με τους αντάρτες της βάσης: Αγώνας και αντίσταση ενάντια στους κυρίαρχους -πάθος για ζωή και ελευθερία.
Ακόμα και με τους αναρχικούς συντρόφους πάντα θα υπάρχουν σημεία διαφωνιών και ρήξεων γιατί στον ανεξούσιο κόσμο μας δεν υπάρχει κοινή γραμμή και ο καθένας τοποθετεί διαφορετικά τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις συμβάσεις και την εξέγερση. Το ζητούμενο είναι να παραμένουμε μία γροθιά απέναντι στον κοινό μας εχθρό.
***********
Η ζωή είναι επανάσταση και αγώνας. Η επανάσταση και ο αγώνας είναι ζωή. Η ζωή είναι εδώ όσο ζούμε, όσο μαχόμαστε, όσο μπορούμε να κοιτάμε τον ουρανό... Όταν αυτή τελειώνει όλα σβήνουν. Μαζί και μαυροκόκκινες σημαίες, σφυροδρέπανα και ιδεολογίες.
Ο αγώνας μας είναι σκληρός,επίπονος και ταυτόχρονα αστείρευτος και ενθουσιώδης. Πηγή της εξέγερσης μας ήταν και θα είναι το βίωμα.
Ο αγώνας μας είναι πολύμορφος. Εκρήγνυται σαν τις βόμβες μας, μυρίζει ατόφιο μολύβι σαν τις σφαίρες μας, εξαπλώνεται σαν τις φωτιές μας, μιλάει στην καρδιά σαν τα κείμενά μας, μολύνει την σάπια πόλη σαν τις αφίσες μας, χαμογελάει στους φίλους μας, ερωτεύεται παράφορα και πολλές φορές κλείνεται στον εαυτό του όπως οι απροσάρμοστοι και οι συνεσταλμένοι.
Ο αγώνας μας είναι η “συνεισφορά” μας στον παγκόσμιο υπόγειο πόλεμο που μαίνεται καθημερινά μέσα και ενάντια στην κοινωνική μηχανή.
Ο αγώνας μας δεν αυτοαναδεικνύεται, δεν χαρακτηρίζεται από ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ.
Ο αγώνας μας δεν υπηρετεί κανένα και καμία. Εκφράζει μόνο τις επιθυμίες και τα θέλω μας. Το μίσος και την ελπίδα μας. Τη χαρά και τη λύπη μας. Τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας.
Ο αγώνας μας σπάει τα τείχη των φυλακών-μπουρδέλων που χτίσανε και επικοινωνεί με τα αδέρφια μας σε όλο τον κόσμο κρατώντας τους συντροφιά στις δύσκολες ώρες του εγκλεισμού.
Ο αγώνας μας είναι πρώτα απ΄ όλα αγώνας ενάντια στις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ συμβάσεις, ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ φόβους, ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ατέλειες.
Ο αγώνας μας είναι όμορφος και συναρπαστικός γιατί μας χαρίζει στιγμές που ποτέ δεν θα νιώθαμε αν είχαμε ακολουθήσει την γνωστή πεπατημένη του φοιτητή ή του εργαζόμενου.
Ο αγώνας μας είναι παράνομος -όποιο μέσο και αν χρησιμοποιούμε- γιατί ξεπερνάει τα όρια της αστικής νομιμότητας. Γιατί οτιδήποτε εναντιώνεται ολοκληρωτικά στην Εξουσία και στον Πολιτισμό της ήταν, είναι και θα είναι έξω από τα όρια του Νόμου.
Ο αγώνας μας είναι περήφανος και δεν πρόκειται να τον παζαρέψουμε σε καμία αστυνομική ή δικαστική αίθουσα.
Ο αγώνας μας είναι ποτισμένος από το αίμα τόσων και τόσων νεκρών συντρόφων. Τους τιμάμε καθημερινά συνεχίζοντας τον από εκεί που τον άφησαν έχοντας στο μυαλό μας πως κάποια στιγμή θα πάρουμε το “αίμα τους πίσω”.
Στην τελική ο αγώνας μας είναι η προσπάθειά μας να ζήσουμε την Αναρχία στο ΤΩΡΑ, να αφήσουμε πίσω τις συμβάσεις μας, να δημιουργήσουμε αληθινές σχέσεις με τους συντρόφους μας, να μαχαιρώσουμε την άψογη εικόνα του κόσμου τους.
Είναι γιατί οραματιστήκαμε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό απ’ το δικό τους, ένα κόσμο βασισμένο στη συντροφικότητα και στην αλληλεγγύη όπου η γνώση αναπτύσσεται ελεύθερα εν’ αντιθέσει με την εξαρτημένη -από κρατικές, στρατιωτικές και καπιταλιστικές επενδύσεις- επιστήμη.
Ένα κόσμο που οι άνθρωποι ζουν σε αρμονία με το φυσικό κόσμο σε μια συμβιωτική σχέση με τα ζωντανά πλάσματα της γης. Εν’ αντιθέσει με τους εξαρτημένους απ’ τη φυλακή ανθρώπους που παράγει το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα που συνεχώς επιτίθεται σε ότι ζει και αναπνέει.
Έναν κόσμο που τα θεμέλια του χτίζουμε στο τώρα μέσα από αναρχικές κοινότητες αγώνα, έναν κόσμο που είναι παράνομο να σκέφτεται και να ονειρεύεται κανείς, πόσο μάλλον να κάνει απόπειρες για να τον βιώσει στο εδώ και τώρα.
Ξεπερασμένα μοτίβα ας δώσουν την θέση τους στην ριζοσπαστική φαντασία. Ας πλάσει ο καθένας την ζωή του μακρυά από μοντέλα και καλούπια.
Ας οδηγήσουμε την πολιτική και τους υποστηρικτές της στο καλάθι των σκουπιδιών. Μα αλήθεια ποιος τόλμησε να δώσει πολιτική αντίληψη και χροιά στην ανθρώπινη συμπεριφορά και συναίσθημα;
‘‘Διανοούμενοι του σήμερα, ηλίθιοι
του αύριο,
Δώστε μου το μυαλό που φτάνει για
να κινώ τα χέρια μου
Προφήτες και ακροβάτες της
επανάστασης
Σήμερα θα το κάνω από μόνος μου
χωρίς μάθημα’’
’’Λίγα λόγια για το
εκλογικό καρναβάλι’’
Το χτύπημα μας ήρθε λίγο μετά τις εκλογές. Η χαρτογράφηση των κινήτρων των ψηφοφόρων ή μη είναι σίγουρα αδύνατη. Σίγουρα δεν έχουμε την ψευδαίσθηση μιας μεγάλης στροφής προς την αριστερά καθώς κάποιοι απλά είδαν φως και μπήκαν σε μία απόπειρα αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Το μόνο σημείο λοιπόν στο όποιο διαφέρουν αυτές οι εκλογές με όλες τις προηγούμενες είναι η πολιτικοποίηση ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας σε σχέση με την παλιά εποχή της εντελώς αδιάφορης ψήφου (βέβαια μαζί με την καθυστερημένη “ενασχόληση με τα κοινά” ήρθε στο προσκήνιο και η συσσωρευμένη βλακεία μέσα από διλήμματα όπως “χρυσή αυγή ή σύριζα”) . Και σίγουρα πλέον ένα μεγάλο ποσοστό της αποχής δεν μεταφράζεται απλά σε βαρεμάρα του εκλογικού σώματος αλλά σε αντίδραση ή απαξίωση της διαδικασίας, με δύο λόγια μιλάμε για “πολιτικοποιημένη” αποχή, όσο πολιτικοποιημένη μπορεί να είναι βέβαια.
Για όσους όμως κατέβηκαν στο δρόμο δίνοντας στην οργή τους σάρκα και οστά, για όσους νιώθουν την ανάγκη για διέξοδο μεγαλύτερη από ποτέ η γνώμη μας είναι ότι δεν αρκεί μια ψήφος στην φούσκα της καθεστωτικής αριστεράς ούτε η στείρα και ακίνδυνη “διαμαρτυρία” μέσω της αποχής, επιλογές που αποτελούν βαλβίδα αποσυμπίεσης και εκτόνωσης. Προτάσσουμε την ριζοσπαστικοποίηση όλων αυτών που δεν έχουν αντικαταστήσει το μυαλό τους από μία τηλεόραση και ψάχνουν ένα ουσιαστικό τρόπο αντίδρασης και αντίστασης. Την ριζοσπαστικοποίηση της δράσης μέσα στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στις λαϊκές συνελεύσεις και όπου αλλού δραστηριοποιείται κανείς αλλά κυρίως στο κομμάτι του δρόμου. Εκεί που οι συνειδήσεις εμπλουτίζονται, σκεπτικά συναντώνται και ανησυχίες μοιράζονται. Εκεί που το βίωμα παίρνει την θέση της εικονικής πραγματικότητας και ανοίγονται δρόμοι που έχουν θαφτεί επιμελώς. Στις οδομαχίες και στα οδοφράγματα. Σε αυτό το πεδίο που θεωρούμε από τα πιο γόνιμα για την διάχυση της αναρχικής θεώρησης και πρακτικής.
Όσο αφορά τους ψηφοφόρους της χρυσής αυγής είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν ποιους δυναμώνουν. Δικαιολογίες του τύπου “για να αισθάνομαι ασφαλής” ή “για να κάνουν την βουλή Τέξας” δεν αρκούν για να κατευνάσουν τις εχθρικές μας διαθέσεις προς αυτούς. Η συνεχόμενη αύξηση της δυναμικής των φασιστών σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους επειδή ακόμα δεν αποτελούν ένα φαινομενικά σοβαρό κίνδυνο γιατί θα βρεθούμε προ εκπλήξεως και δεν θα είναι κάτι ευχάριστο. Έτσι οι μαχαιροβγάλτες μέλη του κόμματους αυτού ας μην καθησυχάζονται επειδή πλέον θα τους φυλάνε μπάτσοι. Όπως λέει και το ρητό: με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.
“Καταπίνοντας την φωτιά... ξερνώντας ακατάληπτα θέλω”
Το σύστημα δεν έχει καταφέρει μόνο να διατηρεί την εξουσία του με τη βία αλλά μέσα απ’ τις δεκάδες γλώσσες που μιλάει έχει καταφέρει να τη διαχύσει και να την αναπαράγει στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, έτσι λοιπόν σαν αναρχικοί διεξάγουμε έναν επαναστατικό πόλεμο, που για να νικήσει δεν πρέπει μόνο να καταστρέψει τις θεσμικές και άτυπες εξουσιαστικές δομές, αλλά και να χτίσει ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ στο εδώ και στο τώρα, σχέσεις που θα τις χτίσουμε και θα τις υπερασπιστούμε με οδόφραγμα το σώμα μας με οποιοδήποτε κόστος, γιατί αντικατοπτρίζουν όλο μας το είναι, με αίμα και πόνο, με ευτυχία και λύπη, με χαμόγελα και δάκρυα, με αγάπη και μίσος. Σχέσεις που αντικατοπτρίζουν χίλια θέλω και μπορώ ταυτόχρονα. Και αυτό το σύνολο που περιγράφουμε είναι το τσιμέντο από ανθρώπινα συναισθήματα που δεν θα σπάσει ποτέ, γιατί γνωρίζει τη δικαιοπραξία και την αναγκαιότητα του αγώνα, γιατί έχει αναπνεύσει αέρα ελευθερίας και ας βρίσκεται θαμμένο στο μπουντρούμι, γιατί οι σκληροί απολογισμοί συναντούν τις φλογερές ελπίδες, γιατί χτες, σήμερα, αύριο και για πάντα, αυτές οι σχέσεις ήταν είναι και θα είναι το πρόπλασμα για κάτι καλύτερο που αγνοούμε αν και πότε θα έρθει, αλλά πολεμάμε λυσσασμένα γι αυτό γιατί πιστεύουμε βαθιά στους ελεύθερους ανθρώπους.
Γιατί ακόμα και αν σπάσουμε τα μούτρα μας στην πορεία η ατομική μας νίκη ήρθε στην οικοδόμηση αυτών των σχέσεων και η πάλη μας για τη συλλογική βρίσκεται στην εξάπλωση τους, ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Γιατί αν είχαμε αργήσει στο ραντεβού μας μπορεί να είχαμε χάσει την έφοδο στον ουρανό. Σκοπός μας να χτίσουμε με γερές βάσεις τα θεμέλια της δημιουργικής καταστροφής. Με υλικό την αποστροφή και το μίσος για κάθε τι που κρατάει τους εαυτούς μας αιχμαλώτους στο διεστραμμένο κόσμο των νεκρών αντικειμένων, των άψυχων ψυχών, των αποπλανημένων συνειδήσεων, της γενετικά υπολογισμένης φρίκης, της ψυχρής αποδοχής και των ματωμένων ειδώλων. Ας αφεθούμε στη δίνη των αισθήσεων και των επικίνδυνων επιθυμιών μας.
ΖΗΤΩ Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
ΣΧΕΣΕΩΝ!
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
ΥΓ1: Αφιερώνουμε κάθε γραμμή αυτού του κειμένου στους αιχμάλωτους επαναστάτες Μπάμπη Τσιλιανίδη, Δημήτρη Δημτσιάδη, Σωκράτη Τζίφκα. Η επιρροή της σκέψης τους μέσω των καινοτομικών αναλύσεων τους είναι καθοριστική. Μέχρι την αντάμωση...
Υ.Γ2: Την ημέρα του χτυπήματος στην Microsoft τα μέλη της Σ.Π.Φ και ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος δικάζονταν για την φράση “Ούτε ένα χιλιοστό πίσω, εννιά χιλιοστά στα κεφάλια των μπάτσων” την οποία και υιοθετήσαμε καθ' ότι μας εκφράζει απόλυτα. Στα πλαίσια της κατασταλτικής εκστρατείας εναντίων των αναρχικών τους χρεώνουν ακόμα και την δική μας ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στο Studio ATA. Αν και συμπτωματικά δώσαμε το δικό μας παρόν στο δικαστήριο αυτό, με το δικό μας τρόπο.
Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν: Ούτε ένα χιλιοστό πίσω, εννιά χιλιοστά στα κεφάλια δικαστών και εισαγγελέων.
Υ.Γ3: Στέλνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αναρχικό Μάριο Λόπεζ που τραυματίστηκε από εκρηκτικό μηχανισμό που μετέφερε στο Μεξικό, καθώς επίσης και στους αναρχικούς αιχμαλώτους που κατηγορούνται για συμμετοχή σε επιθέσεις της FAI στην Ιταλία. Η φωτιά μας καίει για όλους σας!