Ο Χρήστος Πολίτης που οι αρχές του προσάπτουν σχέσεις με την "Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς" απέστειλε επιστολή απο τις φυλακές Γρεβενών. Αν και είναι υπόδικος χωρίς να έχει καταδικαστεί, κρατείται σε φυλακές που είναι για βαρυποινίτες. Τον έχουν απομονώσει ακόμη και από την οικογένειά του που ζει μόνιμα στην Αθήνα. Ακολουθεί η επιστολή με μικρές περικοπές.
"Ο Στυλιανός Γλυκοφρύδης πρέπει να ήταν ένας επιφανής άντρας της εποχής του, αφού διατέλεσε διευθυντής και γενικός επόπτης φυλακών. Καλούσε την κυβέρνηση να
καταπολεμήσει τον κομμουνισμό «μιμούμενοι κατά τούτο αλλά επί το ηπιότερον τον Χίτλερ» ενώ το 1936 πρότεινε για τους υπόδικους κομμουνιστές να περιοριστούν τα δικαιώματά τους στο επισκεπτήριο και τον προαυλισμό (ώστε να αποφεύγεται η επαφή με τους υπόλοιπους φυλακισμένους «με τας γνωστάς κακάς συνέπειας»).Η σκέψη, η αντίληψη, οι προτάσεις του Στυλιανού Γλυκοφρύδη φυσικά δεν έμειναν αναξιοποίητες από το σύγχρονο κράτος.
Μετά την αρπαγή μας, εμένα και του φίλου μου από τα Εξάρχεια στις 4 Δεκεμβρίου, οδηγούμαστε στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής. Ενώ ο σύντροφος αφήνεται ελεύθερος, εμένα μου ανακοινώνουν τη σύλληψή μου μετά από 28 ώρες. Ταυτόχρονα, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ δηλώνει κυνικά ότι με συνέλαβαν «επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του Εφετείου». Για μια υπόθεση δηλαδή για την οποία είχα κληθεί και εξεταστεί από την 8η τακτική ανακρίτρια και είχα αφεθεί ελεύθερος. Η αλήθεια είναι ότ
ι τους ενδιαφέρει η ομηρία μου ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή τα τελευταία 15 χρόνια δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Στην περίπτωσή μου επιχειρείται όχι απλώς η αναβάθμιση αλλά η εξέλιξη της κατασταλτικής μεθόδου ποινικοποίησης φιλικών και συντροφικών σχέσεων, τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουν το τελευταίο διάστημα δεκάδες αγωνιστές. Στη δική μου υπόθεση, η αντιτρομοκρατική προχωρά στην κατασκευή σχέσεων εφόσον δε γνωρίζομαι καν με τους συγκατηγορούμενούς μου. Μετά την προφυλάκισή μου, αφού οι κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής μίλαγαν πιο συχνά με την ανακρίτρια απ’ ότι οι δικηγόροι, οδηγούμαι στις φυλακές Γρεβενών, ένα κατάστημα κράτησης τύπου Γ’. Παρά το ότι σύμφωνα με τον σωφρονιστικό κώδικα «Στα Γ’ τύπου κρατούνται χωρίς επικοινωνία με κρατούμενους άλλων κατηγοριών, κρατούμενοι που εκτίουν ποινή ισόβιας κάθειρξης ή πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών και κρίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι για την ομαλή κοινή συμβίωση στα καταστήματα άλλου τύπου». Μια φυλακή απομονωμένη, με χαμηλές πτέρυγες και ψηλά τείχη ώστε το μάτι να μην μπορεί να δει οτιδήποτε, παντού κάμερες και ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας. Μια κατασκευή ακίνητη και απολιθωμένη που θέλει να στερήσει κάθε εξωτερικό ερέθισμα, να σε ισοπεδώσει, να σε εξοντώσει ψυχικά. Προφανώς εκτελώντας εντολές με τοποθετούν σε πτέρυγα «προστασίας», χωρίς να το ζητήσω ποτέ, χωρίς να απειλούμαι από κανέναν και παρά τα συνεχή αιτήματά μου να φύγω από εδώ. Αποτέλεσμα αυτής της σκόπιμης επιμονής είναι να μου επιβληθεί ένα ιδιότυπο καθεστώς απόλυτης απομόνωσης, που προσπαθεί –σε ένα βαθμό– να άρει η αίτησή μου για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού ".
