Η μοναδική γυναίκα Πολεμική Απεσταλμένη
Τη δική της σκληρή απάντηση έδωσε η Μάρια Καρχιλάκη μέσα από μια ανοιχτή επιστολή, την οποία ανάρτησε στην ιστοσελίδα της karchilaki.com, σχετικά με τις επιθέσεις που δέχεται από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η πρόσληψή της στη ΝΕΡΙΤ η οποία και με [ν]τροπολογία ακυρώνεται.
Η γνωστή δημοσιογράφος αφήνει σαφείς αιχμές κατά της ΕΣΗΕΑ.
Συγκεκριμένα, έγραψε:
«Από τις 18 Ιουλίου 2014 που ανακοινώθηκε ότι συμπεριλαμβάνομαι στους 6 δημοσιογράφους των διεθνών ειδήσεων οι οποίοι προσλαμβάνονται στη ΝΕΡΙΤ βάσει της προκήρυξης ΣΑΧ Α1/2014 για την πλήρωση 132 θέσεων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, έχω στοχοποιηθεί, δέχομαι απίστευτο πόλεμο και στιγματίζομαι ως συνταξιούχος έτσι ώστε οι επικριτές μου να περάσουν την άποψη ότι η επιλογή μου, λόγω της ανεργίας που μαστίζει τον κλάδο μας, είναι “έξω από κάθε λογική“.
Η πρώτη που έσυρε το χορό χαρακτηρίζοντας την επιλογή μου “έξω από κάθε λογική” ήταν η ΕΣΗΕΑ, δηλαδή η Ένωση των Δημοσιογράφων της Αθήνας, της οποίας είμαι μέλος, σε επίσημη ανακοίνωσή της με ημερομηνία 21 Ιουλίου 2014. Σ’ αυτήν της την ανακοίνωση, λοιπόν, η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει τη ΝΕΡΙΤ, διότι, όπως γράφει φωτογραφίζοντάς με, “προσλαμβάνει σε θέσεις μόνιμου προσωπικού, συνταξιούχους δημοσιογράφους, πριμοδοτώντας τους, μάλιστα, προκλητικά” και υπερ-μοριοδοτώντας τους “μέσω της αξιολόγησης του βιογραφικού και της συνέντευξης, προκειμένου να καλυφθούν οι διαφορές που είχαν προκύψει από το πρώτο στάδιο του διαγωνισμού“.
Στο δημοσιογραφικό μικρόκοσμό μας, η καταγγελτική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ πήρε, όπως είναι φυσικό, μεγάλες διαστάσεις. Ένα παραπάνω, καθώς μέλη των ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και του ΕΔΟΕΑΠ (εδώ & εδώ) έδιναν συνέχεια μέσω αιχμηρών αναρτήσεων τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δέχτηκα πολλά τηλεφωνήματα από συναδέλφους μου δημοσιογράφους, οι οποίοι με παρότρυναν να αντιδράσω και να αντιπαρατεθώ με το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ θεωρώντας, με τη σειρά τους, τη δική του στάση απέναντί μου απρεπή, υποκριτική, έξω από κάθε λογική. Δεν το έκανα διότι πίστευα και πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν με τιμά. Διότι, στερείται ουσίας ενώ, πράγματι, βρίθει υποκρισίας. Και να γιατί:
1. Δεν είμαι ακόμη συνταξιούχος. Μου χορηγείται προσωρινή σύνταξη 438, 16 ευρώ από το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και επίσης προσωρινή επικούρηση 239,57 ευρώ από τον ΕΔΟΕΑΠ έως ότου, λόγω διαδοχικής ασφάλισης, αποφανθεί και το ΙΚΑ ότι όντως δικαιούμαι σύνταξης. Η ΕΣΗΕΑ το γνωρίζει καλά αυτό, εν τούτοις αφήνει με το ύφος της γραφής στην ανακοίνωσή της να πλανάται η εντύπωση ότι καρπούμαι πλήρους και παχυλής σύνταξης.
2. Ξέρει πολύ καλά η ΕΣΗΕΑ ότι σε περίπτωση πρόσληψής μου η προσωρινή μου σύνταξη διακόπτεται και το Ταμείο μας θα μπορεί πλέον να ωφελείται των εισφορών μου. Όπως, επίσης, πολύ καλά γνωρίζει ότι στην περίπτωση της δημόσιας ΝΕΡΙΤ δεν έχουν θέση οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι “κρυφοσυνταξιούχοι” συνάδελφοί μας του ιδιωτικού τομέα.
3. Κάνει λόγο για προκλητική πριμοδότησή μου μέσω υπερ-μοριοδότησης του βιογραφικού μου και της συνέντευξης από τους αξιολογητές της ΝΕΡΙΤ. Πράγματι, συγκέντρωσα το ανώτατο όριο μορίων και στο βιογραφικό και στη συνέντευξη. Δεν μου τα χάρισαν όμως. Και το ξέρει πολύ καλά αυτό η ΕΣΗΕΑ. Είμαι πτυχιούχος Πανεπιστημίου. Έχω τιμηθεί με το ανώτατο δημοσιογραφικό βραβείο που δίνει η χώρα μας -το βραβείο Μπότση. Επί 20 χρόνια ήμουν συνεπέστατη πολεμική ανταποκρίτρια στον μεγαλύτερο ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό της Ελλάδας. Έδινα και εξακολουθώ να δίνω διαλέξεις σε διακεκριμένα φόρα. Έχω συνεισφέρει με άρθρα μου σε βιβλία. Αποδεδειγμένα επιμορφώνομαι διαρκώς, με έμφαση στις νέες τεχνολογίες. Αυτά βαθμολόγησαν οι αξιολογητές. Αυτά ήταν η προίκα μου και στη συνέντευξη, κατά την τελευταία φάση της διαδικασίας, με τέσσερις εξαιρετικούς ανθρώπους, μία κυρία και τρεις κυρίους που πρώτη φορά συναντούσα, οι οποίοι πίστεψαν -και το έδειξαν- ότι μπορώ με την ιδιαίτερη εμπειρία, τις γνώσεις και την πολυετή θητεία μου στον ιδιωτικό τομέα να συνεισφέρω με αξιώσεις στο νέο δημόσιο Μέσο Ενημέρωσης που χτίζεται. Εκτίμησαν, καταλαβαίνω, οι άνθρωποι αυτοί τα “γκάζια” μου ως προερχόμενη από τον ιδιωτικό τομέα που δεν γνωρίζει ωράρια και όρια καθώς και την ιδέα και διάθεσή μου για ανάπτυξη, σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμιά μας, πλατφόρμας e-learning για mobile journalism υπό την σκέπη της ΝΕΡΙΤ στο πρότυπο των Coursera και EdX των οποίων επανειλημμένα έχω παρακολουθήσει παραδόσεις και για τις οποίες έχω πιστοποιηθεί.
H ΕΣΗΕΑ δεν είναι η μόνη που ασχολείται ενθέρμως με την περίπτωσή μου. Οσονούπω, συγκεκριμένα την Τρίτη 5 Αυγούστου 2014, θα με “τιμήσει” με το ενδιαφέρον του και το Β’ Θερινό Τμήμα της Βουλής με αφορμή τροπολογία για τη ΝΕΡΙΤ, η οποία, όπως και η καταγγελία της ΕΣΗΕΑ, με φωτογραφίζει από κορυφής μέχρις ονύχων. Προβλέπει, λοιπόν, η προς ψήφιση τροπολογία ότι “δεν επιτρέπεται να προσληφθεί από τη ΝΕΡΙΤ με σύμβαση αορίστου χρόνου συνταξιούχος που λαμβάνει σύνταξη πλήρη ή μειωμένη καθώς και υποψήφιος που κατά την ημερομηνία πρόσληψής του από τη ΝΕΡΙΤ είχε καταθέσει αίτηση για τη χορήγηση πλήρους ή μειωμένης σύνταξης“. Ο περιορισμός εισάγεται, διευκρινίζει η τροπολογία, “για λόγους δημοσίου συμφέροντος ενόψει της ανάγκης καταπολέμησης της ανεργίας στον κλάδο της ενημέρωσης και της ραδιοτηλεόρασης προκειμένου να ευνοηθεί η κατάληψη θέσεων από άτομα που βρίσκονται εντός της αγοράς εργασίας” αλλά και για “να ευνοηθεί η κάλυψη των παγίων και διαρκών αναγκών με προσωπικό που βρίσκεται σε τέτοιο σημείο του εργασιακού του βίου που θα επιτρέψει την απόσβεση των επενδύσεων επιμόρφωσης και κατάρτισης στις οποίες θα προβεί η ΝΕΡΙΤ ΑΕ“.
Προς τους κυρίους Γκίκα Χαρδούβελη, Γιάννη Βρούτση, Κυριάκο Μητσοτάκη, Δημήτρη Σταμάτη και Μάκη Βορίδη, τις υπογραφές των οποίων παρατηρώ στην τροπολογία, θα ήθελα με πολύ σοβαρότητα να επισημάνω τα εξής:
1. όσο και να θέλει η τροπολογία που υπογράφετε να με παρουσιάσει απόκληρο και Μαθουσάλα, σας διαβεβαιώνω ότι στα 50 μου και να ήθελα δεν μπορώ να αισθανθώ τοιουτοτρόπως. Με καταλαβαίνετε, φαντάζομαι, διότι οι περισσότεροι έχετε μεγαλύτερη ηλικία από εμένα και τα καταφέρνετε μια χαρά στη δουλειά σας. Συνεπώς αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί δεν θα μπορέσει να αποσβέσει η ΝΕΡΙΤ την όποια επένδυση επάνω μου.
2. από τη στιγμή που άρχισα να ασκώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν έχω ποτέ βγει εκτός αγοράς εργασίας. Η προσωρινή σύνταξη δεν με εξοστρακίζει από τα μίντια. Η πολιτική βούληση το προσπαθεί με μία ρύθμιση φωτογραφική και άρα παράνομη.
3. δεν αντιλαμβάνομαι πώς μπορώ να βλάψω το δημόσιο συμφέρον επειδή θέλω να δουλέψω και αναζητώ εργασία μετά από ευδόκιμη υπηρεσία δύο δεκαετιών πάνω στο πιο δύσκολο ρεπορτάζ, το πολεμικό.
4. αντιθέτως, αντιλαμβάνομαι μεθοδευμένη γκετοποίηση με στόχο τον εκ των υστέρων παραγκωνισμό μου, διότι δεν αποτελώ εκλογική πελατεία αλλά και πως υφίσταμαι διακρίσεις που αντιβαίνουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στην αγορά εργασίας, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία από τις πολλές εκφάνσεις της αρχής της ισότητας.
Την ώρα που η χώρα καταρρέει και χρειάζεται τους αιρετούς εκπροσώπους του λαού να νομοθετήσουν με σοφία, σύνεση και αιδώ, αυτοί θα ασχοληθούν την Τρίτη 5 Αυγούστου με τον μικρόκοσμο της κομματικά ποδηγετούμενης δημοσιογραφίας.
Μετά ταύτα, λοιπόν, έχω κάθε λόγο να νοιώθω και να λέω πως ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας…».
Τη δική της σκληρή απάντηση έδωσε η Μάρια Καρχιλάκη μέσα από μια ανοιχτή επιστολή, την οποία ανάρτησε στην ιστοσελίδα της karchilaki.com, σχετικά με τις επιθέσεις που δέχεται από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η πρόσληψή της στη ΝΕΡΙΤ η οποία και με [ν]τροπολογία ακυρώνεται.
Η γνωστή δημοσιογράφος αφήνει σαφείς αιχμές κατά της ΕΣΗΕΑ.
Συγκεκριμένα, έγραψε:
«Από τις 18 Ιουλίου 2014 που ανακοινώθηκε ότι συμπεριλαμβάνομαι στους 6 δημοσιογράφους των διεθνών ειδήσεων οι οποίοι προσλαμβάνονται στη ΝΕΡΙΤ βάσει της προκήρυξης ΣΑΧ Α1/2014 για την πλήρωση 132 θέσεων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, έχω στοχοποιηθεί, δέχομαι απίστευτο πόλεμο και στιγματίζομαι ως συνταξιούχος έτσι ώστε οι επικριτές μου να περάσουν την άποψη ότι η επιλογή μου, λόγω της ανεργίας που μαστίζει τον κλάδο μας, είναι “έξω από κάθε λογική“.
Η πρώτη που έσυρε το χορό χαρακτηρίζοντας την επιλογή μου “έξω από κάθε λογική” ήταν η ΕΣΗΕΑ, δηλαδή η Ένωση των Δημοσιογράφων της Αθήνας, της οποίας είμαι μέλος, σε επίσημη ανακοίνωσή της με ημερομηνία 21 Ιουλίου 2014. Σ’ αυτήν της την ανακοίνωση, λοιπόν, η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει τη ΝΕΡΙΤ, διότι, όπως γράφει φωτογραφίζοντάς με, “προσλαμβάνει σε θέσεις μόνιμου προσωπικού, συνταξιούχους δημοσιογράφους, πριμοδοτώντας τους, μάλιστα, προκλητικά” και υπερ-μοριοδοτώντας τους “μέσω της αξιολόγησης του βιογραφικού και της συνέντευξης, προκειμένου να καλυφθούν οι διαφορές που είχαν προκύψει από το πρώτο στάδιο του διαγωνισμού“.
Στο δημοσιογραφικό μικρόκοσμό μας, η καταγγελτική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ πήρε, όπως είναι φυσικό, μεγάλες διαστάσεις. Ένα παραπάνω, καθώς μέλη των ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και του ΕΔΟΕΑΠ (εδώ & εδώ) έδιναν συνέχεια μέσω αιχμηρών αναρτήσεων τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δέχτηκα πολλά τηλεφωνήματα από συναδέλφους μου δημοσιογράφους, οι οποίοι με παρότρυναν να αντιδράσω και να αντιπαρατεθώ με το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ θεωρώντας, με τη σειρά τους, τη δική του στάση απέναντί μου απρεπή, υποκριτική, έξω από κάθε λογική. Δεν το έκανα διότι πίστευα και πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν με τιμά. Διότι, στερείται ουσίας ενώ, πράγματι, βρίθει υποκρισίας. Και να γιατί:
1. Δεν είμαι ακόμη συνταξιούχος. Μου χορηγείται προσωρινή σύνταξη 438, 16 ευρώ από το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και επίσης προσωρινή επικούρηση 239,57 ευρώ από τον ΕΔΟΕΑΠ έως ότου, λόγω διαδοχικής ασφάλισης, αποφανθεί και το ΙΚΑ ότι όντως δικαιούμαι σύνταξης. Η ΕΣΗΕΑ το γνωρίζει καλά αυτό, εν τούτοις αφήνει με το ύφος της γραφής στην ανακοίνωσή της να πλανάται η εντύπωση ότι καρπούμαι πλήρους και παχυλής σύνταξης.
2. Ξέρει πολύ καλά η ΕΣΗΕΑ ότι σε περίπτωση πρόσληψής μου η προσωρινή μου σύνταξη διακόπτεται και το Ταμείο μας θα μπορεί πλέον να ωφελείται των εισφορών μου. Όπως, επίσης, πολύ καλά γνωρίζει ότι στην περίπτωση της δημόσιας ΝΕΡΙΤ δεν έχουν θέση οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι “κρυφοσυνταξιούχοι” συνάδελφοί μας του ιδιωτικού τομέα.
3. Κάνει λόγο για προκλητική πριμοδότησή μου μέσω υπερ-μοριοδότησης του βιογραφικού μου και της συνέντευξης από τους αξιολογητές της ΝΕΡΙΤ. Πράγματι, συγκέντρωσα το ανώτατο όριο μορίων και στο βιογραφικό και στη συνέντευξη. Δεν μου τα χάρισαν όμως. Και το ξέρει πολύ καλά αυτό η ΕΣΗΕΑ. Είμαι πτυχιούχος Πανεπιστημίου. Έχω τιμηθεί με το ανώτατο δημοσιογραφικό βραβείο που δίνει η χώρα μας -το βραβείο Μπότση. Επί 20 χρόνια ήμουν συνεπέστατη πολεμική ανταποκρίτρια στον μεγαλύτερο ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό της Ελλάδας. Έδινα και εξακολουθώ να δίνω διαλέξεις σε διακεκριμένα φόρα. Έχω συνεισφέρει με άρθρα μου σε βιβλία. Αποδεδειγμένα επιμορφώνομαι διαρκώς, με έμφαση στις νέες τεχνολογίες. Αυτά βαθμολόγησαν οι αξιολογητές. Αυτά ήταν η προίκα μου και στη συνέντευξη, κατά την τελευταία φάση της διαδικασίας, με τέσσερις εξαιρετικούς ανθρώπους, μία κυρία και τρεις κυρίους που πρώτη φορά συναντούσα, οι οποίοι πίστεψαν -και το έδειξαν- ότι μπορώ με την ιδιαίτερη εμπειρία, τις γνώσεις και την πολυετή θητεία μου στον ιδιωτικό τομέα να συνεισφέρω με αξιώσεις στο νέο δημόσιο Μέσο Ενημέρωσης που χτίζεται. Εκτίμησαν, καταλαβαίνω, οι άνθρωποι αυτοί τα “γκάζια” μου ως προερχόμενη από τον ιδιωτικό τομέα που δεν γνωρίζει ωράρια και όρια καθώς και την ιδέα και διάθεσή μου για ανάπτυξη, σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμιά μας, πλατφόρμας e-learning για mobile journalism υπό την σκέπη της ΝΕΡΙΤ στο πρότυπο των Coursera και EdX των οποίων επανειλημμένα έχω παρακολουθήσει παραδόσεις και για τις οποίες έχω πιστοποιηθεί.
H ΕΣΗΕΑ δεν είναι η μόνη που ασχολείται ενθέρμως με την περίπτωσή μου. Οσονούπω, συγκεκριμένα την Τρίτη 5 Αυγούστου 2014, θα με “τιμήσει” με το ενδιαφέρον του και το Β’ Θερινό Τμήμα της Βουλής με αφορμή τροπολογία για τη ΝΕΡΙΤ, η οποία, όπως και η καταγγελία της ΕΣΗΕΑ, με φωτογραφίζει από κορυφής μέχρις ονύχων. Προβλέπει, λοιπόν, η προς ψήφιση τροπολογία ότι “δεν επιτρέπεται να προσληφθεί από τη ΝΕΡΙΤ με σύμβαση αορίστου χρόνου συνταξιούχος που λαμβάνει σύνταξη πλήρη ή μειωμένη καθώς και υποψήφιος που κατά την ημερομηνία πρόσληψής του από τη ΝΕΡΙΤ είχε καταθέσει αίτηση για τη χορήγηση πλήρους ή μειωμένης σύνταξης“. Ο περιορισμός εισάγεται, διευκρινίζει η τροπολογία, “για λόγους δημοσίου συμφέροντος ενόψει της ανάγκης καταπολέμησης της ανεργίας στον κλάδο της ενημέρωσης και της ραδιοτηλεόρασης προκειμένου να ευνοηθεί η κατάληψη θέσεων από άτομα που βρίσκονται εντός της αγοράς εργασίας” αλλά και για “να ευνοηθεί η κάλυψη των παγίων και διαρκών αναγκών με προσωπικό που βρίσκεται σε τέτοιο σημείο του εργασιακού του βίου που θα επιτρέψει την απόσβεση των επενδύσεων επιμόρφωσης και κατάρτισης στις οποίες θα προβεί η ΝΕΡΙΤ ΑΕ“.
Προς τους κυρίους Γκίκα Χαρδούβελη, Γιάννη Βρούτση, Κυριάκο Μητσοτάκη, Δημήτρη Σταμάτη και Μάκη Βορίδη, τις υπογραφές των οποίων παρατηρώ στην τροπολογία, θα ήθελα με πολύ σοβαρότητα να επισημάνω τα εξής:
1. όσο και να θέλει η τροπολογία που υπογράφετε να με παρουσιάσει απόκληρο και Μαθουσάλα, σας διαβεβαιώνω ότι στα 50 μου και να ήθελα δεν μπορώ να αισθανθώ τοιουτοτρόπως. Με καταλαβαίνετε, φαντάζομαι, διότι οι περισσότεροι έχετε μεγαλύτερη ηλικία από εμένα και τα καταφέρνετε μια χαρά στη δουλειά σας. Συνεπώς αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί δεν θα μπορέσει να αποσβέσει η ΝΕΡΙΤ την όποια επένδυση επάνω μου.
2. από τη στιγμή που άρχισα να ασκώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν έχω ποτέ βγει εκτός αγοράς εργασίας. Η προσωρινή σύνταξη δεν με εξοστρακίζει από τα μίντια. Η πολιτική βούληση το προσπαθεί με μία ρύθμιση φωτογραφική και άρα παράνομη.
3. δεν αντιλαμβάνομαι πώς μπορώ να βλάψω το δημόσιο συμφέρον επειδή θέλω να δουλέψω και αναζητώ εργασία μετά από ευδόκιμη υπηρεσία δύο δεκαετιών πάνω στο πιο δύσκολο ρεπορτάζ, το πολεμικό.
4. αντιθέτως, αντιλαμβάνομαι μεθοδευμένη γκετοποίηση με στόχο τον εκ των υστέρων παραγκωνισμό μου, διότι δεν αποτελώ εκλογική πελατεία αλλά και πως υφίσταμαι διακρίσεις που αντιβαίνουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στην αγορά εργασίας, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία από τις πολλές εκφάνσεις της αρχής της ισότητας.
Την ώρα που η χώρα καταρρέει και χρειάζεται τους αιρετούς εκπροσώπους του λαού να νομοθετήσουν με σοφία, σύνεση και αιδώ, αυτοί θα ασχοληθούν την Τρίτη 5 Αυγούστου με τον μικρόκοσμο της κομματικά ποδηγετούμενης δημοσιογραφίας.
Μετά ταύτα, λοιπόν, έχω κάθε λόγο να νοιώθω και να λέω πως ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας…».
