Γράφει ο Γιάννης Δαραβίγκας
Την περασμένη Τρίτη έπεσαν οι τίτλοι τέλους της μπλόφας του κ. Παπανδρέου, για συναίνεση από τους Έλληνες πολίτες και από τους πολιτικούς αρχηγούς. Αν και οι περισσότεροι συνομιλητές του πρωθυπουργού δεν απέκλεισαν την στήριξη σε εξειδικευμένα μέτρα που θα έχουν στόχο την ανάπτυξη, η κυβέρνηση είχε σκοπίμως διαρρεύσει τις αποφάσεις της την περασμένη Δευτέρα, μόλις μια ημέρα πριν τις συναντήσεις του κ. Παπανδρέου με τους αρχηγούς των κομμάτων.
Η μέθοδος αυτή των τετελεσμένων απέτυχε όπως και στο παρελθόν, σε άλλες περιστάσεις που ο κ. Παπανδρέου ζητούσε συναίνεση από την αντιπολίτευση. Όμως το κοινό μυστικό στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι ότι προσπάθησε ο κ. Παπανδρέου να αποσπάσει την συναίνεση, με απώτερο στόχο να εκμαιεύσει την αίνεσι* των δανειστών μας.
Δυστυχώς η πολιτική και τα πεπραγμένα της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, δεν επιτρέπουν ούτε αισιοδοξία, ούτε συναίνεση. Ποιος πολιτικός, ποιος πολίτης θα μπορούσε να συμφωνήσει στην τρίτη κατά σειρά μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, στην διαρκή αύξηση της φορολογίας, αλλά και στην επιβολή κάθε είδους φόρου που μπορεί να έχουν στο μυαλό τους διαφόροι οικονομικοί ανεγκέφαλοι.
Ένα χρόνο πρίν
Πριν ένα χρόνο περίπου έγραφα : «Γιατί έπρεπε η γενιά των 700 ευρώ, για την οποία έχυνε κροκοδείλια δάκρυα το ΠΑΣΟΚ, να καταντήσει σήμερα «γενιά των 500 ευρώ» χάρις στην «φιλολαϊκή» πολιτική της κυβέρνησης; Τα ερωτήματα και οι απορίες των Ελλήνων πολιτών είναι πολλά, οι απαντήσεις όμως ανύπαρκτες. Εκείνο όμως που μπορώ να υποθέσω, αν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είναι τόσο ανίκανη όσο φαίνεται, είναι ότι εφαρμόζει την γνωστή και προσφιλή τακτική της όπως και στις προμήθειες του δημοσίου.
Άφηνε να περνάει ανεκμετάλλευτος ο χρόνος και την ύστατη στιγμή κατέφυγε σε απ’ ευθείας αναθέσεις στους προμηθευτές της επιλογής της.»
Στην προκειμένη περίπτωση το καταφύγιο του κ. Παπανδρέου (όχι όμως της Ελλάδος) ήταν η τρόϊκα.
Η χώρα μας, με την κυβέρνηση των ανικάνων του ΠΑΣΟΚ, γιατί υπάρχουν και ικανοί αλλά απέχουν για ευνοήτους λόγους, μας οδήγησε στον γκρεμό. Οι αιματηρές θυσίες των πολιτών πήγαν χαμένες, το χρέος της χώρας μεγαλώνει, τα έσοδα μειώνονται και τα έξοδα έχουν ξεφύγει. Μέσα σε αυτή την χαοτική διακυβέρνηση, αποκτά ιδιαίτερη αξία η επισήμανση του Προέδρου της Δημοκρατίας την περασμένη Τρίτη, προς τον κ. Παπανδρέου. Είπε ο κ. Παπούλιας ότι «οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι έχουν δώσει ότι είχαν να δώσουν.»
Δυστυχώς όμως φοβούμαι ότι ο κ. Παπανδρέου έχει τα δικά του σκοτεινά σχέδια. Και τα σχέδια μπορούν να συνοψισθούν με την λαϊκή ρήση : τρείς λαλούν και δυό χορεύουν.
Από εδώ και εμπρός το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. Η κυβέρνηση αδυνατεί να λειτουργήσει έστω και στοιχειωδώς. Η κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα έχει την μορφή άφρονος εσωτερικής κατοχής. Χρέος μας είναι να γίνουμε η σώφρων εσωτερική αντίσταση.
