Με λέξεις που δεν τιμούν τον αγώνα τους για μια "δίκαιη κοινωνία" καταφέρονται τα φυλακισμένα μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα" στην οικογένεια του νεκρού βιολόγου Λάμπρου Φούντα. Αμορμή αποτέλεσε επιστολή της οικογένειας που καλούσε τον Νίκο Μαζιώτη και τους άλλους συντρόφους του βιολόγου, να μην κάνουν μνεία στο όνομα του σε χτυπήματα ή προκηρύξεις. Σας παραθέτουμε και τις δυο επιστολές και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ
«Ο Λάμπρος δεν ανήκε σε κανένα. Ήταν «ο εαυτός του».
Μοναχικός και εξαιρετικά επιλεκτικός στις προσωπικές σχέσεις του,
προτάσσοντας για αυτόν την ποιότητα και το ήθος. Ήταν αντιεξουσιαστής, αγνός και ανήσυχος για τα κοινωνικά και εθνικά μας θέματα. Η Υπηρεσία του στην Πολεμική Αεροπορία αποτελεί παράδειγμα της ευρύτητάς των αντιλήψεων του. Ο Λάμπρος δεν ήταν απ’ αυτούς που «μουτζώνουν» την πατρίδα. Η υπόθεση της δολοφονίας του στη Δάφνη την 10η Μαρτίου 2010 εκκρεμεί στη Δικαιοσύνη, τη μόνη αρμόδια να αποφανθεί για το ποιός ήταν και τί έπραξε ο Λάμπρος. Η οικογένειά του έχει κάνει όλες τις νόμιμες ενέργειες για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να χυθεί άπλετο φως στα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν και στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας. Ας δούμε τον Λάμπρο όπως ήταν: αλληλέγγυος προς τον διπλανό του, αντίθετος με την κοινωνική αδικία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πολιτικά φιλοσοφημένος, συγκροτημένη προσωπικότητα, νηφάλιος,
αρνητής της μηδενιστικής βίας, με απόλυτη άρνηση της ένοπλης βίας,
λιτός, επιλεκτικός. Μέχρι το τέλος ήταν αρχηγός του εαυτού του. Ο
Λάμπρος, ως βιολόγος, πίστευε στον απόλυτο καθορισμό των πάντων μέσω της
εξέλιξης, σεβόταν το περιβάλλον, αγαπούσε τα ζώα και τη φύση και
θεωρούσε τη ζωή, όπως ο Αριστοτέλης, υπέρτατο αγαθό. Αν αξίζει κάτι, είναι να μη δούμε τον Λάμπρο ως ίνδαλμα. Ούτε ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, αλλά να τον δούμε όπως ακριβώς ήταν. «Το νού σας. Οι πολλοί παραποιούν τον Ενα» (Οδ. Ελύτης, Μαρία Νεφέλη). Όσοι μιλούν για το Λάμπρο, πρέπει να μη λησμονούν ότι δεν υπάρχει η φυσική δυνατότητά του για αντίλογο. Κάποιοι φρόντισαν να του στερήσουν αυτό το δικαίωμα. Ο λόγος που εκφέρει η οικογένειά του ας θεωρηθεί δικαίωμα κατά παραχώρηση, που διασφαλίζεται μόνο με τον ποταμό των
δακρύων και τον άφατο ψυχικό πόνο. Για τους άλλους, η « Μαρία Νεφέλη»
είναι αφοπλιστική: «Είναι αγένεια να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα».
Σχετικά με την επιστολή της οικογένειας του Λάμπρου Φούντα που δημοσιεύτηκε στις 11/3/2011 για την πορεία για τον ένα χρόνο από τον θάνατο του στην ένοπλη συμπλοκή της Δάφνης, έχουμε να απαντήσουμε τα εξής : « Ο ψυχικός πόνος των συγγενών του συντρόφου μας είναι σεβαστός, όμως επ' ουδενί δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι τους διασφαλίζει και το παραμικρό δικαίωμα να μην σέβονται και να καταφέρονται με τόσο απαξιωτικό τρόπο εναντίον των πολιτικών επιλογών του, άρα και του ίδιου του προσώπου του. Είναι πράγματι λυπηρό επειδή διαφωνούν πολιτικά με τις επιλογές του Λάμπρου να δημοσιεύουν τέτοιου είδους λίβελους που αμαυρώνουν τη μνήμη και την τιμή του.
Και αυτό το γεγονός δεν μπορεί να θεωρηθεί δικαίωμα που τους διασφαλίζει ο ψυχικός τους πόνος, όσο μεγάλος και αν είναι αυτός.
Και τελικά είναι αυτοί οι οποίοι με την στάση τους συμπαρατάσσονται με τους φονιάδες του γιού τους και συντρόφου μας, προσπαθώντας να τον φιμώσουν πολιτικά.
Αν ο Λάμπρος Φούντας δεν ανήκει πολιτικά κάπου, αυτό είναι σίγουρα η βιολογική του οικογένεια, η οποία είναι και η τελευταία που θα μπορούσε να έχει λόγο για τις πολιτικές επιλογές του τις οποίες άλλωστε δεν θα μπορούσε να γνωρίζει.
Ο Λάμπρος Φούντας έκανε τις επιλογές του και διάλεξε να συμμετέχει στον Επαναστατικό Αγώνα, την οργάνωση που αποτελεί την πολιτική του οικογένεια είτε αυτό αρέσει στην βιολογική οικογένεια του, είτε όχι.
Θα πρέπει να σεβαστούν επιτέλους τον γιο τους και να δεχτούν πως εμείς είμαστε οι σύντροφοί του σ' έναν κοινό αγώνα για τον οποίο ρισκάραμε μαζί του την ζωή μας και για τον οποίο θα πληρώσουμε με πολλά χρόνια φυλακή.
'Εχουμε πολιτικό χρέος απέναντι του να διαφυλάξουμε με κάθε κόστος και τίμημα την πολιτική μνήμη και την τιμή του.
Ακριβώς επειδή " δεν υπάρχει η φυσική δυνατότητα του για αντίλογο ", ας σωπάσουν και ας σεβαστούν τον νεκρό γιο τους.
Αν θέλουν πραγματικά να στραφούν εναντίον των φονιάδων του γιού τους, αυτοί δεν είναι άλλοι παρά τα σκυλιά της εξουσίας, δηλαδή η αστυνομία και ως ηθικοί αυτουργοί οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι καθώς και η δικαιοσύνη την οποία και θεωρούν ως " την μόνη αρμόδια για να διελευκάνουν την υπόθεση " !
Όσο κι αν διαφωνούν, ο Λάμπρος Φούντας έκανε την επιλογή του ένοπλου αγώνα.
Ο Λάμπρος Φούντας ΕΙΝΑΙ ΙΝΔΑΛΜΑ για μας, ΕΙΝΑΙ ΙΝΔΑΛΜΑ για τον απελευθερωτικό αγώνα. ΕΙΝΑΙ ΙΝΔΑΛΜΑ για όσους αγωνίζονται. Θα μείνει στην ιστορία ως αγωνιστής της ελευθερίας που έπεσε με το όπλο στο χέρι μαχόμενος για την κοινωνική επανάσταση. Και είναι αυτός που τελικά η ιστορία θα τον δικαιώσει ».
Τα τρία φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης
