 |
Ο Αθηναγόρας Παζαρλής, ως διοικητής ασφάλειας της Θεσσαλονίκης έβγαλε στο φως πολλές σημαντικές υποθέσεις και δεν δίστασε να έρθει «αντιμέτωπος» με το μεγαλύτερο κύκλωμα τοκογλύφων στη Θεσσαλονίκη, με τους οπαδούς μιας ομάδας ακόμα και με τους ίδιους τους συναδέλφους του, συλλαμβάνοντας τους. Η δράση του στην πορεία του ως αστυνομικός ήταν έντονη από τα πρώτα χρόνια και μάλιστα χαρακτηρίστηκε και «αντισυστημικός».
Συνέντευξη στον Θεολόγο Ηλιού [Seleo.gr]
Για πρώτη φορά μπήκε σε αστυνομικό τμήμα το 1982, όταν τελείωσε την σχολή ενωμοταρχών, την σημερινή αρχιφυλάκων. Αργότερα έδωσε εξετάσεις στη σχολή αξιωματικών - τότε έδινες εξετάσεις μέσα από το σώμα- περνώντας πρώτος. Πέρασε από πολλά αστυνομικά τμήματα της Θεσσαλονίκης αλλά και από την επαρχία, λόγω του συνδικαλισμού, τον οποίο πρωτοξεκίνησε ο ίδιος μέσα στην αστυνομία. Ήταν 9 χρόνια στην ΕΚΑΜ, τα 8 ως διοικητής, μετέπειτα στη Διεύθυνση Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, και το μεγαλύτερο έργο με πολλές σημαντικές υποθέσεις το εκτέλεσε ως διευθυντής στη Διεύθυνση Ασφαλείας Θεσσαλονίκης. Πριν την πρόωρη συνταξιοδότηση του, ήταν διευθυντής στην Γ.Π.Α.Δ Κεντρικής Μακεδονίας.
Αναφέροντας αυτήν την πορεία, ο ίδιος απαντάει πως σίγουρα δεν περίμενε να εξελιχθεί έτσι μέσα στο σώμα. «Εγώ πάντα σκεφτόμουν την έννοια της προσφοράς, δεν στόχευσα ποτέ ούτε θέσεις, ούτε αξιώματα. Ήθελα να κάνω ο,τι καλύτερο για τον κόσμο. Πρώτα μετράει το πώς αισθάνεσαι εσύ με τον εαυτό σου, αν προσφέρεις και αν εκτιμάς τα λεφτά που πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης για σένα. Αυτά τα λεφτά, ένα παραπάνω σήμερα που είναι δύσκολες οι εποχές, πρέπει να τα τιμάς και πρέπει να προσφέρεις κάτι στον κόσμο. Αυτό ήταν το κριτήριο μου» λέει στο SeleooΑθηναγόρας Παζαρλής.
«Tα κόμματα επηρέασαν στην πρόωρη συνταξιοδότηση μου»
Η μετάβαση του Αθηναγόρα Παζαρλή από την διεύθυνση ασφαλείας Θεσσαλονίκης στην Κεντρικής Μακεδονίας, δεν εμφανίζει κάποιο λόγο. Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί και ακατανόητη, καθώς ο ίδιος όσο ήταν διευθυντής στην ασφάλεια Θεσσαλονίκης, ήρθαν στο φως πολλές και μεγάλες υποθέσεις. Εκτός αυτού, τον Μάρτιο του 2015, μετά τις κρίσεις της αστυνομίας, ο κύριος Παζαρλής συνταξιοδοτείται πρόωρα. Στην ερώτηση αν είναι άδικη η πρόωρη συνταξιοδότηση του και αν αποτελεί κάποια κομματική παρεμβολή, ο ίδιος απαντάει: «Αν είναι άδικη δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Σε ότι αφορά εμένα θα μπορούσα να πω ότι ήταν πρόωρη. Έχω την εκτίμηση ότι τα κόμματα επηρέασαν στην πρόωρη συνταξιοδότηση μου. Ως συνήθως αυτοί που επηρεάζουν τέτοια πράγματα είναι τα κόμματα που κυβερνούν.Προφανώς δεν ήμουν αρεστός. Το γιατί το ξέρουν αυτοί που το κάνουν, αλλά τα κριτήρια τους πιστεύω δεν ήταν αξιοκρατικά».
Ο συνδικαλισμός στην αστυνομία και οι συνέπειες του
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αθηναγόρας Παζαρλής συνταξιοδοτείται πρόωρα, καθώς τον αποστράτευσαν και ως αστυνόμο Β στα τέλη του 1980, λόγω της συνδικαλιστικής του δραστηριότητας. «Το 1987, όταν τελείωσα την σχολή, πήγα στην ασφάλεια, παρέμεινα στα κεντρικά ένα χρόνο και μετά με διώξανε στο πρώτο τμήμα ασφαλείας, γιατί είχα ξεκινήσει τον συνδικαλισμό. Μέσα σε 7-8 μήνες ξεκίνησαν τα «κυνηγητά» πιο έντονα για τον συνδικαλισμό και βρέθηκα στην Ορεστιάδα. Στο πλαίσιο ανακωχής γύρισα πάλι στη Θεσσαλονίκη. Όμως γρήγορα το «κυνηγητό» ξανάρχισε και με αποστράτευσαν στις κρίσεις ως Αστυνόμο Β, λόγω την συνδικαλιστικής μου δραστηριότητας, δεν έχει ξανά γίνει ποτέ αυτό. Βέβαια τότε, με δικαίωσαν τα δικαστήρια και μετά την δικαστική μου δικαίωση πήγα στην ΕΚΑΜ».
Με την δημιουργία της «Δημοκρατικής Ένωσης Αστυνομίας» ο Αθηναγόρας Παζαρλής ξεκίνησε τον συνδικαλισμό στο σώμα της αστυνομίας, που μέχρι τότε ήταν ξένη λέξη μέσα στην αστυνομία. « Ήμουν άνθρωπος ανήσυχος, δεν μπορούσα να κάτσω με σταυρωμένα χέρια, πάντα ψαχνόμουν να κάνω κάτι, γιατί εκείνη την εποχή είχαμε την ανάγκη για δημοκρατία στον χώρο μας. Υπήρχε η ανάγκη έκφρασης των χαμηλόβαθμων αστυνομικών αλλά και διεκδίκησης των διαφόρων εργασιακών αιτημάτων. Κάποια πράγματα που για τους υπόλοιπους εργαζόμενους ήταν αυτονόητα, για την αστυνομία ήταν ζητήματα» σχολιάζει σχετικά με την ανάγκη που τον οδήγησε να δημιουργήσει συνδικαλιστική ένωση της αστυνομίας.
Στην Ελλάδα κυριαρχεί μια σκέψη ταύτισης του συνδικαλισμού με κάποια πολιτικά κόμματα. «Για μένα ο συνδικαλισμός είναι μεγάλο λάθος να ταυτίζεται με τα κόμματα. Όταν ξεκινήσαμε τον συνδικαλισμό στην αστυνομία όλοι έλεγαν ότι είμαστε κομμουνιστές και μας έβλεπαν σαν εξωγήινους. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ο συνδικαλισμός περνάει κρίση, όμως είναι καλύτερα να υπάρχει ένας κακός συνδικαλισμός, παρά να μην υπάρχει καθόλου».
Η πρώτη ένστολη πορεία στην Ελλάδα έγινε στη Θεσσαλονίκη
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 1988, λίγο μετά τις 5 το απόγευμα η Θεσσαλονικείς ήρθαν αντιμέτωποι με ένα θέαμα που δεν είχαν ξανά δει ποτέ και ήταν αρκετά εντυπωσιακό… Ένστολοί αστυνομικοί, κατέβηκαν στους δρόμους της πόλης, κρατώντας πανό και φωνάζοντας συνθήματα για να διαμαρτυρηθούν για τα δικαιώματα τους. «Δεν είχε ξαναγίνει μέχρι τότε, ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ήταν μια χούφτα αστυνομικών γύρω στα 350 άτομα, των οποίων το έλεγε η ψυχή τους να αποκτήσουν δικαίωμα στον συνδικαλισμό. Ο κόσμος ξαφνιάστηκε, ήταν λίγο περίεργο και παράξενο».
Άραγε στην πρώτη πορεία αστυνομικών, υπήρχαν μέτρα από αστυνομικές δυνάμεις; «Δεν πρόλαβαν να πάρουν μέτρα γιατί τους αιφνιδιάσαμε. Ανακοινώσαμε ότι θα κάνουμε την πορεία και αυτοί βγάλανε για την μέρα της πορείας επιφυλακή. Όμως καταφέραμε και τους αιφνιδιάσαμε κάνοντας την πορεία μια ημέρα πριν, όποτε η επιφυλακή τους έμεινε στο χέρι». Μετά από αυτή την συγκεκριμένη πορεία, ακολούθησε και η ένστολη πορεία στην Αθήνα το 1993.
Οι «πελατειακές σχέσεις» των κομμάτων με την αστυνομία
«Υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με την ανεξαρτησία της δημόσιας διοίκησης. Η δημόσια διοίκηση, στην οποία ανήκει και η αστυνομία, πρέπει να είναι ανεξάρτητη, να μην έχει σχέση με πολιτικά κόμματα. Είναι μια παθογένεια αυτό. Σε ότι αφορά εμένα σε μεγάλο βαθμό δεν επέτρεπα να υπάρχουν πελατειακές σχέσεις. Δεν θέλω να αγιοποιώ τον εαυτό μου, μπορεί κάποιες στιγμές να έχεις κάνει κάποια λάθη και λάθος εκτιμήσεις αλλά τις πελατειακές σχέσεις δεν τις επέτρεπα. Όταν δεν επιτρέπεις τις πελατειακές σχέσεις είναι σίγουρο πως δεν θα είσαι αρεστός σε κάποιους. Ο αστυνομικός κρίνεται από το έργο του και τίποτα άλλο, το μόνο που του μένει είναι μια αναγνώριση από τον χώρο» στηρίζει ο Αθηναγόρας Παζαρλής σχετικά με τις πελατειακές σχέσεις που μπορεί να υπάρχουν στην αστυνομία.
Ο χαρακτήρας του πρώην διοικητή ασφάλειας Θεσσαλονίκης είναι γνωστός, καθώς όντως πολλοί αναγνωρίζουν το έργο του και ότι δεν επέτρεπε τις πελατειακές σχέσεις. Απόδειξη αυτού, μπορεί να αποτελέσει το αρχείο του, το οποίο περιέχει πολλές υποθέσεις με γιγάντιες έρευνες, χωρίς να σταματούν σε κάποιο πρόσωπο ή συμφέρον κάποιων άλλων. «Ποτέ δεν ήμουν αρεστός σε κανένα πολιτικό χώρο, γιατί κάθε φορά που χτυπούσαμε ένα κύκλωμα και κάναμε μια δράση έλεγαν ότι είμαστε το αντίθετο από αυτό που χτυπήσαμε. Θυμάμαι όταν συλλάβαμε μια ομάδα Χρυσαυγιτών στην Καβάλα, οι οποίοι είχαν πυροβολήσει ακόμα και αστυνομικό τμήμα, όταν τους συλλάβαμε όλοι έλεγαν "ότι ο Παζαρλής είναι αριστερός". Όταν πιάσαμε κάποιους φιλάθλους, οι οποίοι ήταν της «Χ» ομάδας, λέγανε ότι "ο Παζαρλής είναι της άλλης ομάδας για αυτό τους έπιασε". Γενικά όταν πιάναμε κάποιους που είχαν την συμπάθια ενός πολιτικού χώρου, πάντα έλεγαν ότι ανήκω στον αντίθετο πολιτικό χώρο. Αυτό είναι η παθογένεια της Ελλάδος. Ο καθένας ανήκει όπου θέλει, έχει τα δικά του πιστεύω και ψηφίζει αυτό που θέλει. Αυτά τα πιστεύω μου όμως όταν έμπαινα μέσα στο γραφείο και ασχολούμουν με την δουλειά μου, τα άφηνα όλα απ’ έξω και αυτό είναι γνωστό σε όλους. Εγώ για να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια, είχα ένα μότο, ότι δεν επιτρέπω κανένας πολίτης να φοβάται από το έγκλημα. Αυτό το μότο το ακολούθησα και έκανα τα πάντα για να το πετύχω».
Το 2004, συμμετείχε με την ΕΚΑΜ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και είχαν υπό την ευθύνη τους κάποιες ολυμπιακές καταστάσεις. Μετά από αυτή την συμμετοχή, πήρε μετάθεση στο αστυνομικό τμήμα Δενδροποτάμου. Αυτή του την μετάθεση και ο ίδιος τότε, την είχε χαρακτηρίσει δυσμενή και αλήθεια είναι πως δεν θα περίμενε κανείς να είναι αυτή η εξέλιξη του. «Ούτε εμένα δεν μου φαίνεται λογικό να πάω ως διοικητής στον Δενδροπόταμο μετά από αυτό, σαφώς πάλι έχει να κάνει με το ότι δεν υπάρχει ανεξαρτησία της δημόσιας διοίκησης».
«Όταν έρχεσαι σε κόντρα με κάποια συμφέροντα, δημιουργείς έχθρες»
«Απειλές είχα σε διάφορες υποθέσεις, είτε συγκεκριμένες, είτε αφήναν να εννοηθούν. Αυτό όμως δεν με φόβισε ποτέ. Κάποιες στιγμές ανησύχησα για την οικογένεια μου, αλλά είχα πάρει κάποια μέτρα αυτοπροστασίας των μελών της οικογένειας μου, τα οποία συνεχίζω και τα παίρνω. Όταν έρχεσαι σε κόντρα με κάποια συμφέροντα, δημιουργεί έχθρες».
Το 2007 το Πανελλήνιο Σωματείο Ιδιοκτήτων Κέντρων Διασκεδάσεως, έστειλε επιστολή προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Βύρωνα Πολύδωρα για να διαμαρτυρηθούν οι επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης, καταγγέλοντας πώς ο Αθηναγόρας Παζαρλής εφάρμοζε τον νόμο του Παπαθεμελή για το ωράριο των κέντρων διασκεδάσεων. Τότε υπηρετούσε στο αστυνομικό τμήμα Δενδροποτάμου, στο οποίο υπάγονταν κατά αρμοδιότητα τα περισσότερα κέντρα διασκεδάσεις. Οι επιχειρηματίες υποστήριζαν στην επιστολή τους, πως ο Αθηναγόρας Παζαρλής έστελνε αστυνομικούς στα κέντρα διασκέδασης στις 3:30 ακριβώς το πρωί, διώχνοντας τον κόσμο και οδηγώντας τα μαγαζιά τους γρήγορα στο κλείσιμο. «Γελούσα όταν είδα την επιστολή. Με είχαν καταγγείλει γιατί εφάρμοζα τον νόμο. Στην Ελλάδα όταν εφαρμόζεις τον νόμο είσαι σαν εξωγήινος. Όταν με επισκέφτηκαν κιόλας οι επιχειρηματίες τους είπα ότι εγώ εφαρμόζω έναν νόμο ο οποίος ψηφίστηκε, δεν τον ψήφισα εγώ, ούτε με ρώτησαν αν μου αρέσει, αλλά δεν μπορούσαν να το καταλάβουν αυτό που τους έλεγα. Εφάρμοζα τον νόμο και αυτό ήταν παράξενο για αυτούς. Προσωπικά δεν είχα κανέναν πρόβλημα με τους επιχειρηματίες».
Η υπόθεση που τον σημάδεψε
Πολλές μεγάλες υποθέσεις βγήκαν την περίοδο που ο Αθηναγόρας Παζαρλής ήταν διευθυντής της διεύθυνσης ασφάλειας της Θεσσαλονίκης. «Καταρχήν στα 4 χρόνια που ήμουν στην ασφάλεια είχα πολύ καλούς συναδέλφους και τα παιδιά έδειξαν τον καλύτερο τους εαυτό, με αποτέλεσμα να ανεβάσουν την παραγωγικότητα. Η μεγαλύτερη υπόθεση που μπορώ να πω ότι βγήκε ήταν το μεγάλο κύκλωμα με τους εκβιασμούς και τις τοκογλυφίες. Η δυσκολία στη συγκεκριμένη υπόθεση, ήταν ο χρόνος που καταβάλαμε για να βγει εις πέραν αυτή η υπόθεση. Καμία μεγάλη υπόθεση δεν είναι εύκολη και η συγκεκριμένη χρειάστηκε πάρα πολύ χρόνο. Από εκεί και περά εμείς είχαμε καθημερινό αγώνα στο έγκλημα. Θέλαμε να μειώσουμε τις κλοπές και τις διαρρήξεις, γιατί αυτό το θέμα πονάει τους πολίτες».
Υποθέσεις βεληνεκούς όπως της υπόθεσης του μεγάλου κυκλώματος τοκογλυφίας στη Θεσσαλονίκη, σίγουρα έχουν πολλές παραμέτρους. Συνήθως σε παρόμοιες υποθέσεις εμπλέκονται και πρόσωπα ισχυρά και ίσως να υπάρχουν κάποιες δυσκολίες και παρεμβολές, στην έρευνα των αστυνομικών. «Δεν αντιμετώπισα ποτέ καμιά δυσκολία, γιατί λόγω του χαρακτήρα μου, δεν ανεχόμουν καμία παρέμβαση από κανέναν. Ακόμα και κάποιες παρεμβάσεις που πήγαιναν να γίνουν από κάποιους, τους το έκοψα αμέσως μαχαίρι. Αυτοί που θέλουν να κάνουν παρεμβάσεις, ξέρουν αν ο άλλος τις δέχεται. Σε μένα δεν προσπάθησε ποτέ κανένας και κάποιοι που πήγαν να το κάνουν έμμεσα, τους το έκοψα. Ήξεραν ότι είχα μια «τρέλα» με την ισονομία» αναφέρει ο Α.Παζαρλής.
Σίγουρα είναι μια στιγμή δύσκολη όταν πρέπει να συλλάβεις συναδέλφους, ακόμα κι αν δεν είναι φίλοι σου αλλά γνωστοί σου. Ο Αθηναγόρας Παζαρλής δεν δίστασε να συλλάβει τους συνάδελφους του, οι οποίοι εμπλέκονταν σε εμπόριο ναρκωτικών. Θα μπορούσε αυτή η υπόθεση να «αμαυρώσει» το όνομα του στο χώρο, ίσως επικρίνοντας τον οι συνάδελφοι του, πως θα έπρεπε να δείξει κάποια συναδελφική αλληλεγγύη. «Η σύλληψη συναδέλφων, ίσως σε ορισμένους να δημιουργεί μια αντιπάθεια, όμως ορισμένες φορές υπάρχει η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη. Άλλοι βέβαια είπαν καλώς έκανε και τους έπιασε για να είναι πιο υγιές το σώμα. Όποιον και να πιάσεις γίνεσαι δυσάρεστος. Ωστόσο πιστεύω πως δεν «αμαυρώθηκε» το όνομα μου. Κάποιους από αυτούς τους αστυνομικούς τους ήξερα. Υπήρχαν αρκετές φορές που είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις γνωστοί μου, παλιοί φίλοι, παιδιά φίλων μου, αλλά είναι δουλειά, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, σίγουρα ίσως να μην ήταν ευχάριστο». Στη ερώτηση τι θέση έχει διαφθορά στο χώρο των αστυνομικών, εκτιμά πως «υπάρχουν κάποιοι που χάνουν τον δρόμο τους, σε καμία περίπτωση αυτή η μειοψηφία δεν μπορεί να χαρακτηρίσει το σύνολο. Όταν συλλαμβάνεται ένας αστυνομικός, ακόμα θεωρείται είδηση, οπότε είμαστε σε καλό δρόμο… γιατί αν ήταν πολλοί δεν θα ήταν είδηση».
Για πρώτη φορά μπήκε σε αστυνομικό τμήμα το 1982, όταν τελείωσε την σχολή ενωμοταρχών, την σημερινή αρχιφυλάκων. Αργότερα έδωσε εξετάσεις στη σχολή αξιωματικών - τότε έδινες εξετάσεις μέσα από το σώμα- περνώντας πρώτος. Πέρασε από πολλά αστυνομικά τμήματα της Θεσσαλονίκης αλλά και από την επαρχία, λόγω του συνδικαλισμού, τον οποίο πρωτοξεκίνησε ο ίδιος μέσα στην αστυνομία. Ήταν 9 χρόνια στην ΕΚΑΜ, τα 8 ως διοικητής, μετέπειτα στη Διεύθυνση Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, και το μεγαλύτερο έργο με πολλές σημαντικές υποθέσεις το εκτέλεσε ως διευθυντής στη Διεύθυνση Ασφαλείας Θεσσαλονίκης. Πριν την πρόωρη συνταξιοδότηση του, ήταν διευθυντής στην Γ.Π.Α.Δ Κεντρικής Μακεδονίας.
Αναφέροντας αυτήν την πορεία, ο ίδιος απαντάει πως σίγουρα δεν περίμενε να εξελιχθεί έτσι μέσα στο σώμα. «Εγώ πάντα σκεφτόμουν την έννοια της προσφοράς, δεν στόχευσα ποτέ ούτε θέσεις, ούτε αξιώματα. Ήθελα να κάνω ο,τι καλύτερο για τον κόσμο. Πρώτα μετράει το πώς αισθάνεσαι εσύ με τον εαυτό σου, αν προσφέρεις και αν εκτιμάς τα λεφτά που πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης για σένα. Αυτά τα λεφτά, ένα παραπάνω σήμερα που είναι δύσκολες οι εποχές, πρέπει να τα τιμάς και πρέπει να προσφέρεις κάτι στον κόσμο. Αυτό ήταν το κριτήριο μου» λέει στο SeleooΑθηναγόρας Παζαρλής.
«Tα κόμματα επηρέασαν στην πρόωρη συνταξιοδότηση μου»
Η μετάβαση του Αθηναγόρα Παζαρλή από την διεύθυνση ασφαλείας Θεσσαλονίκης στην Κεντρικής Μακεδονίας, δεν εμφανίζει κάποιο λόγο. Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί και ακατανόητη, καθώς ο ίδιος όσο ήταν διευθυντής στην ασφάλεια Θεσσαλονίκης, ήρθαν στο φως πολλές και μεγάλες υποθέσεις. Εκτός αυτού, τον Μάρτιο του 2015, μετά τις κρίσεις της αστυνομίας, ο κύριος Παζαρλής συνταξιοδοτείται πρόωρα. Στην ερώτηση αν είναι άδικη η πρόωρη συνταξιοδότηση του και αν αποτελεί κάποια κομματική παρεμβολή, ο ίδιος απαντάει: «Αν είναι άδικη δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Σε ότι αφορά εμένα θα μπορούσα να πω ότι ήταν πρόωρη. Έχω την εκτίμηση ότι τα κόμματα επηρέασαν στην πρόωρη συνταξιοδότηση μου. Ως συνήθως αυτοί που επηρεάζουν τέτοια πράγματα είναι τα κόμματα που κυβερνούν.Προφανώς δεν ήμουν αρεστός. Το γιατί το ξέρουν αυτοί που το κάνουν, αλλά τα κριτήρια τους πιστεύω δεν ήταν αξιοκρατικά».
Ο συνδικαλισμός στην αστυνομία και οι συνέπειες του
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αθηναγόρας Παζαρλής συνταξιοδοτείται πρόωρα, καθώς τον αποστράτευσαν και ως αστυνόμο Β στα τέλη του 1980, λόγω της συνδικαλιστικής του δραστηριότητας. «Το 1987, όταν τελείωσα την σχολή, πήγα στην ασφάλεια, παρέμεινα στα κεντρικά ένα χρόνο και μετά με διώξανε στο πρώτο τμήμα ασφαλείας, γιατί είχα ξεκινήσει τον συνδικαλισμό. Μέσα σε 7-8 μήνες ξεκίνησαν τα «κυνηγητά» πιο έντονα για τον συνδικαλισμό και βρέθηκα στην Ορεστιάδα. Στο πλαίσιο ανακωχής γύρισα πάλι στη Θεσσαλονίκη. Όμως γρήγορα το «κυνηγητό» ξανάρχισε και με αποστράτευσαν στις κρίσεις ως Αστυνόμο Β, λόγω την συνδικαλιστικής μου δραστηριότητας, δεν έχει ξανά γίνει ποτέ αυτό. Βέβαια τότε, με δικαίωσαν τα δικαστήρια και μετά την δικαστική μου δικαίωση πήγα στην ΕΚΑΜ».
Με την δημιουργία της «Δημοκρατικής Ένωσης Αστυνομίας» ο Αθηναγόρας Παζαρλής ξεκίνησε τον συνδικαλισμό στο σώμα της αστυνομίας, που μέχρι τότε ήταν ξένη λέξη μέσα στην αστυνομία. « Ήμουν άνθρωπος ανήσυχος, δεν μπορούσα να κάτσω με σταυρωμένα χέρια, πάντα ψαχνόμουν να κάνω κάτι, γιατί εκείνη την εποχή είχαμε την ανάγκη για δημοκρατία στον χώρο μας. Υπήρχε η ανάγκη έκφρασης των χαμηλόβαθμων αστυνομικών αλλά και διεκδίκησης των διαφόρων εργασιακών αιτημάτων. Κάποια πράγματα που για τους υπόλοιπους εργαζόμενους ήταν αυτονόητα, για την αστυνομία ήταν ζητήματα» σχολιάζει σχετικά με την ανάγκη που τον οδήγησε να δημιουργήσει συνδικαλιστική ένωση της αστυνομίας.
Στην Ελλάδα κυριαρχεί μια σκέψη ταύτισης του συνδικαλισμού με κάποια πολιτικά κόμματα. «Για μένα ο συνδικαλισμός είναι μεγάλο λάθος να ταυτίζεται με τα κόμματα. Όταν ξεκινήσαμε τον συνδικαλισμό στην αστυνομία όλοι έλεγαν ότι είμαστε κομμουνιστές και μας έβλεπαν σαν εξωγήινους. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ο συνδικαλισμός περνάει κρίση, όμως είναι καλύτερα να υπάρχει ένας κακός συνδικαλισμός, παρά να μην υπάρχει καθόλου».
Η πρώτη ένστολη πορεία στην Ελλάδα έγινε στη Θεσσαλονίκη
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 1988, λίγο μετά τις 5 το απόγευμα η Θεσσαλονικείς ήρθαν αντιμέτωποι με ένα θέαμα που δεν είχαν ξανά δει ποτέ και ήταν αρκετά εντυπωσιακό… Ένστολοί αστυνομικοί, κατέβηκαν στους δρόμους της πόλης, κρατώντας πανό και φωνάζοντας συνθήματα για να διαμαρτυρηθούν για τα δικαιώματα τους. «Δεν είχε ξαναγίνει μέχρι τότε, ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ήταν μια χούφτα αστυνομικών γύρω στα 350 άτομα, των οποίων το έλεγε η ψυχή τους να αποκτήσουν δικαίωμα στον συνδικαλισμό. Ο κόσμος ξαφνιάστηκε, ήταν λίγο περίεργο και παράξενο».
Άραγε στην πρώτη πορεία αστυνομικών, υπήρχαν μέτρα από αστυνομικές δυνάμεις; «Δεν πρόλαβαν να πάρουν μέτρα γιατί τους αιφνιδιάσαμε. Ανακοινώσαμε ότι θα κάνουμε την πορεία και αυτοί βγάλανε για την μέρα της πορείας επιφυλακή. Όμως καταφέραμε και τους αιφνιδιάσαμε κάνοντας την πορεία μια ημέρα πριν, όποτε η επιφυλακή τους έμεινε στο χέρι». Μετά από αυτή την συγκεκριμένη πορεία, ακολούθησε και η ένστολη πορεία στην Αθήνα το 1993.
Οι «πελατειακές σχέσεις» των κομμάτων με την αστυνομία
«Υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με την ανεξαρτησία της δημόσιας διοίκησης. Η δημόσια διοίκηση, στην οποία ανήκει και η αστυνομία, πρέπει να είναι ανεξάρτητη, να μην έχει σχέση με πολιτικά κόμματα. Είναι μια παθογένεια αυτό. Σε ότι αφορά εμένα σε μεγάλο βαθμό δεν επέτρεπα να υπάρχουν πελατειακές σχέσεις. Δεν θέλω να αγιοποιώ τον εαυτό μου, μπορεί κάποιες στιγμές να έχεις κάνει κάποια λάθη και λάθος εκτιμήσεις αλλά τις πελατειακές σχέσεις δεν τις επέτρεπα. Όταν δεν επιτρέπεις τις πελατειακές σχέσεις είναι σίγουρο πως δεν θα είσαι αρεστός σε κάποιους. Ο αστυνομικός κρίνεται από το έργο του και τίποτα άλλο, το μόνο που του μένει είναι μια αναγνώριση από τον χώρο» στηρίζει ο Αθηναγόρας Παζαρλής σχετικά με τις πελατειακές σχέσεις που μπορεί να υπάρχουν στην αστυνομία.
Ο χαρακτήρας του πρώην διοικητή ασφάλειας Θεσσαλονίκης είναι γνωστός, καθώς όντως πολλοί αναγνωρίζουν το έργο του και ότι δεν επέτρεπε τις πελατειακές σχέσεις. Απόδειξη αυτού, μπορεί να αποτελέσει το αρχείο του, το οποίο περιέχει πολλές υποθέσεις με γιγάντιες έρευνες, χωρίς να σταματούν σε κάποιο πρόσωπο ή συμφέρον κάποιων άλλων. «Ποτέ δεν ήμουν αρεστός σε κανένα πολιτικό χώρο, γιατί κάθε φορά που χτυπούσαμε ένα κύκλωμα και κάναμε μια δράση έλεγαν ότι είμαστε το αντίθετο από αυτό που χτυπήσαμε. Θυμάμαι όταν συλλάβαμε μια ομάδα Χρυσαυγιτών στην Καβάλα, οι οποίοι είχαν πυροβολήσει ακόμα και αστυνομικό τμήμα, όταν τους συλλάβαμε όλοι έλεγαν "ότι ο Παζαρλής είναι αριστερός". Όταν πιάσαμε κάποιους φιλάθλους, οι οποίοι ήταν της «Χ» ομάδας, λέγανε ότι "ο Παζαρλής είναι της άλλης ομάδας για αυτό τους έπιασε". Γενικά όταν πιάναμε κάποιους που είχαν την συμπάθια ενός πολιτικού χώρου, πάντα έλεγαν ότι ανήκω στον αντίθετο πολιτικό χώρο. Αυτό είναι η παθογένεια της Ελλάδος. Ο καθένας ανήκει όπου θέλει, έχει τα δικά του πιστεύω και ψηφίζει αυτό που θέλει. Αυτά τα πιστεύω μου όμως όταν έμπαινα μέσα στο γραφείο και ασχολούμουν με την δουλειά μου, τα άφηνα όλα απ’ έξω και αυτό είναι γνωστό σε όλους. Εγώ για να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια, είχα ένα μότο, ότι δεν επιτρέπω κανένας πολίτης να φοβάται από το έγκλημα. Αυτό το μότο το ακολούθησα και έκανα τα πάντα για να το πετύχω».
Το 2004, συμμετείχε με την ΕΚΑΜ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και είχαν υπό την ευθύνη τους κάποιες ολυμπιακές καταστάσεις. Μετά από αυτή την συμμετοχή, πήρε μετάθεση στο αστυνομικό τμήμα Δενδροποτάμου. Αυτή του την μετάθεση και ο ίδιος τότε, την είχε χαρακτηρίσει δυσμενή και αλήθεια είναι πως δεν θα περίμενε κανείς να είναι αυτή η εξέλιξη του. «Ούτε εμένα δεν μου φαίνεται λογικό να πάω ως διοικητής στον Δενδροπόταμο μετά από αυτό, σαφώς πάλι έχει να κάνει με το ότι δεν υπάρχει ανεξαρτησία της δημόσιας διοίκησης».
«Όταν έρχεσαι σε κόντρα με κάποια συμφέροντα, δημιουργείς έχθρες»
«Απειλές είχα σε διάφορες υποθέσεις, είτε συγκεκριμένες, είτε αφήναν να εννοηθούν. Αυτό όμως δεν με φόβισε ποτέ. Κάποιες στιγμές ανησύχησα για την οικογένεια μου, αλλά είχα πάρει κάποια μέτρα αυτοπροστασίας των μελών της οικογένειας μου, τα οποία συνεχίζω και τα παίρνω. Όταν έρχεσαι σε κόντρα με κάποια συμφέροντα, δημιουργεί έχθρες».
Το 2007 το Πανελλήνιο Σωματείο Ιδιοκτήτων Κέντρων Διασκεδάσεως, έστειλε επιστολή προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Βύρωνα Πολύδωρα για να διαμαρτυρηθούν οι επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης, καταγγέλοντας πώς ο Αθηναγόρας Παζαρλής εφάρμοζε τον νόμο του Παπαθεμελή για το ωράριο των κέντρων διασκεδάσεων. Τότε υπηρετούσε στο αστυνομικό τμήμα Δενδροποτάμου, στο οποίο υπάγονταν κατά αρμοδιότητα τα περισσότερα κέντρα διασκεδάσεις. Οι επιχειρηματίες υποστήριζαν στην επιστολή τους, πως ο Αθηναγόρας Παζαρλής έστελνε αστυνομικούς στα κέντρα διασκέδασης στις 3:30 ακριβώς το πρωί, διώχνοντας τον κόσμο και οδηγώντας τα μαγαζιά τους γρήγορα στο κλείσιμο. «Γελούσα όταν είδα την επιστολή. Με είχαν καταγγείλει γιατί εφάρμοζα τον νόμο. Στην Ελλάδα όταν εφαρμόζεις τον νόμο είσαι σαν εξωγήινος. Όταν με επισκέφτηκαν κιόλας οι επιχειρηματίες τους είπα ότι εγώ εφαρμόζω έναν νόμο ο οποίος ψηφίστηκε, δεν τον ψήφισα εγώ, ούτε με ρώτησαν αν μου αρέσει, αλλά δεν μπορούσαν να το καταλάβουν αυτό που τους έλεγα. Εφάρμοζα τον νόμο και αυτό ήταν παράξενο για αυτούς. Προσωπικά δεν είχα κανέναν πρόβλημα με τους επιχειρηματίες».
Η υπόθεση που τον σημάδεψε
Πολλές μεγάλες υποθέσεις βγήκαν την περίοδο που ο Αθηναγόρας Παζαρλής ήταν διευθυντής της διεύθυνσης ασφάλειας της Θεσσαλονίκης. «Καταρχήν στα 4 χρόνια που ήμουν στην ασφάλεια είχα πολύ καλούς συναδέλφους και τα παιδιά έδειξαν τον καλύτερο τους εαυτό, με αποτέλεσμα να ανεβάσουν την παραγωγικότητα. Η μεγαλύτερη υπόθεση που μπορώ να πω ότι βγήκε ήταν το μεγάλο κύκλωμα με τους εκβιασμούς και τις τοκογλυφίες. Η δυσκολία στη συγκεκριμένη υπόθεση, ήταν ο χρόνος που καταβάλαμε για να βγει εις πέραν αυτή η υπόθεση. Καμία μεγάλη υπόθεση δεν είναι εύκολη και η συγκεκριμένη χρειάστηκε πάρα πολύ χρόνο. Από εκεί και περά εμείς είχαμε καθημερινό αγώνα στο έγκλημα. Θέλαμε να μειώσουμε τις κλοπές και τις διαρρήξεις, γιατί αυτό το θέμα πονάει τους πολίτες».
Υποθέσεις βεληνεκούς όπως της υπόθεσης του μεγάλου κυκλώματος τοκογλυφίας στη Θεσσαλονίκη, σίγουρα έχουν πολλές παραμέτρους. Συνήθως σε παρόμοιες υποθέσεις εμπλέκονται και πρόσωπα ισχυρά και ίσως να υπάρχουν κάποιες δυσκολίες και παρεμβολές, στην έρευνα των αστυνομικών. «Δεν αντιμετώπισα ποτέ καμιά δυσκολία, γιατί λόγω του χαρακτήρα μου, δεν ανεχόμουν καμία παρέμβαση από κανέναν. Ακόμα και κάποιες παρεμβάσεις που πήγαιναν να γίνουν από κάποιους, τους το έκοψα αμέσως μαχαίρι. Αυτοί που θέλουν να κάνουν παρεμβάσεις, ξέρουν αν ο άλλος τις δέχεται. Σε μένα δεν προσπάθησε ποτέ κανένας και κάποιοι που πήγαν να το κάνουν έμμεσα, τους το έκοψα. Ήξεραν ότι είχα μια «τρέλα» με την ισονομία» αναφέρει ο Α.Παζαρλής.
Σίγουρα είναι μια στιγμή δύσκολη όταν πρέπει να συλλάβεις συναδέλφους, ακόμα κι αν δεν είναι φίλοι σου αλλά γνωστοί σου. Ο Αθηναγόρας Παζαρλής δεν δίστασε να συλλάβει τους συνάδελφους του, οι οποίοι εμπλέκονταν σε εμπόριο ναρκωτικών. Θα μπορούσε αυτή η υπόθεση να «αμαυρώσει» το όνομα του στο χώρο, ίσως επικρίνοντας τον οι συνάδελφοι του, πως θα έπρεπε να δείξει κάποια συναδελφική αλληλεγγύη. «Η σύλληψη συναδέλφων, ίσως σε ορισμένους να δημιουργεί μια αντιπάθεια, όμως ορισμένες φορές υπάρχει η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη. Άλλοι βέβαια είπαν καλώς έκανε και τους έπιασε για να είναι πιο υγιές το σώμα. Όποιον και να πιάσεις γίνεσαι δυσάρεστος. Ωστόσο πιστεύω πως δεν «αμαυρώθηκε» το όνομα μου. Κάποιους από αυτούς τους αστυνομικούς τους ήξερα. Υπήρχαν αρκετές φορές που είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις γνωστοί μου, παλιοί φίλοι, παιδιά φίλων μου, αλλά είναι δουλειά, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, σίγουρα ίσως να μην ήταν ευχάριστο». Στη ερώτηση τι θέση έχει διαφθορά στο χώρο των αστυνομικών, εκτιμά πως «υπάρχουν κάποιοι που χάνουν τον δρόμο τους, σε καμία περίπτωση αυτή η μειοψηφία δεν μπορεί να χαρακτηρίσει το σύνολο. Όταν συλλαμβάνεται ένας αστυνομικός, ακόμα θεωρείται είδηση, οπότε είμαστε σε καλό δρόμο… γιατί αν ήταν πολλοί δεν θα ήταν είδηση».
