ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕ ΜΥΤΗ στα λεγόμενα προοδευτικά μέσα ενημέρωσης, όταν τον Σεπτέμβριο του 2009 ο Θεόδωρος Πάγκαλος κατονόμασε ως «ντιντή», και μάλιστα... Βορείων Προαστίων, τον Αλέξη Τσίπρα. Θα μου πείτε, εδώ δεν άνοιξε μύτη όταν προχθές ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης βάφτισε... κοπρίτες δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Κι όμως. Οταν ένα απλό κομματικό στέλεχος της Ν.Δ., με διακριτή ομολογουμένως αρθρογραφία, αναφέρθηκε γενικόλογα σε πολιτικές συμπεριφορές «ντιντήδων», τα ίδια αυτά ΜΜΕ, της α λα καρτ πολιτικής ευαισθησίας διέγνωσαν μέχρι και... ιδεολογικό σχίσμα στις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ η δημόσια τοποθέτηση κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως αν φοράει κομματικά γαλόνια, πρέπει να είναι εξίσου σεβαστή με αυτή των υπολοίπων. Και θα ήταν πολιτικά αφελής κανείς αν επιχειρούσε την περιθωριοποίηση απόψεων, έστω και δογματικού τύπου, μόνο και μόνο επειδή εκφέρονται στο Διαδίκτυο αντί στα καθιερωμένα «δελτία των 8». Γιατί, κακά τα ψέματα. Τα μπλογκ είναι μία μορφή κοινωνικής αναφοράς και έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, περιορίζοντας άλλες, παραδοσιακότερες,
μορφές δημόσιων παρεμβάσεων. Στις σημερινές εφημερίδες... κάνουμε πάρτυ όταν οι αναγνώστες μάς τηλεφωνούν. Χαρές και πανηγύρια αν πάρουμε και επιστολές, που σημαίνει ότι κάποιος, αντί να σηκώσει το ακουστικό, μπήκε στον κόπο να μας γράψει. Οταν στην μπλογκόσφαιρα πέφτεις σε άρθρα ή απόψεις με 150 σχόλια, με συγχωρείτε, αλλά αυτό κάτι λέει. Και είναι βαθιά νυχτωμένος όποιος δεν το αντιλαμβάνεται. Το ιστολόγιο Antinews, όπως και αρκετά άλλα, είναι ένα από τα σοβαρά βήματα ανταλλαγής απόψεων και ιδεολογικής ζύμωσης μεταξύ ανθρώπων υψηλού μορφωτικού επιπέδου με ευαισθησίες στα εθνικά θέματα. Χωρίς να είναι όλοι οπαδοί ή ψηφοφόροι της Ν.Δ., φαίνεται, στην πλειονότητα τους, να εναποθέτουν βάσιμες ελπίδες στο πολιτικό κεφάλαιο Αντώνης Σαμαράς. ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ότι αυτοί μπορεί να καθορίζουν την κομματική γραμμή. Ούτε ότι κάποιοι, έξω από το χορό, μπορούν εύκολα και αβασάνιστα, με καφενειακού επιπέδου αφορισμούς, να απαξιώνουν στελέχη που έχουν τιμηθεί με την ψήφο του ελληνικού λαού. Στην περίπτωσή μας αυτό δεν συνέβη, αφού και ο ίδιος ο αρθρογράφος έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν αναφερόταν σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η αντιαισθητική βαβούρα; Μήπως δημιουργήθηκε από ορισμένα κέντρα εξουσίας που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα καθορίζουν στη χώρα μας την έννοια του «πολιτικά ορθού», όταν και όποτε τους βολεύει;
