Tην νύκτα της 17ης προς 18η Οκτώβρη 1977, στις φυλακές Σταμχάιμ της Δυτικής Γερμανίας δολοφονήθηκαν στα κελιά τους οι αγωνιστές της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (R.A.F.) Αντρέας Μπάαντερ [φωτο] Γκούντρουν Έσλιν και Γιαν Καρλ Ράσπε, ενώ η συγκρατούμενή τους αγωνίστρια Ίμγκριντ Μέλερ, αν και τραυματίστηκε σοβαρά, επιβίωσε. Η δολοφονία των αγωνιστών της R.A.F. παρουσιάστηκε από την δυτικογερμανική κυβέρνηση σαν αυτοκτονία και μέχρι σήμερα αυτή παραμένει η επίσημη εκδοχή.
Η R.A.F. έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από μεγάλο μέρος των αναρχικών της Ευρώπης εκείνης της εποχής και ιδιαίτερα της Ελλάδας. Η δολοφονία της αγωνίστριας Ούλρικε Μάινχοφ [φωτο] στο κελί της έναν χρόνο νωρίτερα, που κι αυτή παρουσιασιάστηκε από το κράτος σαν αυτοκτονία, είχε συγκλονίσει όλους τους αναρχικούς της εποχής.
Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα, οι αναρχικοί και όχι μόνο, είχαν ευαισθητοποιηθεί απέναντι στον αγώνα αυτής της οργάνωσης ήδη από τον Ιούλη του 1976, όταν συνελήφθη στην Ελλάδα 
ο Γερμανός αγωνιστής Ρολφ Πόλε που η Δυτική Γερμανία τον καταζητούσε σαν τρομοκράτη. Τότε οι αναρχικοί της Αθήνας επιδόθηκαν σε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια για να αποτραπεί η έκδοσή του στην Γερμανία, χωρίς να καταφέρουν τελικά να αποτρέψουν την έκδοσή του. Συγκεκριμένα, το καλοκαίρι του 1976 πραγματοποίησαν μια σειρά διαμαρτυριών, τόσο στα δικαστήρια, όπου εκδικαζόταν η υπόθεση της έκδοσης, όσο και στους δρόμους της Αθήνας. Η αστυνομία κατέστειλε αυτές τις διαμαρτυρίες με την βία. Σην διάρκεια μιας διαδήλωσης, όπου έτυχε να συμμετάσχω, η αστυνομία συνέλαβε 12 άτομα, από ένα σύνολο διαδηλωτών που δεν ξεπερνούσε τους 30. Στο κίνημα συμπαράστασης στον Πόλε είχε πρωταγωνιστήσει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, τον οποίο σε κάποια φάση η αστυνομία είχε απομακρύνει από το δικαστήριο σηκωτό.[Στη σπάνια φωτογραφία ο Κωνσταντινίδης διακρίνεται στο εδώλειο με την γενειάδα και τα μακρυά μαλλιά, ενώ αγορεύει όρθιος ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος ).
Ήταν φυσικό επόμενο, μετά των δολοφονία των Γερμανών αγωνιστών, να ξεσπάσουν στην Αθήνα συγκρούσεις μεταξύ αναρχικών και αστυνομίας.
