Ρεπόρτερ της γενιάς μας αισθανόταν μεγάλο δέος για την ΕΣΗΕΑ. Πρώτο ήταν το 1988 όταν με πρόταση του καλού δάσκαλου Δημήτρη Ρούσσου της "Ελευθεροτυπίας"
κρεμόμασταν από τα χείλη του Μάνου Αμελίδη για να γίνουμε δεκτή στα σεμινάρια-θεσμό της Ένωσης Συντακτών για επαγγελματίες δημοσιογράφους. Τότε που χωριατόπαιδα ανηφορίζαμε την Ακαδημίας και το κτήριο της ΕΣΗΕΑ μας φάνταζε για ουρανοξύστης! Τότε που κανένα πανεπιστήμιο δεν μπορούσε να συγκριθεί στα μάτια μας, με τα πέντε "χρυσαφί" γράμματα του μαρμάρινου τοίχου. Το Crimes on air ως μέλος [δια του ...ιδρυτή του βεβαίως βεβαίως] της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, συμμετέχει στην απεργία και υπενθυμίζει ότι την ιδέα της μάχιμης δημοσιογραφίας που πιστέψαμε καμία λάθος εκπροσώπηση δεν θα την νικήσει..!
