 |
| Για την απαγωγή του μεγαλοβιομήχανου Μυλωνά είχε κατηγρορηθεί ο Πόλυς Γεωργιάδης, μαζί με τον Βασίλη Παλαιοκώστα |
Στις 20 Αυγούστου 2008 συλλαμβάνονται οι Βασίλης Παλαιοκώστας, Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης, Πολύκαρπος Γεωργιάδης, Ασημάκης Λαζαρίδης που κατηγορούνται – μαζί με τον ήδη έγκλειστο στις φυλακές Γιώργο Χαραλαμπίδη – για την απαγωγή του βιομήχανου και ιδιοκτήτη της εταιρείας Alumil, Γιώργου Μυλωνά η οποία έλαβε χώρα στις 9 Ιουνίου 2008.
Οι Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης και Πολύκαρπος Γεωργιάδης οδηγούνται σε δίκη στις 2 Φεβρουαρίου 2010 [ο Βασίλης Παλαιοκώστας, ο οποίος έχει δραπετεύσει απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού στις 22 Φεβρουαρίου 2009] καταδικάζονται σε ποινή 22 χρόνια και 3 μήνες, για διάφορα αδικήματα
Το 3ο εφετείο, ορίζεται τελικά για τις 24 Απριλίου 2012 και η τελική έκβαση είναι να μειωθεί η ποινή και των δύο σε 12 χρόνια και 10 μήνες.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΛΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
"Εδώ και τέσσερα και πλέον χρόνια που είμαι “φιλοξενούμενος” στις αποθήκες σωφρονισμού, διάφοροι μηχανισμοί δεν χάνουν την ευκαιρία να εξωτερικεύσουν το εκδικητικό τους μένος: από τις συνεχείς μεταγωγές και απειλές στο πρώτο διάστημα της κράτησης μου και την παράτυπη παρακώλυση του επισκεπτηρίου της συζύγου μου, στον Κορυδαλλό μέχρι της πιο πρόσφατες παρακολουθήσεις και παρενοχλήσεις φιλικών και συγγενικών μου προσώπων που με επισκέπτονται στη φυλακή (με αποκορύφωμα την μετεμφυλιακής υφής παρέμβαση στον υποψήφιο χώρο εργασίας της Φαίης Μάγιερ). Λίγο- πολύ, ως αναρχικοί έχουμε συνηθίσει αυτή τη συμπεριφορά των διωκτικών μηχανισμών και δε μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση…
Τώρα όμως, η εκδικητική μανία οξύνεται σε βαθμό παραλογισμού, με την κατά συρροή απόρριψη των αιτημάτων χορήγησης άδειας με αστείες κα προσχηματικές δικαιολογίες, παρότι πληρώ στο ακέραιο όλες τις κατά νόμου αντικειμενικές κα υποκειμενικές προϋποθέσεις (και να φανταστεί κανείς πως μόλις λίγες μέρες πριν ο ίδιος ο Υπουργός Δικαιοσύνης είπε σε επιτροπή κρατουμένων των φυλακών Κέρκυρας πως όσοι πληρούν τα αντικειμενικά κριτήρια του νόμου παίρνουν όλοι άδεια χωρίς καμιά ΕΞΑΙΡΕΣΗ)! Έτσι, ενώ έχω εκτίσει το μισό της ονομαστικής ποινής (ενώ το δικαίωμα της άδεια χορηγείται στο 1/5!), ενώ δεν έχω τιμωρηθεί ποτέ πειθαρχικά και ενώ αποφυλακίζομαι σε μερικούς μήνες, στερούμε το νόμιμο δικαίωμα της άδειας.
Έσχατο κρούσμα αυθαιρεσίας είναι η απορριπτική εισήγηση του εισαγγελέα στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, στο οποίο έχω προσφύγει. Ο εισαγγελέας ψευδώς αναφέρει πως επί δύο μήνες πριν τη σύλληψη μου υπήρξα φυγόδικος. Αν χρησιμοποιεί τη λέξη κατά κυριολεξία, τότε ο εισαγγελέας ψεύδεται συνειδητά, καθώς ποτέ δεν υπήρξα φυγόδικος. Εάν απλώς κάνει λεκτικό ατόπημα και χρησιμοποιεί τη λέξη κατά προσέγγιση, τότε καταλήγει σε μια κενή περιεχομένου ταυτολογία: με κατηγορεί πως δεν είχα συλληφθεί πριν τη σύλληψη μου! Πέρα από τη σουρεαλιστική ταυτολογία, το λογικό άλμα αυτής της ακροβασίας καταλήγει στο εντελώς παράλογο σκεπτικό πως μόνο όσοι έχουν παραδοθεί στην αστυνομία δικαιούνται άδεια, αφού σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι υπήρξαν ασύλληπτοι πριν τη σύλληψη τους! Προφανώς, ούτε όσοι έχουν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω δικαιούνται άδειας, αφού απλούστατα συνελλήφθησαν παρά τη θέληση τους… Ο ύπνος της λογικής γεννά τερατώδη σκεπτικά!
Όσο για τη δεύτερη προσχηματική δικαιολογία, ο εισαγγελέας αναφέρει ένα διαβιβαστικό της αστυνομίας, που κατά την διάρκεια μεταγωγής μου στις φυλακές Διαβατών με χαρακτηρίζει ως «ύποπτο απόδρασης». Καλωσορίσατε στα άδυτα της μεταφυσικής! Η αυθαίρετη και χωρίς στοιχειώδες αιτιολογικό υποκειμενική κρίση ορισμένων γραφειοκρατών της αστυνομίας, υιοθετείται και καταπίνεται αμάσητη από τον εισαγγελέα, πράγμα που δεν προκύπτει από πουθενά (ούτε κατά την σύλληψη μου, ούτε κατά τις μεταγωγές μου, ούτε κατά την τετραετή κράτηση μου υπήρξε υποψία κίνησης που να συνηγορεί στο ελάχιστο στον χαρακτηρισμό μου ως ύποπτο απόδρασης). Οπότε έχουμε δύο εναλλακτικές: από τη μια το Συμβούλιο να λάβει υπόψη τα αδιάψευστα αντικειμενικά γεγονότα ή από την άλλη, αφού μυρίσουν τα δάχτυλά τους, να με κρίνουν ως «ύποπτο απόδρασης»., επειδή το λένε τ’ άστρα, τα ταρώ και το μαντείο των Δελφών (εν προκειμένω μία χούφτα γραφειοκρατών].
Γνωρίζω πολύ καλά πως η ΔΗΜΟΣΙΑ, ΑΝΟΙΧΤΗ και ΕΠΩΝΥΜΗ αυτή τοποθέτηση μου ενδέχεται να δυσχεραίνει την θέση μου, αφού θα οξύνει την εκδικητική μανία των κουκουλοφόρων της νομιμότητας. Αυτό όμως, που πρωτίστως με απασχολεί είναι να μην απολέσω αυτό που προ πολλού έχει χάσει το καλοπληρωμένο ή κακοπληρωμένο υπηρετικό προσωπικό της αστικής τάξης : την προσωπική μου αξιοπρέπεια! Κι ας μάθουν οι θιασώτες της καμαρίλας, οι εθισμένοι στην εξουσιομανία, πως όποια ενδεχόμενα αντίποινα κι αν ακολουθήσουν, δε θα κάνω ούτε βήμα πίσω από την ενεργό συμμετοχή μου στο πολιτικό κίνημα της προλεταριακής αυτό- απελευθέρωσης. Μέσα κι έξω από τη φυλακή με ή χωρίς άδεια…".
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Φυλακές Κέρκυρας
