Η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο αποτέλεσε αφορμή για το τελευταίο επεισόδιο του εμφυλίου μεταξύ των ενόπλων ομάδων του αναρχικού χώρου
Δέκα εμφύλιοι μέσα στον αντιεξουσιαστικό χώρο και στο αντάρτικο πόλης διαμορφώνουν την ιστορία της επαναστατικής βίας στην Ελλάδα και μπαίνουν στο μικροσκόπιο της ΕΛ.ΑΣ. Συγκρούσεις, διασπάσεις, αποσχίσεις και σειρά δημόσιων επικριτικών σχολίων διαμορφώνουν διαρκώς νέα δεδομένα και στον χώρο των αντιεξουσιαστικών και ένοπλων οργανώσεων. Η προκήρυξη της οργάνωσης Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις το βράδυ της Τρίτης, με την οποία επικρίνει τη στάση αντιεξουσιαστών για τη δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής την 1η Νοεμβρίου 2013 στο Νέο Ηράκλειο, αλλά και η ρήξη κρατούμενων αντιεξουσιαστών στις φυλακές Κορυδαλλού είναι ένα ακόμη επεισόδιο στις συνεχείς εσωτερικές διαμάχες στον αντιεξουσιαστικό χώρο - και όχι μόνο.
Στην προκήρυξή τους οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις επικρίνουν ανακοινώσεις από πολλά αντιεξουσιαστικά στέκια που αμφισβήτησαν τη σκοπιμότητα και τα αποτελέσματα της διπλής δολοφονίας. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνουν: «Δεν υπήρξε ένοπλη επαναστατική ενέργεια ίσως τα τελευταία είκοσι χρόνια που να μη λοιδορήθηκε τόσο πολύ από εκείνους από την Αριστερά, αλλά κυρίως από κάποιους αναρχικούς - αντιεξουσιαστές αυτή τη φορά - που μιλούσαν για "προβοκάτσιες", "σκοτεινά κέντρα" κ.τ.λ., αποκαλύπτοντας τον πραγματικό τους ρόλο, που δεν είναι άλλος από το να σπέρνουν την ηττοπάθεια, τη θυματοποίηση και να δίνουν χέρι βοηθείας στην προσπάθεια του κράτους να απομονώσει και να καταστείλει επαναστάτες που έχουν επιλέξει τον ένοπλο αγώνα. Με αυτή την έννοια μάς έκανε μεγάλη τιμή όλος αυτός ο συρφετός των "αγωνιστών" που ξεκινά από την επίσημη Αριστερά, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά κυρίως, αυτή τη φορά πλειοδότησαν - και αυτό έχει μεγάλη σημασία - σε έναν εμετικό οχετό κάποιοι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές».
Οι διασπάσεις του ΕΛΑ
Τέτοιες διαμάχες όμως συνέβαιναν διαρκώς στο παρελθόν. Πρώτο αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων ήταν η δημιουργία το 1974 της 17Ν που την αποτελούσαν πρώην μέλη του ΕΛΑ, τα οποία επιθυμούσαν να προχωρούν σε αιματηρές ένοπλες επιθέσεις και όχι μόνο βομβιστικές, όπως έκανε ως τότε η μητρική οργάνωση της ένοπλης βίας στη χώρα. ΕΛΑ και 17Ν συνεννοήθηκαν ξανά μόνο στη δολοφονία του απότακτου αστυνομικού Πέτρου Μπάμπαλη από τη θυγατρική οργάνωση μιας χρήσης «Ιούνης 78».
Την περίοδο 1980-85 υπάρχουν δύο άλλες αποσχίσεις από τον ΕΛΑ, με τη δημιουργία των οργανώσεων «Οκτώβρης 80», που προχώρησε σε εμπρησμούς πολυκαταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας, και Αντικρατική Πάλη, που οργάνωσε ληστείες και δολοφονίες, με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Τσουτσουβή ο οποίος σκοτώθηκε τον Μάιο του 1985 σε συμπλοκή με αστυνομικούς στου Γκύζη. Οι εμπρησμοί των πολυκαταστημάτων είχαν προκαλέσει τη δυσφορία των μελών της 17Ν ενώ η οργάνωση-«φάντασμα» στην προκήρυξη για τη δολοφονία του αμερικανού αξιωματούχου Τζορτζ Τσάντες και του έλληνα οδηγού του το 1983 σημείωνε: «Αντίθετα από ό,τι υποστηρίζουν ορισμένοι καραγκιόζηδες των Εξαρχείων για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, ότι τάχα δεν γίνεται τίποτε με μια εκτέλεση γιατί ο ιμπεριαλισμός τον αντικαθιστά αμέσως, οι ενέργειες αυτές δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και ο πολλαπλασιασμός τους θα είχε για συνέπεια την πλήρη παράλυση των δυνάμεών του στη χώρα μας». Ιδιο δηλαδή ουσιαστικά σκεπτικό με αυτό των Μαχόμενων Λαϊκών Επαναστατικών Δυνάμεων.
Αντίστοιχες διασπάσεις και δημιουργία νέων ενόπλων σχημάτων υπήρξε και την περίοδο 1988-90, όπως και στα τέλη της δεκαετίας του '90.
Τα τελευταία ρήγματα
Ρήγματα στον αντιεξουσιαστικό χώρο έχουν υπάρξει πολλά και την τελευταία πενταετία. Η πιο σημαντική θεωρείται αυτή που ακολούθησε τον θάνατο τριών υπαλλήλων του καταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου που έγινε στόχος εμπρησμού από αναρχικούς τον Μάιο του 2010. Υπήρξε διαρκής επίρριψη ευθυνών ανάμεσα σε αντιεξουσιαστές. Το επόμενο σημαντικό ρήγμα θεωρείται αυτό που είχε ο Νίκος Μαζιώτης - εξαφανίστηκε το καλοκαίρι του 2012 μαζί με τη σύντροφό του Πόλα Ρούπα- με δραστήριο αντιεξουσιαστή σε σχέση με τις καταθέσεις μαρτύρων υπεράσπισης στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα. Ο αντιεξουσιαστής μίλησε για «μαζιώτικη αναξιοπρέπεια» και ο 42χρονος αντάρτης πόλης ανέφερε ότι «έχουμε συνηθίσει αντί να μας απαντάνε με πολιτικά επιχειρήματα να ρίχνουν λάσπη εναντίον μας, αφορισμούς και να λένε ψέματα». Και μίλησε αμέσως μετά για «αναρχικούς μαϊντανούς "αλληλέγγυους"» και για «επίδειξη φιλοτομαρισμού και αντισυντροφικότητας».
Μία από τις πιο μεγάλες συγκρούσεις στον χώρο των ενόπλων οργανώσεων φαίνεται να είναι αυτή που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες μεταξύ 20 κατηγορουμένων ως μελών της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Πολλοί από αυτούς υποστηρίζουν ότι είναι μια άλλη «ένοπλη ομάδα», ενώ άλλοι αποδίδουν σε φυλακισμένη ομάδα των «Πυρήνων» «μαφιόζικες συμπεριφορές». Τα «παλιά» έγκλειστα μέλη των «Πυρήνων» αρνήθηκαν οποιαδήποτε σχέση με τους συλληφθέντες στη ληστεία στον Βελβεντό αλλά και σε καφετέρια της Νέας Φιλαδέλφειας το 2013. Οι συγκρούσεις αυτές οδήγησαν σε ξυλοδαρμούς κρατούμενων αντιεξουσιαστών από πρώην συντρόφους τους στις φυλακές Κορυδαλλού. Οι ρήξεις του Ν. Μαζιώτη αλλά και οι ξυλοδαρμοί στις τάξεις των «Πυρήνων» εκτιμάται ότι επαναδιαμορφώνουν τον χάρτη του εγχώριου αντάρτικου πόλης τους τελευταίους μήνες.
