23/3/12

Μεταθέτουν το πρόβλημα!

Γράφει ο Νίκος Δόικος

Όταν οιμικροκομματικοί και μικρονοϊκοί υπολογισμοί, οι οποίοι, συνήθως, αβγατίζουνκατά τις προεκλογικές περιόδους, συνδυάζονται με την απουσία στρατηγικής καιπολιτικής βούλησης, προκύπτει, ως φυσικό επακόλουθο, η τερατογένεση πολιτικώναποφάσεων. Το μέγα κοινωνικό ζήτημα της λαθρομετανάστευσης θα έπρεπε προ πολλούνα αποτελεί εθνική προτεραιότητα στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με στόχοφυσικά να αναληφθούν συλλογικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση τουπροβλήματος. Με την ενίσχυση της  φύλαξηςτων ανατολικών συνόρων της ΕΕ, με την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών στις χώρεςπροέλευσης και φυσικά με την επιβολή κυρώσεων στα κράτη – διαμετακομιστές, ταοποία συνεχίζουν να κερδοσκοπούν με τα όνειρα των λαθρομεταναστών για μιακαλύτερη ζωή.
Αντίθετα, για άλλη μια φορά, η προχειρότητα και η ανευθυνότηταυποκαθιστούν την πολιτική σοβαρότητα, οργανωτικότητα και ευθύνη. Έτσι, για ναπερισώσουν από την προϊούσα κατάρρευση το κέντρο της Αθήνας και να ελέγξουν τηνεγκληματικότητα, αποφάσισαν, έτσι απλά, την αποκέντρωση του προβλήματος και τωνπαράπλευρων επιπτώσεων (εγκληματικότητα, υποβάθμιση, ερήμωση). Αντί τηςστρατηγικής και οριστικής λύσης επιλέγεται ο τακτικισμός της προσωρινής αποφόρτισης.  Αντί δραστικής θεραπείας, παροχετεύοντας σε περισσότεραπεριφερειακά κέντρα το λαθρομεταναστευτικό ρεύμα, οι μεγαλοφυείς εμπνευστές τουΣχεδίου ίσως υπολογίζουν ότι πολλές μικρές περιφερειακές εστίεςεγκληματικότητας είναι προτιμότερες από μια ανεξέλεγκτη κεντρική. Τουςδιαφεύγει το γεγονός ότι οι εγγενείς αδυναμίες της περιφερειακής ΔημόσιαςΤάξης, εάν όντως το μέτρο εφαρμοστεί και σε μικρό χρονικό διάστημα, θα οδηγήσουνσε πολλές μεγάλες και ανεξέλεγκτες περιφερειακές εστίες. Είναι βέβαιο πως οι πολίτεςτης περιφέρειας θα αντιδράσουν μαχητικά σε τούτη την έσχατη ανοησία. Το κέντροτης ιστορικής πρωτεύουσας μπορεί να ξαναβρεί την κοινωνική του ισορροπία μόνο μετην άμεση επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών. Και, εν πάση περιπτώσει, εάναπαιτείται προσωρινή και ελεγχόμενη κράτηση μέχρι την αναχώρηση τους, θα ήταναπό κάθε άποψη προτιμότερη η μετεγκατάσταση τους σε στρατιωτικές μονάδεςυποστηρίξεως της ενδοχώρας, υπό την φύλαξη του Στρατού και μέσα σε ανθρωπινέςσυνθήκες διαβίωσης και προσωρινής παραμονής, έως ότου δρομολογηθούν οι οριστικέςλύσεις για τις οποίες μιλήσαμε.