 |
Ένας ξεχωριστός ένοικος φιλοξενείται τις τελευταίες μέρες στον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής «Anima». Πρόκειται για νεαρό χρυσαετό, ο οποίος έχει έντονα λευκιστικά χαρακτηριστικά - λευκισμός είναι μια κατάσταση στην οποία παρατηρείται έλλειψη των χρωστικών και το άτομο είναι εντελώς ή μερικά λευκό.
Ο διαφορετικός αυτός χρυσαετός βρέθηκε στις 7 Οκτωβρίου, ύστερα από μια καταιγίδα στο Μεσολόγγι, από τον εθελοντή του Φορέα Διαχείρισης λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου και της Ορνιθολογικής κ. Νίκο Νούλα και εστάλη για περίθαλψη στην Αθήνα στις εγκαταστάσεις του Αnima.
Ιερό ζώο
Το πτηνό, όπως λέει στο «Βήμα» η πρόεδρος του συλλόγου κυρία Μαρία Γανωτή, «έχει κινήσει το παγκόσμιο επιστημονικό ενδιαφέρον, μιας και πρόκειται για ιδιαιτέρως σπάνια περίπτωση». Μεταξύ αυτών που εκδήλωσαν ενδιαφέρον να επισκεφθούν την Ελλάδα προκειμένου να το δουν από κοντά είναι και οι ινδιάνικης καταγωγής δημιουργοί του μοναδικού κέντρου αναπαραγωγής χρυσαετού στις Ηνωμένες Πολιτείες για τους οποίους, όπως οι ίδιοι έγραψαν στην Αnima, ο λευκός αετός είναι ιερό ζώο.
Προς το παρόν γίνονται όλες οι απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις και οι ειδικοί θα αποφασίσουν για τη διαχείρισή του, όταν ανακτήσει τις δυνάμεις του.
Γενικότερα, ο κοινός χρυσαετός στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας έχει χαρακτηριστεί «κινδυνεύον» και γι' αυτό αποτελεί προστατευόμενο είδος. Έως τη δεκαετία του '60 είχε ευρεία κατανομή σε όλα σχεδόν τα βουνά της ηπειρωτικής χώρας και σε αρκετά νησιά. Η σημερινή του κατανομή περιορίζεται σε ορισμένες ορεινές και ημιορεινές περιοχές της Θράκης και της Μακεδονίας, στην οροσειρά της Πίνδου μέχρι και τη Στερεά, καθώς και σε ελάχιστες θέσεις της Πελοποννήσου και της Εύβοιας. Από τα νησιά απαντάται στην Κρήτη και πιθανόν στη Σύρο. Ο πληθυσμός του τη δεκαετία του '80 κυμαίνονταν σε 150 με 200 ζευγάρια ενώ το 2004 δεν ξεπερνούσε τα 100 με 150 ζευγάρια.
Το είδος φωλιάζει κυρίως σε βράχια, σε υψόμετρο 800 με 2.000 μέτρα, αλλά και σε δέντρα (π.χ. στο δάσος της Δαδιάς). Τρέφεται με πουλιά, θηλαστικά μικρού και μεσαίου μεγέθους, ερπετά, καθώς και ψοφίμια, ειδικά τον χειμώνα.
Στην ηπειρωτική Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Μακεδονία και στη Θράκη, όπως επισημαίνεται στο Κόκκινο Βιβλίο, οι χρυσαετοί τρέφονται πολύ συχνά με χελώνες, τις οποίες ρίχνουν από ψηλά σε βράχια για να σπάσουν το καβούκι τους.
Βασικές απειλές για το είδος είναι η λαθροθηρία, η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων και η υποβάθμιση των βιοτόπων του (κυρίως η εγκατάλειψη των ορεινών καλλιεργειών), καθώς και, σε τοπικό επίπεδο, η υπερθήρευση ορισμένων βασικών ειδών διατροφής, όπως οι πέρδικες, ο λαγός κ.ά.