Σφόδρα ενοχλημένος είναι ο κ. Παπουτσής με την έκθεση-καταπέλτη από το Συμβούλιο της Ευρώπης το οποίο και εξέδωσε δημόσια καταγγελία για τις συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών και την κατάσταση των φυλακών στη χώρα μας μέτρο στο οποίο έχει καταφύγει μόνο άλλες πέντε φορές από το 1989, δύο για την Τουρκία και τρεις για την Τσετσενία. Ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ που δείχνει ως πρώην Επίτροπος, να ενδιαφέρεται περισσότερο για το ευρωπαϊκό του προφίλ, παρά για τα βασανιστήρια σε κέντρα κράτησης και φυλακές, αργά χθες το βράδυ εξέδωσε ανακοίνωση-απάντηση στα … γραφόμενα. «Η Ευρωπαϊκή Επιτρoπή –λέει ο υπουργός- για τηv Πρόληψη τωv Βασαvιστηρίωv και της Απάvθρωπης ή Ταπειvωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας ( CPT ) επιμένει με ιδιαίτερα αυστηρό τόνο στην κριτική που έχει διατυπωθεί επανειλημμένα εις βάρος της χώρας μας για τις συνθήκες κράτησης των παράνομων μεταναστών. Ωστόσο, η Επιτροπή CPT αρνήθηκε να λάβει υπόψη της την έντονη μεταναστευτική πίεση που δέχεται η Ελλάδα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του οργανισμού FRONTEX το 90% των παρανόμως εισερχομένων σε χώρες της Ε.Ε., εισέρχεται μέσω της Ελλάδας και των Ε/Τ συνόρων.».
Η Ελλάδα όμως –όπως αναφέρει η CPT- αρνείται να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και η οποία έχει πραγματοποιήσει 10 επισκέψεις στη χώρα από το 1993. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι σε πολλές περιπτώσεις οι ελληνικές αρχές είπαν ψέματα για τα μέτρα που έχουν ληφθεί.
Αναφέρεται το παράδειγμα επιστολής με ημερομηνία 23 Νοεμβρίου 2009 στην οποία η Αθήνα πληροφόρησε την CPT ότι «θα τερματιστεί η διοικητική κράτηση λαθρομεταναστών σε κέντρα στα σύνορα και σε αστυνομικά τμήματα» καθώς και ότι «το κέντρο κράτησης του Πειραιά, το οποίο η CPT είχε επικρίνει επανειλημμένως από το 1997, θα κατεδαφιζόταν στις αρχές του 2010».
«Δυστυχώς», καταλήγει η δημόσια καταγγελία, «η επίσκεψη της Επιτροπής τον Ιανουάριο του 2011 απέδειξε ότι οι πληροφορίες που είχαν δώσει οι ελληνικές αρχές ήταν ανακριβείς». Φέρνει το παράδειγμα του κέντρου κράτησης στο Σουφλί, όπου μέλη της CPT αναγκάστηκαν να περάσουν πάνω από άτομα ξαπλωμένα στο πάτωμα για να μπουν στις εγκαταστάσεις, ότι δεν επιτρέπεται στους μετανάστες ούτε να αλλάζουν ρούχα και ότι συχνά κρατούνται άντρες με γυναίκες μαζί. Στο γειτονικό Φυλάκιο, επίσης στον Εβρο, οικογένειες λαθρομεταναστών με παιδιά κρατούνται επί εβδομάδες ή και μήνες σε ρυπαρές, ανθυγιεινές συνθήκες συνωστισμού «σαν κλουβιά». Οσο για το κέντρο κράτησης του Πειραιά που αναφέραμε παραπάνω, συνεχίζει να λειτουργεί και να φιλοξενεί λαθρομετανάστες «σε πολύ χειρότερες συνθήκες από εκείνες που πρωτοπεριγράφηκαν στην έκθεση του 1997».
Σ’ αυτές τις καταγγελίες το αρμόδιο υπουργείο βρήκε να απαντήσει ότι: «Όταν αντιμετωπίζονται παράνομες μεταναστευτικές ροές ύψους 200-300 ατόμων καθημερινά, η στοιχειώδης υποχρέωση ταυτοποίησης, καταγραφής και ιατρικής εξέτασης των ατόμων αυτών, διαρκεί τουλάχιστον μία εβδομάδα. Τούτο σημαίνει ότι σε περίοδο μίας εβδομάδας οι Ελληνικές Υπηρεσίες καλούνται να διαχειριστούν περί τα 2.000 άτομα, γεγονός που από μόνο του αντικατοπτρίζει το βάρος που καλούνται οι υπηρεσίες να φέρουν εις πέρας ».
