Από τον Γιάννη Δαραβίγκα
Παρακολούθησα στις ειδήσεις, τον τρόπο με τον οποίο κάλυψαν την δολοφονία των δύο αστυνομικών την περασμένη Τρίτη στου Ρέντη. Τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. σε εκτενείς αναφορές, ασχολήθηκαν με την αστυνομική διάσταση του γεγονότος και εξαντλήθηκαν σε λεπτομέρειες χωρίς κ
αμία αξία για το ζητούμενο που είναι η ασφάλεια των πολιτών αλλά και των αστυνομικών. Δεν είναι η πρώτη φορά που αστυνομικοί πέφτουν νεκροί από σφαίρες κακοποιών, αλλά δυστυχώς ούτε και η τελευταία. Το φαινόμενο βεβαίως δεν είναι ελληνικό, συμβαίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας. ΟΜΩΣ υπάρχουν ορισμένες σημαντικές διαφορές. Στην χώρα μας, όσο και να ακούγεται περίεργο, οι αστυνομικοί είναι ανάλογα με την περιστάσεις, ο σάκος του μποξ, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι αλλά και ταυτοχρόνως τα πρόβατα προς σφαγιασμό.
κλέφτες και αστυνόμοι
Το παλιό παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι», αλλά και παλιές κινηματογραφικές ταινίες που όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει, όπως «ο Ηλίας του 16ου» με τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο, και η Guardie e Ladri (Κλέφτες και αστυνόμοι), η γνωστή ιταλική κωμωδία, με αρχιμαέστρους τον Mario Monicelli και τον Steno, σε παραγωγή των Dino de Laurentis και Carlo Ponti, περιέγραφαν με θαυμαστό τρόπο το «παιχνίδι» της γάτας με το ποντίκι, την μάχη του νόμου με την παρανομία.
Τότε οι καταστάσεις που προβάλλονταν από τις ταινίες, προκαλούσαν και χαμόγελα, παρά την σοβαρότητά τους. Σήμερα οι ανάλογες καταστάσεις το μόνο που προκαλούν είναι αίμα και πόνο. Ο λόγος είναι απλός. Η εγκληματικότητα σήμερα έχει διαφορετικά ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο χάρη στην αθρόα και ανεξέλεγκτη είσοδο αλλοδαπών στην χώρα μας. Οι στατιστικές είναι αμείλικτες. Η ποιοτική διάσταση της εγκληματικότητας έχει επίσης μεταβληθεί προς το χειρότερο. Η δολοφονία ἤ ο τραυματισμός πολιτών και αστυνομικών κατά την διάπραξη οικονομικών εγκληματικών ενεργειών, αποτελούν πλέον τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Και στην προκειμένη περίπτωση οι στατιστικές είναι τρομακτικές. Τα τελευταία 25 χρόνια έχουν χάσει την ζωή τους 100 αστυνομικοί, και έχουν τραυματιστεί περί τους 1500, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δυστυχώς οι παραλείψεις και τα λάθη των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών της αστυνομίας ευθύνονται για τις περισσότερες απώλειες των αστυνομικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη δολοφονία των εικοσάχρονων αστυνομικών.
Πιστόλια εναντίον καλάσνικωφ
Είναι να απορεί κανείς με την επιπολαιότητα ἤ αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, με την εγκληματική αμέλεια εκείνων που αποφάσισαν να «ανεβάσουν» σε μοτοσυκ
λέτες τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι με πλημμελή [;] εκπαίδευση και ελλιπή εξοπλισμό, ανέλαβαν καθήκοντα καταστολής, στα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Είναι να απορεί κανείς πως τέσσερις αστυνομικοί με μοναδικό οπλισμό το θάρρος, την αυτοθυσία και ένα πιστόλι, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την ενέδρα των κακοποιών με τα καλάσνικωφ.
Τώρα είναι αργά για κροκοδείλια δάκρυα και υποσχέσεις για βελτίωση της εκπαίδευσης των αστυνομικών. Τώρα είναι ώρα για την άμεση εφαρμογή πολιτικών που έχουν δοκιμαστεί σε διεθνές επίπεδο και έχουν αποδώσει καρπούς. Δεν θα χρειαστεί να ανακαλύψουμε την Αμερική. Απλώς το μόνο που πρέπει να γίνει από σήμερα, είναι η εγκατάλειψη πολιτικών βιτρίνας, που ευκαιριακά δίνουν πολιτικά οφέλη και παράλληλα οδηγούν τους αστυνομικούς στον θάνατο.
