Για δολοφόνους αλλά και για ηθικούς αυτουργούς κάνει λόγο στην ανακοίνωση του προς τους εργαζομένους της τράπεζας Marfin ο Ανδρέας Βγενόπουλος πρόεδρος του Ομίλου. Ο κ. Βγενόπουλος που με τις κατά καιρούς δηλώσεις του, έχει απομυθοποιήσει στα μάτια της κοινής γνώμης, το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου, στην ανακοίνωσή του αποκαλύπτει και πολλές αθέατες πτυχές απο τις τραγικές ώρες που έζησαν οι υπάλληλοι του υποκαταστήματος της Σταδίου, όταν τους τύλιξαν οι φλόγες και πέθαναν απο ασφυξία τρείς συνάδελφοί τους. Η ανακοίνωση σε αποσπάσματα έχει ως εξής:
"Δεκατρείς μέρες μετά τα τραγικά γεγονότα η οδύνη μας δεν έχει υποχωρήσει και η οργή μας έχει μεγαλώσει. Με την ιδιότητά μου, του μη εκτελεστικού Προέδρου του Ομίλου της MARFIN POPULAR BANK, ολοκλήρωσα σήμερα τη δική μου έρευνα για τις συνθήκες της άνανδρης δολοφονίας.
Το κατάστημα αυτό έχει δεχθεί επανειλημμένα επιθέσεις και με πυροσβεστήρες είχε σβηστεί και πυρκαγιά που ξέσπασε από απλές βόμβες μολότοφ. Όμως εδώ επρόκειτο για άριστα οργανωμένη δολοφονική επίθεση που δεν θα σταμάταγε αν δεν υπήρχαν νεκροί. Το τζάμι χτυπήθηκε με αλλεπάλληλα χτυπήματα από δύο βαριοπούλες και, παρόλο που δεν έσπασε, σε κάποια σημεία υποχώρησε και κάπου ανοίχτηκε μια τρύπα υπό συνθήκες που ασφαλώς θα μας εξηγήσει το πόρισμα των ανακριτικών αρχών. Από εκεί πετάχτηκαν ειδικές μη συνηθισμένες βόμβες μολότοφ και αδειάστηκε το περιεχόμενο ενός μπιτονιού που περιείχε ένα ειδικό εύφλεκτο υλικό που προκαλεί άμεσα πυκνό καπνό και συνθήκες ασφυξίας. Ένας συνάδελφος χρησιμοποίησε πυροσβεστήρα και εγκατέλειψε την προσπάθεια όταν είδε ότι δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Μια άλλη συνάδελφος έπιασε ένα πυροσβεστήρα που δεν πρόλαβε καν να τον χρησιμοποιήσει, λόγω των συνθηκών ασφυξίας που είχαν δημιουργηθεί. Το όλο δράμα εκτυλίχτηκε μέσα σε 4 λεπτά το πολύ. Τη λάσπη λοιπόν ότι δήθεν δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας ή ότι δεν δούλεψαν αποτελεσματικά τους τη γυρίζουμε πίσω. Δεν μας αγγίζει.
Την ώρα όπου εξελισσόταν το δράμα οι συνάδελφοι μας που προσπαθούσαν να διαφύγουν δεχόντουσαν επίθεση με πέτρες και φραστικές επιθέσεις από ένα τμήμα των διαδηλωτών που φώναζαν «κάψτε τους» και «να πεθάνουν οι απεργοσπάστες τα γουρούνια». Ένας συνάδελφος που διέφυγε από την κυρία είσοδο, που σύμφωνα με τη λάσπη ήταν κλειδωμένη, κινδύνεψε να λιντσαριστεί δια λιθοβολισμού. Αυτοί οι λίγοι υπάνθρωποι είναι κυρίως αυτοί που προσπαθούν να ολοκληρώσουν το έργο τους μέσω των μηχανισμών που διαθέτουν πετώντας λάσπη. Τους τη γυρίζουμε πίσω. Δεν μας αγγίζει.
Είμαι υπερήφανος για τους συναδέλφους που αποφάσισαν να απεργήσουν, όμως είμαι υπερήφανος και για τους συναδέλφους που αποφάσισαν να δουλέψουν.
Είμαι υπερήφανος για την υποδιευθύντρια και τον ταμία που την ώρα που οι δολοφόνοι χτυπούσαν με τις βαριοπούλες το τζάμι το πρώτο μέλημά τους από υπερβολική ευσυνειδησία ήταν να βάλουν τις επιταγές των πελατών στο χρηματοκιβώτιο και μετά να φροντίσουν για την αποχώρησή τους (γενναία πράξη που βέβαια δεν πρέπει να επαναληφθεί από κανέναν συνάδελφο σε παρόμοιες περιστάσεις).
Είμαι υπερήφανος για τους δύο συναδέλφους που διέσωσαν άλλους πέντε συναδέλφους με κίνδυνο της ζωής τους.
Είμαι υπερήφανος που η Τράπεζά μας δεν έχει πάρει καμία κρατική ενίσχυση και που όλοι μαζί, Διοίκηση και εργαζόμενοι, προσπαθούμε να προστατέψουμε με την εργασία μας την ανεξαρτησία της Τράπεζας και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.
Ως προς την ουσία όμως του τραγικού περιστατικού σας διαβεβαιώνω και προσωπικά ότι δεν πρόκειται να ησυχάσουμε ποτέ αν δεν βρεθούν και τιμωρηθούν οι δολοφόνοι των συναδέλφων μας. Όσο για τους ηθικούς αυτουργούς και τους κομματικούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς που τους συντηρούν και τους φανατίζουν ας λογοδοτήσουν στην οικογένειά τους, στην κοινωνία και στο Θεό.
Εμείς στην οικογένεια της MARFIN – ΕΓΝΑΤΙΑ με μεγαλύτερη συσπείρωση και αποφασιστικότητα από ποτέ, είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε τη δουλειά μας για τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας και προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Θα εξακολουθήσουμε να θεωρούμε και το δικαίωμα της απεργίας αλλά και το δικαίωμα της εργασίας ιερά. Και δεν θα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ τους συναδέλφους μας. Το τραγικό κατάστημα στην Σταδίου δεν θα λειτουργήσει ποτέ ξανά. Η 5η Μαΐου θα είναι πάντα για μας μέρα αργίας και μνήμης των συναδέλφων μας και οι οικογένειές τους έχουν γίνει ήδη και δικές μας. Η λάσπη δεν μας αγγίζει. Η οδύνη μας βαραίνει, αλλά και μας δυναμώνει για τη κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. Αναπάντητο όμως μένει το ερωτηματικό σε ποια Πολιτεία και σε τι κοινωνία ζούμε επιτέλους ".
