Του Γιάννη Χρυσοβέργη
Ανεξαρτήτως του αν ο Γιώργος Παπανδρέου επιδίωξε ειλικρινά τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» ή αν απλώς προσπάθησε, για άλλη μια φορά, με κατάχρηση μελοδράματος να συγκινήσει μια κοινωνία ...Το σκηνικό ήταν το ίδιο κι απαράλλαχτο όπως και τις προηγούμενες φορές. Όπως τότε που άρχιζαν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και είχε μιλήσει για το πιστόλι στο τραπέζι - με αποτέλεσμα να αυτοπυροβοληθεί στο πόδι όπως αποδείχτηκε - τότε που, παραμονές του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών μίλησε για δημοψήφισμα απειλώντας με πρόωρες εκλογές - για να βαφτίσει, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, την ήττα νίκη και να γελάσει ο πικραμένος - και τόσες άλλες φορές.
Από επικοινωνιακή άποψη το αποτέλεσμα ήταν μάλλον θλιβερό, μιας και σύμπαν το πανελλήνιο - και όχι μόνο - τον έχει πάρει πρέφα. Από πολιτική άποψη συνιστά το επιστέγασμα της αποτυχίας μιας πολιτικής, που βασίστηκε στην εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, σε παχιά ανούσια λόγια, που σύντομα αποδείχτηκε πως προσπαθούσαν μάταια να συγκαλύψουν την απουσία πολιτικής στρατηγικής και τακτικής και σε ευσεβείς πόθους.
Ο Πρωθυπουργός εξαπάτησε το εκλογικό σώμα γιατί ενώ γνώριζε πως οι εκλογές του 2009 γίνονταν επειδή σε μερικούς μήνες δε θα υπήρχαν χρήματα για μισθούς και συντάξεις βάσισε την προεκλογική του εκστρατεία στο σύνθημα λεφτά υπάρχουν. Χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολλών αδαών και δημιουργώντας στους λίγους, που υποψιάζονταν την κατάσταση, την εντύπωση ότι έχει ολοκληρωμένη στρατηγική διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και επεξεργασμένη κοινωνική πολιτική σε περίοδο οικονομικής ύφεσης.
Αποδειχτηκε ότι δεν είχε ούτε πολιτική στρατηγική ούτε πολιτική τακτική όταν παρακολουθούσε επί τρεις σχεδόν μήνες άπραγος το σκηνικό της χρεοκοπίας που στήνονταν για ν' αρχίσει στη συνέχεια ν' απειλεί τους «διεθνείς κερδοσκόπους» για να αποδεχτεί στη συνέχεια χωρίς διαπραγμάτευση τους όρους των δανειστών.
Αποδείχτηκε πως δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα όταν επέβαλε περικοπές σε συντάξεις των €600 κι αποδέχτηκε τις αξιώσεις των δανειστών και των εγχώριων κεφαλαιούχων που απαιτούσαν μείωση των μισθών των €612 καθαρών το μήνα.
Αποδείχτηκε ότι δεν είχε πολιτικό θάρρος όταν, στις αρχές του 2011, κι ενώ συζητούνταν η μείωση των αμυντικών δαπανών, κατάπιε αμάσητο το πολιτικό πραξικόπημα των εισαγωγέων οπλικών συστημάτων και τον εκβιασμό της Γαλλίας και της Γερμανίας, που υλοποίησαν από κοινού οι Ευάγγελος Βενιζέλος, Αντώνης Σαμαράς κι Αλέκα Παπαρήγα - οι δυο πρώτοι συνατήθηκαν στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και έκαναν κοινές δηλώσεις με τις οποίες απέκλειαν τη μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ενώ η δεύτερη ανακάλυψε «εθνική μειοδοσία» στο Αιγαίο. Με αποτέλεσμα να διατηρηθούν άθικτες παραγγελίες οπλικών συστημάτων €4 δισεκατομμυρίων, αλλά να περικοπούν μισθοί και συντάξεις για την εξοικονόμηση €1,5 δισ. και να αυξηθεί ο ΦΠΑ στο 23%, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η αγορά.
Αποδείχτηκε ότι δε διέθετε τη στοιχειώδη διαχειριστική ικανότητα αφού επί τρία χρόνια κατάγγελλε - ορθώς - την κατάρρευση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και επί 20 μήνες στάθηκε ανίκανος να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή.
Αν η χρεοκοπία της πολιτικής του Γιώργου Παπαπανδρέου δεν είχε ως αποτέλεσμα να χάσει και τα τελευταία ψύγματα αξιοπιστίας το πολιτικό σύστημα, η ζημιά θα ήταν μικρή. Γιατί θα ίσχυε το αξίωμα που τόσο του αρέσει «ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ. ΤΗ ΛΥΣΗ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Η ΛΑΪΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ». Το δυστύχημα είναι πως, μαζί με την πολιτική χρεοκοπία του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε κι κοινοβουλευτισμός ως αξία στην Ελλάδα. Κι αυτό θα το πληρώσουμε όλοι πανάκριβα.
που του έχει γυρίσει οριστικά και αμετάκλητα την πλάτη, η παραίτηση της Κυβέρνησης -τις πρώτες ώρες της τελευταίας κρίσης- είναι το επιστέγασμα της χρεοκοπίας των προσωπικών του πολιτικών επιλογών.
Η τυχόν καταψήφιση της νέας του κυβέρνησης από τη Βουλή θα συνιστά απόπειρα του ΠΑΣΟΚ να επιβιώσει θυσιάζοντας τον Πρόεδρό του. Με αβέβαιο αποτέλεσμα.
