Εφημερίδα: "Αποκαλύψεις"
Ρεπορτάζ: Βασίλης Χήτος
Η περίπτωση του Γιώργου Γούκου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δικαστική πλάνη καθώς μηνυτήρια αναφορά εναντίον του δεν είχε καταθέσει κανένα από τα θύματά του, μπροστά στον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν τις προβλεπόμενες και γι αυτούς συνέπειες του νομού. Ο καταζητούμενος με διεθνές ένταλμα συλλαμβάνεται τον Νοέμβριο του 1987 στο ξενοδοχείο «Χίλτον» στο Μόναχο. Εκδίδεται στην Ελλάδα όπου και καταδικάζεται, φυλακίζεται για δυο χρόνια και το 1989 μεταναστεύει οριστικά στη Νέα Υόρκη, η ιστορία του γίνεται ευρύτερα γνωστή και προτιμάται από τα μέλη της Ελληνικής κοινότητας, που δεν τον αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη. Ο ίδιος μάλιστα αποφεύγει συστηματικά να παίρνει κούρσα πελάτες που είναι αδιάκριτοι και ρωτούν επίμονα να μάθουν για τα … παλιά. Τα οικονομικά προβλήματα του είναι πολλά αφού εξαναγκάστηκε να φύγει καθώς μετά την καταδίκη του από τα ποινικά δικαστήρια, αντιμετώπισε και το κακούργημα της φοροδιαφυγής. Του επιβλήθηκαν υπέρογκα πρόστιμα που δεν είχε να τα ξεπληρώσει, με αποτέλεσμα να μεταναστεύσει στη μακρινή Ήπειρο των ΗΠΑ μέχρι να συμπληρωθεί εικοσαετία και να παραγραφούν τα χρέη. Η φυγάδευση του Γούκου για το Μιλάνο, τη Γενεύη και αργότερα τη Σιέρα Λεόνε, σημαδεύτηκε από την πτώση του Γιώργου Υφαντή ιδιοκτήτη της αντιπροσωπείας BMW στην πρωτεύουσα της Ηπείρου. Ο γιός μεγαλοδικηγόρου των Ιωαννίνων αυτοκτόνησε πέφτοντας στις 3-9-1986 από τον 5ο όροφο του διαμερίσματός του, στο αίθριο της στοάς Ορφέα δίπλα από το αστυνομικό μέγαρο. Ο Γ. Υφαντής ήταν το δεξί χέρι του Γούκου, που υπέγραφε ως εγγυητής στο κανόνι των εφτά δισεκατομμυρίων δραχμών που έσκασε στην αγορά. Δεν είναι τυχαίο πως δεκάδες πελάτες-θύματα μετά την πτώση του εμπόρου αυτοκινήτων, προσέφυγαν στο Πρωτοδικείο ζητώντας να προσημειωθεί η ακίνητη περιουσία και των κληρονόμων του αυτόχειρα. Για την υπόθεση που πήρε πανελλήνιες διαστάσεις ενδιαφέρθηκε προσωπικά ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Αβέρωφ ο οποίος χρόνια πριν όταν το φτωχόπαιδο Γιώργος Γούκος τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Μέτσοβο, φρόντισε να τον διορίσει ως κλητήρα στην Αγροτική Τράπεζα από την οποία και στη συνέχεια ο Γούκος παραιτήθηκε για να ανοίξει το κατάστημα καθαρισμού χαλιών. Μάλιστα ο Γιώργος Γούκος νοίκιασε μαγαζί που άνηκε στον τότε τοπικό βουλευτή Λευτέρη Καλογιάννη. Το Σεπτέμβριο του 1986 επί πολλές ημέρες η πρωτοφανής υπόθεση απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα των Αθηναϊκών εφημερίδων. Μόνο ο φονικός σεισμός της Καλαμάτας με 18 νεκρούς στα μέσα Σεπτεμβρίου ήρθε προς στιγμήν να «παγώσει» το θέμα της τοκογλυφίας. Στο τέλος του ίδιου μήνα ο Γούκος επέστρεψε στην πρώτη σελίδα, όταν κατά διαβολική σύμπτωση η συμμορία του ισοβίτη Βαγγέλη Ρωχάμη βρέθηκε να έχει λουφάξει στο βάλτο της λίμνης των Ιωαννίνων , αφού προηγουμένως είχε «γαζώσει» τον αστυνομικό τμήμα του Χαϊδαρίου στην Αττική. Πελάτες του Γιώργου Γούκου ήταν μεγαλογιατροί και επιχειρηματίες απ’ όλη την Ελλάδα. Τα «χρυσά πόδια» του Ολυμπιακού Νίκος Αναστόπουλος και Τάσος Μητρόπουλος είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη διαρυγνήοντας τα ιμάτιά τους πως οι ίδιοι δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των γνωστών ποδοσφαιριστών- θυμάτων. Ο Μετσοβίτης τοκογλύφος δανειζόταν με 4% τόκο και στη συνέχεια τα τόκιζε με 6%-10% το μήνα δηλαδή το χρόνο είχε κέρδη από 72%-120%. Η δράση του ξεκίνησε το 1984 και έληξε … άδοξα 2,5 χρόνια μετά. Μετά τα το σκάνδαλο όλες οι τράπεζες απέστειλαν επιθεωρητές στα Ιωάννινα για να διαπιστώσουν αν τα υποκαταστήματά τους «έσπαγαν» παράνομα μεταχρονολογημένες επιταγές του συνεργών του Γ. Γούκου.
