Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
- Κύριε Ταγματάρχα, αν υποθέσουμε ότι η Κως «καταλαμβάνεται»από τους Τούρκους και με παρέμβαση του ΟΗΕ γίνεται εκεχειρία, πάει το θέμα και χρονίζει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και κατόπιν κάποιοι ντόπιοι κάνουν αντίσταση,πιστεύετε ότι θα πήγαιναν Έλληνες αξιωματικοί από την ενδοχώρα να στηρίξουν αυτή την αντίσταση;
- Μπα που να σε πάρει ο διάολος νυχτιάτικα Λοχαγέ, ωραίο τρόπο ρε βρήκες να ξεκινήσουμε την Εποπτεία.
- Έχει κι άλλο πιο δύσκολο ερώτημα.
- Άντε πες το τώρα που άρχισες.
- Με το που θα δεχτούμε επίθεση, θα λάβουμε ενισχύσεις απότην Αθήνα;
- Διάλε τσ’ απολυμάρες σου, πανάθεμά σε απόψε…Λοχίααα…πεςστον καψιμιτζή ρε να μου φέρει ένα διπλό καφέ, έχει κακό σκοπό απόψε οΛοχαγός…πάει το Σ/Κ, μας το εξέσκισε ο Μακεδόνας…ωραία υπηρεσία θα κάνουμε.
- Έλα τώρα κύριε Ταγματάρχα, αφού κι εσύ τ’ αναρωτιέσαι.
- Γιατί μωρέ Λοχαγέ να μην μας στείλουν ενισχύσεις; Πως σουμπήκαν τέτοιες ιδέες βρε κουζουλέ;
- Γιατί έχουν δώσει δικαίωμα να μου μπαίνουν τέτοιεςσκέψεις.
- Σαν πως το λες αυτό;
- Στην Κύπρο έστειλαν το ’74;
- Άλλες συνθήκες τότες. Πολιτική εκτροπή. Διεθνήςπαράγοντας.
- Και τι εμποδίζει αφού συνέβη μια φορά να ξανασυμβεί καιδεύτερη; Εξέλειπε μήπως η «πολιτική ρευστότητα» ή ο «διεθνής παράγοντας»;
- Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα τώρα. Ξέχασέ το. Κι άμασυμβεί το κακό, βεβαίως και θα στηθεί αντίσταση, βεβαίως και θα έρθουν δυνάμειςαπό την ενδοχώρα να συμμετάσχουν σ’ αυτήν.
- Στην Κύπρο δεν έστειλαν.
- Στην Κύπρο δεν έγινε αντίσταση μετά το ’74.
- Έγινε όμως το ’55. Και μόνο ο Γρίβας πήγε. Ουδείς Έλληναςαξιωματικός, επίσημα ή ανεπίσημα. Ένας μόνον Ανθυπολοχαγός πήγε κι αυτόςέφεδρος και Κύπριος. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο Αετός του Μαχαιρά, ο ηρωϊκός Υποδιοικητήςτου Γρίβα και της ΕΟΚΑ. Αυτοί οι δύο και μόνον περιέσωσαν την Τιμή τουΕλληνικού Στρατού χωρίς όμως να είναι Ελλαδίτες.
- Άλλες συνθήκες τότε Λοχαγέ.
- Ναι, αλλά, τρία χρόνια μετά ο Γρίβας δικαιώθηκε. Η Κύπροςαπελευθερώθηκε και το Γρίβα τον υποδέχτηκαν ως Ήρωα στην Ελλάδα. «Άξιο Τέκνοτης Πατρίδας» τον έχρισε η Βουλή και τον δαφνοστεφάνωσαν. Κατόπιν εορτήςβεβαίως κι εκ του ασφαλούς. Και από τους Έλληνες Αξιωματικούς ουδείς υπήρχεδίπλα του ως συμπολεμιστής της απελευθέρωσης του νησιού γιατί απλά «δεν πήγαν»,«δεν συμμετείχαν».
- Δηλαδή, τι ήθελες Λοχαγέ; Να στείλει η Ελλάδα ενισχύσειςστην αντίσταση;
- Έτσι δεν θα έπρεπε;
- Η Ελλάδα θα έμπλεκε σε σοβαρές διπλωματικές προστριβές μεσύμμαχο χώρα και μάλιστα Μεγάλη Δύναμη.
- Θα μπορούσαν να πάνε «αυτόνομα», «μόνοι» τους.
- Μα τι λες τώρα μωρέ;
- Το ίδιο συνέβη και κάμποσες δεκαετίες πριν, σχεδόν επίέναν αιώνα ακατάπαυστα με την Κρήτη. Αλλά υπήρχαν τότες Έλληνες αξιωματικοί καιπήγαιναν «αυτόβουλα» να συμμετάσχουν στις εξεγέρσεις της Κρήτης.
- Άλλο τότε.
- Και η Κρήτη απελευθερώθηκε όμως μ’ αυτά και μ’ αυτά. Πολύαίμα και τολμηρές συμμετοχές Ελλήνων πολεμιστών στους θρυλικούς αγώνες τωνΚρητικών.
- Άλλες εποχές σου είπα τότες.
- Και στην Μακεδονία το ίδιο έγινε. Υπήρξαν Παύλοι Μελάδες,γενναίοι Έλληνες Αξιωματικοί που τόλμησαν και συμμετείχαν στον Αγώνα ακόμη καιθυσιάζοντας την θέση τους στον Ελληνικό Στρατό.
- Δεν συμβαίνουν πλέον τέτοιες καταστάσεις για να χρειάζεταικάτι τέτοιο.
- Τότε γιατί είμαστε εδώ;
- Ναι, εντάξει, ο κίνδυνος Τουρκικής εισβολής υπάρχει. Αλλάτο Στράτευμα είναι εδώ πλέον οργανωμένο για να μας στηρίξει ακαριαία ανχρειαστεί.
- Στην Κύπρο το ’74 δεν το έκανε κύριε Ταγματάρχα.
- Σου είπα, άλλο τότε.
- ΟΚ. Πολιτικοί και Ανώτατοι Αξιωματικοί πρόδωσαν τότε. Νατο δεχτώ. Ο Στρατός όμως για να ΠΕΙΣΕΙ τους Έλληνες Αξιωματικούς και Οπλίτεςότι δεν θα επιτρέψει να επαναληφθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον δεν θα έπρεπε ναεπιβάλλει την «Εσχάτη των Ποινών» στους Προδότες; Με ποιόν άλλον τρόπο θαέπειθε τους Στρατιώτες και τους Αξιωματικούς ότι ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΝΑΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ; Με…τα «λόγια»;
- Έχεις δίκηο σ’ αυτό. Οφείλω να το παραδεχτώ. Αλλά πάειτελείωσε αυτό. Η κοινωνία μας είχε ανάγκη να ξεχάσει και να μπει σε ηρεμία. Δενξανασυνέβη, ούτε και θα ξανασυμβεί.
- Ο Στρατός μόνον σε ένα πεδίο της ζωής ενεργεί. ΣτονΠόλεμο. Εκεί θα δείξει εάν αξίζει ή όχι. Και όχι στον καιρό της Ειρήνης με«Μεγάλα Λόγια Τιμής και ανυπέρβλητης Μαχητικής Αξίας». Κι όταν ιστορικάαποτύγχανε στην αποστολή του να προστατέψει εθνικά εδάφη και ανεξαρτησία έναμόνο δρόμο είχε για να περισώσει την αξιοπιστία του και την συμβολική ισχύ του.Να αποδώσει σκληρή Στρατιωτική δικαιοσύνη στους Προδότες που ατίμασαν το όνομάτου και τα σύμβολά του. Όταν χάνει αυτή την ιστορική ευκαιρία, δεν θα τηνξαναέχει. Και όταν έρθει η ώρα να «ξαναχρειαστεί», οι Πολεμιστές του ΔΕΝ ΘΑΠΙΣΤΕΥΟΥΝ όχι μόνον τους Πολιτικούς αλλά ούτε και τους Ηγήτορές τους ότι τηνκρίσιμη ώρα δεν θα τους «ξαναπουλήσουν».
- Σωστά τα λες μωρέ Λοχαγέ, αλλά τα πράγματα ηρέμησαν.Ξεχάστηκαν όλα. Το Στράτευμα είναι αλλιώς τώρα.
- Κι όμως επαναλήφθηκαν ξανά και ξανά παρόμοιες προδοσίεςκύριε Ταγματάρχα. Και ο Στρατός και πάλι ανέχθηκε την προδοσία.
- Που μωρέ;
- Το Μάρτη του ’87.
- Μα τότε τους κάναμε να χεστούνε τους Τούρκους.
- Είσαι σίγουρος κύριε Ταγματάρχα;
- Κύριε Λοχαγέ έχεις αρχίσει να ξεφεύγεις μου φαίνεται.
- Η κρίση έληξε με μια «αμοιβαία συμφωνία» μεταξύ Ελλάδαςκαι Τουρκίας. Κανείς από τους δύο να μην κάνει έρευνες για υδρογονάνθρακες στοΑιγαίο. Που; Στην ιστορική θάλασσά ΜΑΣ. Τότε είναι που επίσημα έβαλε πόδι στοΑιγαίο η Τουρκία μ’ εκείνη την εθνοπροδοτική συμφωνία. Τότε είναι που μετέτρεψετο Αιγαίο σε μια τεράστια αμφισβητούμενη γκρίζα ζώνη. Και οι Έλληνες πολιτικοίτο δέχτηκαν. Και ο Στρατός το δέχτηκε. Να σου θυμίσω πόσους νεκρούς Έλληνεςπιλότους έχει στοιχίσει από τότε αυτή η ιστορία;
- Και τι ήθελες μωρέ; Να κάνουμε πόλεμο;
- Γι’ αυτό δεν υπάρχουμε; Για να προστατεύουμε τα Εθνικάσυμφέροντα και την Εθνική Κυριαρχία δεν υπάρχουμε; Τι είμαστε; Διακοσμητικόστολίδι;
- Ο Στρατός υπακούει σε εντολές. Μην το ξεχνάς αυτό.
- Κι αν οι εντολές υποκρύπτουν και οδηγούν σε «απώλειαεθνικού συμφέροντος, κυριαρχίας και εδαφών»;
-Που έγινε μωρέ αυτό;
- Εκτός από την Κύπρο; Στα Ίμια. Για δοκίμασε να πας ναψαρέψεις εκεί να δεις για πότε θα σε μαζέψουν οι ίδιοι οι δικοί μας οι Λιμενικοίκαι το Πολεμικό Ναυτικό πριν προλάβει να σε μαζέψει ο Τούρκος.
- Ναι, εντάξει. Πονεμένη ιστορία τα Ίμια.
- Μόνο; Τρεις Έλληνες Αξιωματικοί Πολεμιστές χάθηκαν εκεί.Μαζί με τα Ίμια. Μαζί με την τοπική ΑΟΖ. Χώρια τις πόρτες της Κολάσεως των εδαφικώνδιεκδικήσεων που άνοιξε για μας μ’ αυτό τον τρόπο η Τουρκία. Πως αντέδρασε οΣτρατός; Εθνική προδοσία ήταν. Απώλεια εθνικής κυριαρχίας ήταν. Τι έκανε;Υπάκουσε για άλλη μια φορά πειθήνια σε εθνοπροδοτικές εντολές πολιτικών.
- Τι άλλο να έκανε μωρέ;
- Να μην δεχτεί την κατάληψη Ελληνικού εδάφους. Δηλαδή, σουκαταλαμβάνουν έδαφος και συ περιμένεις την εντολή του εθνοπροδότη δειλού ήπουλημένου πολιτικού για να διατάξεις ακαριαία εμπλοκή και απώθηση εχθρικούστοιχείου; Ποιος θα σε υπολογίσει μωρέ μετά από τους μελλοντικούς στρατιωτικούςαντιπάλους σου;
- Δηλαδή, να εμπλακούμε σε πόλεμο;
- Η κατάληψη Ελληνικού εδάφους εμπεριέχει αυτομάτως αυτόντον κίνδυνο. Πως αλλιώς θα τον αποσοβήσεις περιφρουρώντας και το κύρος σου ωςΣτράτευμα και την ίδια την μελλοντική σου εθνική κυριαρχία από τη δημιουργία«αρνητικών διπλωματικών τετελεσμένων»;
- Είναι λεπτά διπλωματικά πεδία αυτά. Δεν μπορεί έτσι εύκολανα αναμειχθεί ο Στρατός.
- Και η εκτέλεση των συναδέλφων μας Ελλήνων Αξιωματικών απότους Τούρκους «λεπτό διπλωματικό πεδίο» ήταν;
- Ναι, όσο γι’ αυτό…
- Αυτομάτως θα έπρεπε να τους απαντήσουμε με ανώτερα πυρά.Για να μην ξανατολμήσουν τίποτα τα επόμενα δέκα χρόνια. Έλληνες Πολεμιστέςκινδύνεψαν, δεν τους υποστηρίξαμε, σκοτώθηκαν και δεν αποκαταστήσαμε την Τιμήτους και την Τιμή μας. Δεν προστατέψαμε την Εθνική μας Κυριαρχία, πράγμα στοοποίο ταχθήκαμε.
- Εκτελέστηκαν όλοι οι Τούρκοι κομάντος που συμμετείχαν σ’αυτό ένας προς έναν.
- Ναι, την ξέρω αυτή την φήμη. Όπως και την άλλη που λέειότι οι ίδιοι οι Τούρκοι τους εκτέλεσαν για άλλους λόγους. Γεγονός είναι πωςακόμη κι αν ισχύει το πρώτο, οι Τούρκοι κατάφεραν να μην περάσει το «ΕλληνικόΜήνυμα» προς τον Τουρκικό Στρατό. Κι εν πάση περιπτώσει, η «σωστή ώρα» για τηνεξαπόλυση ανταποδοτικού πλήγματος ήταν την ώρα που συνέβαινε το γεγονός. Για ναέχει και τα «κατάλληλα γεωστρατηγικά αποτελέσματα». Την διάσωση της Εθνικής μαςκυριαρχίας και της Συμβολικής Αποτρεπτικής Αξίας του Στρατεύματος.
- Δεν είναι τόσο απλό Λοχαγέ.
- Το ξέρω πως δεν είναι. Αλλά ο τρόπος που δουλεύειαποτελεσματικά η έννοια «Στρατός» στηρίζεται σε ιστορικές εμπειρίες, γνώση καιστατιστικές έργου/αποτελέσματος. Κι έχει και συνέχεια αυτή η δυσάρεστη ιστορία.
- Τι έχει ακόμη;
- 1999. Υπόθεση Οτσαλάν.
- Ε, τι μ’ αυτό; Τι μας αφορά εμάς αυτό μωρέ επαναστατημένεΜακεδόνα;
- Μας αφορά στο βαθμό που η σύλληψη του Οτσαλάν επέφερεπλήρη κατάρρευση του Κουρδικού Μετώπου της Ανατολίας και επέτρεψε στον ΤουρκικόΣτρατό να απεγκλωβίσει μισό εκατομμύριο Τούρκικο στράτευμα το οποίο το έφερε καιτο πάρκαρε ακριβώς απέναντί μας στα παράλια του Αιγαίου. Τους φορτωθήκαμε κιαυτούς και η πίεση στον Ελληνικό Στρατό και στη χώρα αυξήθηκε κατακόρυφα. Μαζίμε το θράσος των Τούρκων. Το ζούμε καθημερινά δεκατρία χρόνια τώρα.
- Σ’ αυτό δεν έχεις και άδικο.
- Χώρια που σε ένα τόσο σοβαρό Εθνικό θέμα, το Στράτευμαάφησε μόνο του και χωρίς υποστήριξη (για μια ακόμη φορά) έναν Έλληνασυμπολεμιστή, έναν Έλληνα Αξιωματικό.
- Λες εκείνον τον Ταγματάρχη που τον συνόδευε στην Κένυα.
- Ναι. Που σημαίνει ότι αύριο αν εσύ ή εγώ ή οποιοσδήποτεάλλος Έλληνας Αξιωματικός σταλεί σε μια ανάλογη πολεμική αποστολή όπως οιπαραπάνω, δικαιούμαστε να υποθέσουμε ότι την «κρίσιμη ώρα» Πολιτεία αλλάδυστυχώς και Στράτευμα θα μας «πουλήσουν» και θα μας αφήσουν «μόνους», χωρίς«υποστήριξη», απροστάτευτους μέσα στα εχθρικά πυρά.
- Τώρα έγιναν Λοχαγέ. Να ευχόμαστε να μην ξανασυμβούν.
- Με τα ευχολόγια όμως κύριε Ταγματάρχα δεν θα σωθούν οιζωές των Ελλήνων Αξιωματικών, Οπλιτών και των συμπολιτών μας.
- Ε, και τι άλλο μπορεί να γίνει;
- Αυτή τη στιγμή διεξάγονται η μία εθνική προδοσία μετά τηνάλλη σε όλη την επικράτεια.
- Τι εννοείς πάλι μωρέ;
- Δες στην Θράκη. Έτοιμη να γίνει Κόσοβο είναι. Την Ήπειρο.Έτοιμη να την κάνουν Τσαμουριά. Την Μακεδονία. Πόσο την έχουν «διπλαρώσει»διεθνώς. Την ίδια την περιοχή σου, την Κρήτη. Τα Έπτάνησα. Το Αιγαίο. Τα εκατομμύρια των μουσουλμάνωνλαθρομεταναστών που ανά πάσα στιγμή θα μετατραπούν σε στρατό μέσα στα ίδια τασπίτια μας. Εμείς θα πολεμάμε στα σύνορα κι αυτοί θα σφάζουν τις οικογένειέςμας στα μετόπισθεν. Ποιος θα τις προστατέψει μωρέ; Η ανεπαρκής αστυνομία ή ηανύπαρκτη Παλλαϊκή Άμυνα των ανεκπαίδευτων και ανοργάνωτων Πολιτών; Ήδη ηεγκληματικότητά τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο κι έχει εισέλθει για τα καλά σταχωράφια της «στρατιωτικής επιχείρησης», του «προγκρόμ» κατά του πληθυσμού μας.Κι ο Στρατός απλά κάθεται και παρακολουθεί ως ουδέτερος παρατηρητής. Λες καιδεν τον αφορά μια τέτοια πολυπλόκαμη «εν εξελίξει εισβολή».
- Πώς να σου πω ότι έχεις άδικο σ’ αυτά;
- Και το ξαναλέω: το Στράτευμα για μια φορά ακόμη«ανύπαρκτο»….
- Υπακούουν σε εντολές κύριε Λοχαγέ. Υπακοή στο Σύνταγμα, τοξέχασες;
- Υπάρχει και η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος κύριεΤαγματάρχα: «…η διαφύλαξη του Συντάγματος όταν κινδυνεύει η εθνική ανεξαρτησίακαι κυριαρχία επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων…»..
- Ψιλά γράμματα Λοχαγέ…ποιος θα τολμήσει να πάει κόντραστους Πολιτικούς;
- Θα σε ξαναρωτήσω λοιπόν κύριε Ταγματάρχα…βάση της παραπάνωιστορικής σύγχρονης εμπειρίας, εάν δεχτούμε εμείς απόψε επίθεση στην Κω, ηΑθήνα θα μας στείλει ενισχύσεις; Ή θα μας δώσει εντολή – όπως τότε στην Κύπρο –«μην ανταποδίδετε, πρόκειται περίάσκησης των Τούρκων»;
- Αντιλαμβάνομαι το ερώτημα κύριε Λοχαγέ. Και συμμερίζομαιτην ανησυχία σου. Θα σου θυμίσω μόνο κάτι που μάλλον ήδη γνωρίζεις. Κατάκαιρούς βλέπεις «σφαγές» στις «κρίσεις για αποστρατείες», έτσι;
- Ναι…
- Όταν βλέπεις τέτοιες σφαγές να είσαι σίγουρος ότι«κάποιοι» από το Στράτευμα προσπάθησαν να «επιστήσουν την προσοχή» τωνπολιτικών και της Πολιτείας στην αντιμετώπιση προβλημάτων Εθνικής Ασφάλειας σαντα παραπάνω – κι ακόμη περισσότερα – που ανέφερες….και «αντιμετωπίσθηκανδεόντως» από τους πολιτικούς…το’ πιασες τώρα;
- Συμφωνώ εν μέρει…
- Γιατί εν μέρει..
- Γιατί εφόσον βλέπουν ότι με το που «αντιδρούν», ακαριαία«αποκεφαλίζονται» θα έπρεπε αμέσως με το που αποστρατεύονται, τουλάχιστον νασυσπειρώνονταν σε έναν ισχυρό πολιτικοκοινωνικό σχηματισμό, ένα λόμπι, έναισχυρό think tankπου με «Σκέψη» και «Δράση» θα πάλευε ως προς την «στήριξη της Εθνικής Ασφάλειαςκαι των Εθνικών θεμάτων». Βλέπεις εσύ να γίνεται, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ κάτι τέτοιο;
- Όχι….δυστυχώς…
- Γι’ αυτό σου λέω…είσαι σίγουρος ότι και την επόμενη φοράπου θα βρεθούμε στην Πρώτη Γραμμή δεν θα μας «ξαναπροδώσουν» - εμάς τους«αναλώσιμους μικρούς στρατιωτάκους» - Πολιτεία και Πολιτικοί; Είσαι σίγουρος ότι κιεκείνη τη φορά δεν θα βρουν στήριξη από την κορυφή του Στρατεύματος; Είσαισίγουρος ότι θα μας στείλουν ενισχύσεις την ώρα που θα σφαζόμαστε εμείς οιλίγοι που θα τύχουμε στην Πρώτη Γραμμή κι ότι δεν θα μας «ξαναπουλήσουν» κιεμάς και το έδαφος και τους Πολίτες και τις περιουσίες που θα τύχει ναυπερασπιζόμαστε;
- Όχι κύριε Λοχαγέ…έτσι όπως τα έθεσες, δεν είμαι σίγουρος…
- Το Στράτευμα έχει τώρα την τελευταία του ιστορική ευκαιρίανα διασώσει (με Πράξεις και όχι Λόγια) την Τιμή του και τον Συμβολισμό του ωςέσχατος υπερασπιστής της Εθνικής Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας….για να πείσειτους ίδιους τους Αξιωματικούς του, τους Οπλίτες του και τους Πολίτες ότι δεν θαεπιτρέψει να ξανασφαγούν Πολεμιστές και Λαός του, ότι δεν θα επιτρέψει ναξαναχαθούν εδάφη…
- Τι να πω κύριε Λοχαγέ….απ’ το στόμα σου και στου Θεού τ’αυτί…
- Σε κάποιων άλλων τ’ αυτί μάλλον κύριε Ταγματάρχα…αλλά δεντο βλέπω…
- Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στο Λαό μας καιστη Σημαία που ορκιστήκαμε να φυλάττουμε κύριε Λοχαγέ…αν τύχει το κακό θαπολεμήσουμε από εκεί που θα βρισκόμαστε μέχρις ενός…κι ο Θεός να μας βοηθήσει,κι εμάς και το Λαό μας να μην μείνουμε κι εμείς μόνοι στην Πρώτη Γραμμή όπως τ’αδέρφια μας παραπάνω….
