Του Γιάννη Δαραβίγκα
Τις τελευταίες ημέρες, με την ευκαιρία της ψήφισης από την Βουλή του
μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής (διάβαζε μνημόνιο ΙΙΙ ),
συνέβησαν ορισμένα αξιοπρόσεκτα περιστατικά που ανέδειξαν την σήψη, την
φαυλότητα αλλά και την συντεχνιακή νοοτροπία που έχει κυριεύσει το DNA πολλών συμπολιτών
μας.
Πέρασε στα «ψιλά» των ΜΜΕ, αλλά συνιστά πρόκληση η εντός εικοσιτεσσάρων
ωρών σύγκληση της ολομελείας του Αρείου
Πάγου η οποία συνεδρίασε και αποφάσισε ότι οι περικοπές των μισθών των
αρεοπαγιτών είναι αντισυνταγματικές.
Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες... Όμως όταν πρόκειται για προσφυγή ελλήνων
πολιτών στο ανώτατο δικαστήριο και μέχρι την έκδοση της αποφάσεως μπορεί να
περάσουν ακόμα και τρία χρόνια. Οι αρεοπαγίτες μας όμως συνεδρίασαν, έκριναν
και απεφάνθησαν μέσα σε λίγες ώρες προκειμένου να προστατέψουν τα καλά και συμφέροντα ταις τσέπαις αυτών.
Όμως τώρα είναι αργά, θα περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις τους και
ας τους γίνει μάθημα, γιατί όταν πριν αρκετούς μήνες οι πολίτες προσέφευγαν στα
ανώτατα δικαστήρια της χώρας με αίτημα την ακύρωση των προηγούμενων μνημονίων,
οι «αδέκαστοι» δικαστές έκριναν ... κατά συνείδηση....ότι τα μνημόνια ήταν
συνταγματικά έστω και αν εξανεμιζόντουσαν μισθοί και συντάξεις εκατομμυρίων ελλήνων.
Κάποιοι άλλοι προνομιούχοι, οι
υπάλληλοι της βουλής, την ώρα που όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι, στον δημόσιο
και ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συνταξιούχοι,
βλέπουν τις ήδη απισχνασμένες αποδοχές τους να περικόπτονται έτι
περαιτέρω, έκαναν απεργία μέσα στη βουλή, λίγη ώρα πριν αρχίσει η ψηφοφορία για
το μνημόνιο έχοντας τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επειδή
κινδύνεψαν προς στιγμή να χάσουν τα
προνόμιά τους και να συνδράμουν όπως οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί έλληνες πολίτες την προσπάθεια
για την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Πάνω στην ταραχή όμως βρήκαν ευκαιρία και άλλες συνομοταξίες τρωκτικών
και κολλάδων για να απεργήσουν επειδή χάνουν τον λουφέ τους. Οι οδηγοί των
μέσων μαζικής μεταφοράς, χρόνια ευνοούμενοι της κομματικής αγυρτείας,
ταλαιπωρούν εδώ και δύο ημέρες εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών τους που ήδη
έχουν υποστεί σοβαρότατες απώλειες στα εισοδήματά τους, ενώ αυτοί αρνούνται
πεισματικά να εισφέρουν τον οβολό τους στον
έρανο για την σωτηρία της πατρίδας.
Ενώ λοιπόν στην Ελλάδα η οικονομική δυσπραγία και οι διαπραγματεύσεις με
τους δανειστές-τοκογλύφους, όπως θέλετε πέστε τους δεν έχει μεγάλη διαφορά,
βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη,
ενώ νέα μέτρα έχουν αποφασισθεί για να αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο
το εισόδημα των εργαζομένων,
ενώ καθημερινώς «ανακαλύπτονται», αποκαλύπτονται και εφευρίσκονται
λίστες με ονόματα φοροφυγάδων ή δήθεν φοροφυγάδων,
ενώ η μικρομεσαίοι καλούνται να εισφέρουν με επιθετική φορολόγηση των
εισοδημάτων τους, για την οικονομική επιβίωση της πατρίδας,
ενώ το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας είναι η ανεργία, τα
«ευαισθητοποιημένα» ΜΜΕ και οι λοιπές πηγές ενημέρωσης ασχολούνται κάθε μέρα,
σχεδόν αποκλειστικά με τα του οίκου τους και με την παραπολιτική.
Η συντεχνία των δημοσιογράφων έχει ανεβεί στα κάγκελα και λιθοβολεί τους
πάντες επειδή κινδυνεύει το «εύρωστο» ταμείο τους και φοβούνται ότι θα
υποβαθμιστεί με ενδεχόμενη υπαγωγή του στον ΕΟΠΥΥ. Φοβούνται οι περιούσιοι αλλά
και επιλεκτικώς παράκλητοι ότι θα καταντήσουν να έχουν τα ίδια ασφαλιστικά
δικαιώματα με όλους εμάς τους κοινούς θνητούς.
Δυστυχώς αυτή είναι η ωμή αλήθεια και γίνεται πραγματικά αποκρουστική
όταν αναλογίζεται ο καθένας μας ότι αυτοί που φωνάζουν περισσότερο είναι
εκείνοι που απέκτησαν τα διάφορα προνόμιά τους ακολουθώντας το παράδειγμα του
σαλιγκαριού: σιγά-σιγά, έρποντας, με το
σάλιο τους και τα κερατά τους.
