Γράφει ο Γιάννης
Δαραβίγκας
Τελικώς, ορισμένοι πολιτικοί σχηματισμοί που διεκδικούν την ψήφο μας,
αλλά και τα υπόδουλα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι
στις 17 Ιουνίου πρέπει να ψηφίσουμε έχοντας το άγχος που μας προκαλεί το ίδιο
δίλημμα, διατυπωμένο με πολλούς τρόπους: «ευρώ ή δραχμή», «ευρώ ή θάνατος»,
«ευρώ ή συντέλεια του κόσμου» και άλλα τέτοια συμπαθητικά.
Στις 6 Μαΐου, η ψήφος των
Ελλήνων που χαρακτηρίστηκε ως ψήφος
διαμαρτυρίας ή ως ψήφος θυμού, περιείχε, πέραν πάσης αμφισβητήσεως, μια
επιτακτική εντολή με αποδέκτες όλα τα πολιτικά κόμματα. Οι Έλληνες, σχεδόν με ομοφωνία βροντοφώναξαν ΟΧΙ ΣΤΟ
ΜΝΗΜΟΝΙΟ και σε ότι αυτό συνεπάγεται.
Η Νέα Δημοκρατία πλήρωσε ακριβά τους μνημονιακούς επαμφοτερισμούς της,
ενώ το ΠΑΣΟΚ ως ηθικός και φυσικός αυτουργός της χρεωκοπίας της χώρας,
καταποντίστηκε.
Εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, όλα τα κόμματα
αναπροσάρμοσαν τις πολιτικές και τα προγράμματά τους απέναντι στο μνημόνιο και
η αμφισβήτησή του είναι καθολική.
Βεβαίως η αμφισβήτηση αυτή καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από μια «λάϊτ»
αναθεώρηση, που ευαγγελίζονται η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ, μέχρι την πλήρη κατάργησή
του που πρεσβεύουν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και το Κ.Κ.Ε.
Στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου όλα τα χτυπήματα
επιτρέπονται. Έτσι γινόμαστε μάρτυρες, καθημερινώς, της λυσσώδους και εναγώνιας
προσπάθειας των κομμάτων που στήριξαν το μνημόνιο και των παρακολουθημάτων τους
στα ΜΜΕ, να πείσουν τους Έλληνες πολίτες ότι η κατάργηση του μνημονίου που
διακηρύσσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ισοδυναμεί με έξοδο από την ευρωζώνη και επιστροφή στην
δραχμή.
Στην προσπάθειά τους αυτή, τα εκ της ενυπόγραφης δεσμεύσεως
των αρχηγών τους μνημονιακά κόμματα, έχουν ως αβανταδόρους τους ευρωπαίους
πολιτικούς που εκπροσωπεί η τρόϊκα και το Δ.Ν.Τ.
Αιχμή του δόρατος της μνημονιακής προπαγάνδας είναι το γνωστό αλλά
αναξιόπιστο δίλημμα «ευρώ ή θάνατος».
Ο διλημματικός εκφοβισμός αυτός με φέρνει αρκετά χρόνια
πίσω, όταν στην θέση των Ελλήνων βρίσκονταν οι Κύπριοι και το δημοψήφισμα για
το σχέδιο Ανάν. Και τότε το δίλημμα που καλλιεργούσαν ο διεθνής παράγων και
ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, που εντελώς συμπτωματικά είναι οι ίδιοι που μας
έβαλαν στο μνημόνιο, Παπανδρέου, Βενιζέλος και Σια..., ήταν ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν ή εξαφάνιση της
Κύπρου από τον χάρτη.
Ευτυχώς γι΄ αυτούς,
οι Κύπριοι δεν «μάσησαν» και με ηγέτη τον αείμνηστο Τάσο Παπαδόπουλο
βροντοφώναξαν ΟΧΙ.
Βεβαίως ούτε η Κύπρος εξαφανίστηκε από τον χάρτη, ούτε το παραμικρό κακό συνέβη, αντιθέτως μάλιστα η «απείθαρχη»
Κύπρος κέρδισε τον διεθνή σεβασμό, συνέχισε την πορεία ανάπτυξης και ευημερίας,
η οποία όμως άρχισε να ανακόπτεται μετά την ένταξή της στην ευρωζώνη και
σήμερα, λίγα χρόνια μετά βρίσκεται στο κατώφλι του ευρωπαϊκού μηχανισμού
στήριξης.
Σε ότι μας αφορά, εν όψει των εκλογών του Ιουνίου, προκειμένου οι
«εταίροι» μας να επιτύχουν τον σκοπό τους,
η συνταγή είναι ίδια : εκφοβισμός, απειλές, διλήμματα. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο βρεγμένος την βροχή
δεν την φοβάται, αλλά και ότι η παραμονή στην ευρωζώνη με τους ίδιους όρους,
προϋποθέσεις και εκβιασμούς μας οδηγεί στην ολοκληρωτική καταστροφή και
εξαθλίωση, οι Έλληνες μπροστά στην κάλπη της 17ης Ιουνίου θα έχουν
ένα δίλημμα. Και αυτό δεν είναι το «ευρώ ή δραχμή», αλλά το δίλημμα «βρε μήπως
μας κοροϊδεύουν;;;».
Η απάντηση λοιπόν στο δίλημμα του διλήμματος είναι απλή.
Γιατί να πούν ΤΩΡΑ την αλήθεια, οι άνθρωποι που εδώ και
τόσα χρόνια μας εξαπατούν (λεφτά υπάρχουν, το μνημόνιο ήταν μονόδρομος, το 2012
θα βγούμε στις αγορές και άλλα πολλά);;;
Αν λοιπόν,
παρ΄ όλα ταύτα, υπάρξουν Έλληνες πολίτες που θα ενδώσουν στην διλημματική
απειλή «ευρώ ή δραχμή», χωρίς να σκεφθούν αν οι εκβιαστές μας λένε την αλήθεια,
ας ψηφίσουν μνημονιακά κόμματα, ας επιλέξουν ως πυροσβέστες τους πυρομανείς που
μας έκαψαν, και γαία πυρί μειχθήτω.
