Γράφει ο βασίλης χήτος
Η νύχτα αποκαλύπτει το σκοτεινό της πρόσωπο στην οδό Πατησίων που … έγινε Σωκράτους. Πολύ πριν τα μεσάνυχτα στον πολυσύχναστο δρόμο, ανάμεσα στα αναμμένα φώτα των αυτοκινήτων πέφτουν οι σκιές των κοριτσιών από τη Νιγηρία. Οι περισσότερες είναι μικρόσωμες αφού είναι ανήλικες. Όταν είναι όλες μαζί ξεθαρεύουν με τους διερχόμενους οδηγούς και πέφτουν μπροστά από τις ρόδες τους για να τους παρασύρουν να σταματήσουν. Όταν όμως ακροβολίζονται κατά μήκος στο μακρύ δρόμου είναι πιο διστακτικές και με ένα νεύμα καλούν τους διερχόμενους για λίγα λεπτά απόλαυσης επι χρήμασι. Ή μέσα στο αυτοκίνητο ή σε κάποιο φθηνό ξενοδοχείο της περιοχής. Όταν βέβαια η νύχτα δεν φέρνει τους αναμενόμενους πελάτες δύσκολα θα αρνηθούν να σε ακολουθήσουν και μέχρι το διαμέρισμά σου. Για είκοσι ευρώ πωλούν το κορμί τους από την πλατεία Κολιάτσου μέχρι και το παλιό εργοστάσιο του Φιξ δίπλα από τη Λεωφόρο Γαλατσίου. Κάθε βράδυ είναι εκεί στα προκαθορισμένα σημεία της Πατησίων. Ο αγοραίος έρωτας σε «περίπολο». Οι ανήλικες δεν αποκαλύπτουν ποτέ αυτό που φαίνεται. Η πραγματική τους ηλικία έχει κολήσει στον αριθμό «18» της ενηλικίωσης. Όλες τους έχουν έρθει παράνομα στην Ελλάδα και περιφέρονται συνήθως με πλαστές άδειες παραμονής που τους εξασφαλίζει το βρώμικο κύκλωμα που τις έφερε από την μακρινή χώρα τους. Οι νόμιμες έχουν ενταχθεί στην αποδοτική βιομηχανία του «πολιτικού ασύλου». Είναι πλέον μύθος ότι οι ίδιες πριν πάρουν το δρόμο του αποχωρισμού απο την πατρίδα τους ορκίζονται δήθεν οριστική υποταγή προς τους δουλέμπορους. Απλά πωλούν το κορμί τους για να ξεχρεώσουν το ταξίδι της φυγής αλλά και γιατί είναι η μοναδική δουλειά που στην Ελλάδα τους εξασφαλίζει τα προς το ζήν. Εδώ και έναν χρόνο οι μαύρες πόρνες που κατοικούν και έχουν κάνει … Νιγηρία την Κυψέλη μετά την Ομόνοια και την οδό Σωκράτους εξαπλώνονται με δεύτερη πιάτσα τους και την οδό Πατησίων. Για την αστυνομία είναι πλέον κάτι το συνιθισμένο όπως οι ναρνομανείς στην Ομόνοια και τον πεζόδρομο της Τοσίτσα στο Πολυτεχνείο. Στις καταγγελίες πολιτών και καταστηματαρχών τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα πετούν το μπαλάκι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στο αμόδιο Τμήμα Ηθών της Ασφάλειας Αττικής. «Τι μπορούμε –μας λέει Αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ- να κάνουμε εμείς; Σήμερα τις πιάνουμε και αύριο αυτές αφήνονται από τα δικαστήρια ελεύθερες. Η νομοθεσία δεν είναι αυστηρή γιατί οι κοπέλες είναι θύματα σωματεμπορίας. Όσο για τις ανήλικες είναι πλέον λεφούσι στο πεζοδρόμιο . Το θέμα εδώ δεν είναι μόνο η τιμωρία των πελατών-δραστών. Σημασία έχει πως καμία ανθρωπιστική οργάνωση δεν ενδιαφέρεται στα σοβαρά». Στην πλατεία Αμερικής συναντήσαμε την αποκαλούμενη «Ναόμι Κάμπελ» να πιάνει δουλειά στις 11 και κάτι… Ο φωτογραφικός μας φακός αποτύπωσε τα χαρακτηριστικά της. Είναι ψιλή και πράγματι εντυπωσιακή. Το άσπρο κολάν της κάνει τέτοια αντίθεση με το χρώμα του κορμιού της που όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω της. Οι γόβες τις προσθέτουν τόσο ύψος που χειάζεται για να καταβάλει προσπάθεια όταν θα σκύψει στο παράθυρο για να διαπραγματευτεί την τιμή με τον υποψήφιο πελάτη-οδηγό. «Τριάντα Ευρώ» απαντά χωρίς καν να τη ρωτήσεις. Τα Ελληνικά της είναι τόσο χάλια που δεν επιδέχεται προσπάθεια για να συννενοηθείς μαζί της. Παριστάνουμε τον ενδιαφερόμενο αλλά δείχνουμε δισταγμό στην πρότασή της κάνοντας κίνηση για να φύγουμε. Τότε η τιμή πέφτει και μας φωνάζει: «Είκοσι, είκοσι ευρώ…». Γνωρίζει την αξία της και δεν ξαναπροσπαθεί, πριν απομακρυνθούμε λίγα μέτρα κοιτάμε από τον καθρέφτη πως ο επόμενος πελάτης έχει σταματήσει με το αυτοκίνητό του. Στην έρευνα που κάναμε δυο ημέρες μετά συναντήσαμε τη «Ναόμι Κάμπελ» στην οδό Σωκράτους να περπατά νύχτα πάλι αυτή τη φορά μπροστά από το κτήριο του παλιού εφετείου. Δύσκολα αντιστεκόταν οδηγός που δεν θα γυρνούσε το κεφάλι του για να την κοιτάξει. Η ίδια φαίνεται να είναι γύρω στα 25 αν και έχει τη δυνατότητα τουλάχιστον εκείνο το βράδυ δεν επέλεγε τους οδηγούς. Ούτε ακόμη δίστασε να ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού και να μπει στην παλιά μαύρη BMW του απεριποίητου ασπρομάλη που θα μπορούσε να είναι και ο πατέρας της.
Η νύχτα αποκαλύπτει το σκοτεινό της πρόσωπο στην οδό Πατησίων που … έγινε Σωκράτους. Πολύ πριν τα μεσάνυχτα στον πολυσύχναστο δρόμο, ανάμεσα στα αναμμένα φώτα των αυτοκινήτων πέφτουν οι σκιές των κοριτσιών από τη Νιγηρία. Οι περισσότερες είναι μικρόσωμες αφού είναι ανήλικες. Όταν είναι όλες μαζί ξεθαρεύουν με τους διερχόμενους οδηγούς και πέφτουν μπροστά από τις ρόδες τους για να τους παρασύρουν να σταματήσουν. Όταν όμως ακροβολίζονται κατά μήκος στο μακρύ δρόμου είναι πιο διστακτικές και με ένα νεύμα καλούν τους διερχόμενους για λίγα λεπτά απόλαυσης επι χρήμασι. Ή μέσα στο αυτοκίνητο ή σε κάποιο φθηνό ξενοδοχείο της περιοχής. Όταν βέβαια η νύχτα δεν φέρνει τους αναμενόμενους πελάτες δύσκολα θα αρνηθούν να σε ακολουθήσουν και μέχρι το διαμέρισμά σου. Για είκοσι ευρώ πωλούν το κορμί τους από την πλατεία Κολιάτσου μέχρι και το παλιό εργοστάσιο του Φιξ δίπλα από τη Λεωφόρο Γαλατσίου. Κάθε βράδυ είναι εκεί στα προκαθορισμένα σημεία της Πατησίων. Ο αγοραίος έρωτας σε «περίπολο». Οι ανήλικες δεν αποκαλύπτουν ποτέ αυτό που φαίνεται. Η πραγματική τους ηλικία έχει κολήσει στον αριθμό «18» της ενηλικίωσης. Όλες τους έχουν έρθει παράνομα στην Ελλάδα και περιφέρονται συνήθως με πλαστές άδειες παραμονής που τους εξασφαλίζει το βρώμικο κύκλωμα που τις έφερε από την μακρινή χώρα τους. Οι νόμιμες έχουν ενταχθεί στην αποδοτική βιομηχανία του «πολιτικού ασύλου». Είναι πλέον μύθος ότι οι ίδιες πριν πάρουν το δρόμο του αποχωρισμού απο την πατρίδα τους ορκίζονται δήθεν οριστική υποταγή προς τους δουλέμπορους. Απλά πωλούν το κορμί τους για να ξεχρεώσουν το ταξίδι της φυγής αλλά και γιατί είναι η μοναδική δουλειά που στην Ελλάδα τους εξασφαλίζει τα προς το ζήν. Εδώ και έναν χρόνο οι μαύρες πόρνες που κατοικούν και έχουν κάνει … Νιγηρία την Κυψέλη μετά την Ομόνοια και την οδό Σωκράτους εξαπλώνονται με δεύτερη πιάτσα τους και την οδό Πατησίων. Για την αστυνομία είναι πλέον κάτι το συνιθισμένο όπως οι ναρνομανείς στην Ομόνοια και τον πεζόδρομο της Τοσίτσα στο Πολυτεχνείο. Στις καταγγελίες πολιτών και καταστηματαρχών τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα πετούν το μπαλάκι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στο αμόδιο Τμήμα Ηθών της Ασφάλειας Αττικής. «Τι μπορούμε –μας λέει Αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ- να κάνουμε εμείς; Σήμερα τις πιάνουμε και αύριο αυτές αφήνονται από τα δικαστήρια ελεύθερες. Η νομοθεσία δεν είναι αυστηρή γιατί οι κοπέλες είναι θύματα σωματεμπορίας. Όσο για τις ανήλικες είναι πλέον λεφούσι στο πεζοδρόμιο . Το θέμα εδώ δεν είναι μόνο η τιμωρία των πελατών-δραστών. Σημασία έχει πως καμία ανθρωπιστική οργάνωση δεν ενδιαφέρεται στα σοβαρά». Στην πλατεία Αμερικής συναντήσαμε την αποκαλούμενη «Ναόμι Κάμπελ» να πιάνει δουλειά στις 11 και κάτι… Ο φωτογραφικός μας φακός αποτύπωσε τα χαρακτηριστικά της. Είναι ψιλή και πράγματι εντυπωσιακή. Το άσπρο κολάν της κάνει τέτοια αντίθεση με το χρώμα του κορμιού της που όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω της. Οι γόβες τις προσθέτουν τόσο ύψος που χειάζεται για να καταβάλει προσπάθεια όταν θα σκύψει στο παράθυρο για να διαπραγματευτεί την τιμή με τον υποψήφιο πελάτη-οδηγό. «Τριάντα Ευρώ» απαντά χωρίς καν να τη ρωτήσεις. Τα Ελληνικά της είναι τόσο χάλια που δεν επιδέχεται προσπάθεια για να συννενοηθείς μαζί της. Παριστάνουμε τον ενδιαφερόμενο αλλά δείχνουμε δισταγμό στην πρότασή της κάνοντας κίνηση για να φύγουμε. Τότε η τιμή πέφτει και μας φωνάζει: «Είκοσι, είκοσι ευρώ…». Γνωρίζει την αξία της και δεν ξαναπροσπαθεί, πριν απομακρυνθούμε λίγα μέτρα κοιτάμε από τον καθρέφτη πως ο επόμενος πελάτης έχει σταματήσει με το αυτοκίνητό του. Στην έρευνα που κάναμε δυο ημέρες μετά συναντήσαμε τη «Ναόμι Κάμπελ» στην οδό Σωκράτους να περπατά νύχτα πάλι αυτή τη φορά μπροστά από το κτήριο του παλιού εφετείου. Δύσκολα αντιστεκόταν οδηγός που δεν θα γυρνούσε το κεφάλι του για να την κοιτάξει. Η ίδια φαίνεται να είναι γύρω στα 25 αν και έχει τη δυνατότητα τουλάχιστον εκείνο το βράδυ δεν επέλεγε τους οδηγούς. Ούτε ακόμη δίστασε να ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού και να μπει στην παλιά μαύρη BMW του απεριποίητου ασπρομάλη που θα μπορούσε να είναι και ο πατέρας της.
